Vertrouw Niemand

Hoofdstuk 22

Toen ze haar kantoor had bereikt, was de woede wat verminderd en had ze het gevoel dat ze wat helderder na kon denken. Ze had een aantal foute dingen gezegd, maar die kon ze niet ongedaan maken, dus ging ze er geen tijd meer aan besteden.

Ze wist wel één ding zeker; ze moest nu haar woorden daadwerkelijk waarmaken, anders was ze precies wat Harvey haar genoemd had: klein en onbetekenend – hoe was hij daar überhaupt op gekomen? Voor nu liet ze het gaan, het maakte toch niet veel uit.

Ze liep snel haar kleine kantoortje in en klapte het prikbord dat in haar kantoortje lag open. Vaak hield ze ervan om de zaken op orde te hebben, en wanneer Harvey en zij niet zo goed met elkaar overweg konden zoals nu, maakte ze graag haar eigen prikbord. Ze pakte haar notitieboekje tevoorschijn, waar ze inmiddels een aantal foto's in had gepropt. Ze prikte die op het bord met een punaise en briefjes met wat tekst erbij. Het laatste stuk vond ze toch wel het leukste: het draad spannen. Het werd een wirwar van draad, tekst en foto's en even later zat ze nadenkend op haar bureaustoel naar haar zogenoemde kunstwerk te staren.

In het midden van het prikbord had ze een foto van Bethany geplakt.

'Arme Bethany, ze leek best vrolijk op die foto,' mompelde Rue en ze keek met vochtige ogen naar de foto.

Om de foto van Bethany heen waren allemaal rode draden gespannen die leidden naar plekken en verdachten. Daarna pakte ze felgele post-its uit haar tas en schreef er nummers één tot en met vier op. De nummer één is de hoofdverdachte en nummer vier stond als laagst op de lijst. Op de eerste plaats kwam toch wel echt haar stiefvader. Enna Slotenhaar was een plek lager, gevolgd door Catherine en Larissa.

Aan de ene kant voelde het niet helemaal goed om Larissa als één van de verdachten te beschouwen, aan de andere kant was ze zó aardig dat ze begon twijfelen of er geen duistere kant was die ze probeerde te verbergen. Misschien had ze al die tijd een masker op en was ze al die tijd de persoon die dit vredige dorpje heeft verpest.

En wat Catherine betreft ... Ze aarzelde. De leerlinge leek wel erg onder de indruk van Bethany, en dat lag dicht in de buurt bij jaloezie. Rue was van mening dat ze haar niet kon uitsluiten. Ze was ook heel erg zenuwachtig tijdens de ondervraging. Zou dat kunnen komen omdat ze iets te verbergen had? Rue wist het niet, maar ze sloot Catherine niet uit.

Ze prikte met een punaise de blaadjes en hing ze op. Met de informatie die ze nu had, kwam ze niet ver.

Ze wierp een blik op haar laptop. Uiteindelijk kon ze de verleiding niet weerstaan en klapte het apparaat open. Ze logde in met Bethany's Microsoftaccount, waarna ze klikte op het document. Voor ze begon met lezen veranderde ze het wachtwoord. Later zou ze het nog gaan beveiligen. Ze scrolde door het document, zoekend om verder te gaan op het punt waar ze voor het laatst gebleven was.

ᴠᴏʟɢᴇɴꜱ ᴅᴇ ɪɴꜰᴏʀᴍᴀᴛɪᴇ ᴅɪᴇ ɪᴋ ɴᴜ ʜᴇʙ ᴡᴇᴇᴛ ɪᴋ ᴇᴇɴ ᴀᴀɴᴛᴀʟ ᴅɪɴɢᴇɴ:
1. ᴅᴇɢᴇɴᴇ ᴅɪᴇ ᴍɪᴊɴ ᴠᴀᴅᴇʀ ᴠᴇʀᴍᴏᴏʀᴅᴅᴇ, ɪꜱ ᴡᴀᴀʀꜱᴄʜɪᴊɴʟɪᴊᴋ ʜᴇʙᴢᴜᴄʜᴛɪɢ;
2. ᴅᴇ ᴘᴇʀꜱᴏᴏɴ ᴅɪᴇ ᴍɪᴊɴ ᴠᴀᴅᴇʀ ᴅᴏᴏᴅᴅᴇ, ɪꜱ ᴏᴜᴅᴇʀ ᴅᴀɴ ᴠᴇᴇʀᴛɪᴇɴ ᴊᴀᴀʀ.

ᴛʜᴇᴏʀɪᴇËɴ ᴅɪᴇ ɪᴋ ʜᴇʙ:
1. ɪᴋ ʜᴇʙ ᴢᴏ'ɴ ᴠᴇʀᴍᴏᴇᴅᴇɴ ᴅᴀᴛ ᴅᴇ ᴍᴏᴏʀᴅᴇɴᴀᴀʀ ᴇɪɢᴇɴʟɪᴊᴋ ɴɪᴇᴛ ᴏᴘ ᴅɪᴛ ʟɪᴊꜱᴛᴊᴇ ꜱᴛᴀᴀᴛ, ᴍᴀᴀʀ ɪᴋ ʜᴏᴏᴘ ᴠᴀɴ ᴡᴇʟ ɴᴀᴛᴜᴜʀʟɪᴊᴋ.
2. ɪᴋ ᴅᴇɴᴋ ᴅᴀᴛ ᴇᴇɴ ᴠᴇʀ ꜰᴀᴍɪʟɪᴇʟɪᴅ ᴍɪᴊɴ ᴠᴀᴅᴇʀ ʜᴇᴇꜰᴛ ᴠᴇʀᴍᴏᴏʀᴅ ᴠᴏᴏʀ ɢᴇʟᴅ. ᴀʟʟᴇᴇɴ ᴡɪᴇ? ɪᴋ ᴡᴇᴇᴛ ʙɪᴊɴᴀ ɴɪᴋꜱ ᴠᴀɴ ᴅᴇ ꜰᴀᴍɪʟɪᴇ ᴠᴀɴ ᴍɪᴊɴ ᴠᴀᴅᴇʀ. ᴍɪᴊɴ ᴍᴏᴇᴅᴇʀ ᴘʀᴀᴀᴛ ᴇʀ ɴɪᴇᴛ ɢʀᴀᴀɢ ᴏᴠᴇʀ.
3. ᴍᴏᴄʜᴛ ᴊᴇ ᴅᴇɴᴋᴇɴ, ᴡᴀᴀʀᴏᴍ ᴅᴇɴᴋ ᴊᴇ ᴅᴀᴛ ʜᴇᴛ ᴇᴇɴ ᴠᴇʀ ꜰᴀᴍɪʟɪᴇʟɪᴅ ɪꜱ? ᴢᴏᴀʟꜱ ɪᴋ ᴀʟ ᴇᴇʀᴅᴇʀ ᴢᴇɪ ᴡᴀꜱ ᴍɪᴊɴ ᴠᴀᴅᴇʀ ʀɪᴊᴋ, ᴅᴜꜱ ᴊᴀ, ᴅɪᴇ ᴘᴇʀꜱᴏᴏɴ ᴢᴏᴜ ᴇᴇɴ ᴅᴇᴇʟ ᴠᴀɴ ᴅᴇ ᴇʀꜰᴇɴɪꜱ ᴋʀɪᴊɢᴇɴ.