Vertrouw Niemand

Hoofdstuk 35

Harvey en Rue zaten tegenover Winston van Wijngaarden wat later die dag. Alleen kon ze haar aandacht er niet bijhouden. Nick ging vreemd met niemand minder dan Celeste Hoover. Het zou haar niet verbazen als Julius ook niet helemaal onschuldig was als hij beweerde. Ze hadden al een afspraak met Celeste kunnen plannen, dus dat kwam goed uit. Winston was niet lelijk, dat moest Rue wel toegeven, en hij was volgens mij iets te trots op zijn blonde haar, die hij constant naar achteren streek.

Harvey pakte al gelijk zijn telefoon om het gesprek op te nemen. 'Dit is detective Harvey Jones met collega Rue, deze ondervraging start om drie over één, voor ons zit Winston van Wijngaarden,' zei hij.

'Dus Winston, wie was je van Bethany?' vroeg Rue en ze keek Winston recht aan in zijn blauwgroene ogen die er zenuwachtig uitzagen. Ondanks dat Catherine al verteld had dat hij Bethany's vriendje was, wilde ze het hem zelf horen zeggen. Misschien loog Catherine wel, dat had ze al eerder gedaan dus ze moest het checken. Ergens voelde ze zich dom dat ze hier niet eerder naar hadden gevraagd; een persoon als een vriendje kon een link zijn naar andere vrienden, geheime vrienden, waar de ouders en misschien zelfs Catherine niet vanaf wisten, maar ze besloot niet te streng te zijn op haarzelf, zelfs de beste detectives maken fouten.

'Ik was haar vriendje,' antwoordde Winston zonder moeite. 'Alleen wist niemand het, omdat het zo geheim was. We hadden afgesproken dat ze het ook niet in haar dagboek mocht schrijven, omdat ze bang was dat haar vader het las.'

Dan zou er vast niets nuttigs voor de zaak in staan, concludeerde Rue, als Bethany bang was dat Nick het zou lezen.

Harvey maakte een aantekening. 'En hoe leerden jullie elkaar kennen, toch niet via Tinder, mag ik hopen?' vroeg hij aan hem, met zo'n serieuze blik dat Rue zich afvroeg hoe hij zoiets zo normaal kon vragen.

Winston schudde zijn hoofd. 'We zitten bij elkaar op school, ik zit in de derde klas en Bethany in de tweede. We hadden samen maatwerk met nog een ander meisje, volgens mij was haar naam Catherine.'

Dus hij was meer geïnteresseerd in Bethany, kwam ze tot de conclusie. Catherine was niet zo bekend voor hem. Misschien had Catherine een crush op hem, en wilde ze haar vriendin uit de weg ruimen? Nee, dat was nogal onrealistisch. ​​'Hoelang waren jullie samen?' vroeg Rue.

Winston dacht even na. Hij was aan het terugrekenen. 'Volgens mij 3 maanden, sinds Valentijnsdag in ieder geval,' antwoordde hij toen zeker van zijn zaak.

'Wat voor dingen deden jullie samen?' vroeg Harvey en hij kwam wat dichterbij Winston.

Hij krabde aan zijn hoofd en streek weer eens zijn haren uit zijn gezicht. 'Bethany en ik zijn samen weleens naar de bioscoop geweest, en gaan wandelen in het park,' zei Winston. 'We gingen niet ... u weet wel. Met elkaar naar bed. Dat deden we echt niet. Verder brachten we samen wel eens de pauze door.'

'Weleens?' vroeg Rue. 'Niet altijd dus?'

Hij begon zich een beetje ongemakkelijk te voelen. 'Nee, gewoon omdat ... je weet wel. Ik heb vrienden en zij ook.'

'Maar konden jullie niet samen eten, dan? Wisten zij wel van haar af?'

Hij beet op zijn onderlip. 'Nee. En nee, ze wisten er niet van, maar ook ik heb mijn privacy.' Hij ging wat meer onderuit in zijn stoel zitten.

'Vertelde Bethany jouw persoonlijke dingen die ze misschien niet vertelde aan anderen?' vroeg Rue voorzichtig.

'Zoals wat, als ik dat vragen mag?' vroeg hij.

Rue haalde haar schouders op. ' Oh gewoon ... Misschien iets over haar vader of stiefvader?' Ze probeerde niet al te verdacht over te komen.

Winston werd opeens bleek. 'Ze vertelde me vlak voordat ze stierf over dat ze het mysterie van haar vaders dood ontrafeld had ... Als ik eerlijk mag zijn denk ik ook daarom dat ze vermoord is, omdat ze de waarheid wist en iemand dat nog graag geheim wilde houden,' zei hij zacht.

Harvey keek hem verbaasd aan. 'Interessant,' zei hij en schreef wat op. 'Heeft Bethany toevallig iets vertelt over haar ontdekking?' vroeg hij aan Winston.

'Nou niet echt vertelt, het was meer dat ze zich versprak, want altijd zei ze "Hij of zij heeft mijn vader vermoord", maar die keer zei ze "Hij heeft mijn vader vermoord". Dus het was een man. En ze wist dus wie.'

Julius. Ze wist niet waarom steeds aan Julius moest denken. Hij kwam gewoon erg verdacht over. Ze vroeg zich af of Harvey er ook zo over dacht. Er viel een stilte, die te lang duurde volgens Rue. Misschien moest ze maar overgaan op een ander onderwerp. 'Vertelde ze nog iets over haar stiefvader?' vroeg ze.

Hij knikte. 'Ze vertelde dat hij vreemd ging, maar dat ze het haar moeder niet durfde te vertellen, want Bethany wist dat het haar moeders hart zou breken,' zei Winston. 'Niemand kende Bethany echt goed, maar ik mocht haar. Ze was heel leuk.' Dat was misschien voor het eerst dat Rue hem verdrietig had gezien. Hij herpakte zich snel en streek weer door zijn haar, en ze begon er nu echt een hekel aan te krijgen.

'Oké, dat waren onze vragen dan,' zei Harvey en hij ging achterover op zijn houten stoel leunen. Hij rondde het gesprek af: 'Dit was detective Harvey Jones en collega Rue tegenover ons zit Winston van Wijngaarden, deze ondervraging eindigt om negentien over één,' zei hij en hij stopte zijn telefoon in zijn broekzak. 'Bedankt voor het beantwoorden van deze vragen en nog sterkte met je verlies, het moest vast moeilijk voor je zijn,' zei Harvey en hij maakte aantsalten om het lokaal te verlaten.

'Dank u, meneer Jones,' zei Winston nog beleefd naar hem.

'Je kan terug naar je les nu,' zei Rue en ze wachtte tot Harvey wegliep en ze alleen was met Winston.

'Ik moet je nog wat geven, iets wat ik heb gevonden in Bethany's kamer, er staat Winston op, dus ik denk dat hij voor jou is,' zei Rue, en ze overhandigde de brief aan Winston die in haar jaszak zat.

Hij pakte de brief aan en glimlachte, maar zijn ogen waren gevuld met tranen. 'Dank je,' zei hij, 'ik ben blij dat je het niet gebruikt voor je onderzoek, Bethany zou dat niet gewild hebben.'

'Geen dank,' antwoordde Rue, waarna ze het lokaal uitliep, en daar Harvey zag, die op haar wachtte. Ze keek hem aan. 'Ze wist echt te veel. Daarom is ze vermoord.'

Hij knikte nadenkend, turend in de verte, toekijkend hoe Winston wegliep. 'De vraag is wat ze wist.'

'Ze was op de hoogte wie de moordenaar van haar vader was, dus we hebben te maken met één moordenaar,' concludeerde ze.

Harvey zuchtte. 'Dan moeten we maar de taak verrichten die onze voorgangers niet hebben kunnen doen. Hem oppakken.'

'Het scheelt wel dat we verdachten af kunnen strepen wat Andy's moordenaar betreft,' zei Rue, die positief wilde denken.

'Oh ja, natuurlijk. Winston kan het niet zijn, want hij is te jong. Enna, Beth, Celeste en Larissa vallen af, want zij zijn geen mannenlijk persoon.'

'En Catherine ook niet, dus dan blijven Nick en Julius over,' zei Rue zacht.