Vertrouw Niemand

Hoofdstuk 3

Ze wachtten tot ze de verhoorkamer konden betreden, wachtende op Rue, en toen ze haar in het vizier kregen, deed Harvey de deur open. Ze had even een pauze moeten nemen, samen met mevrouw Brown. Het was moeilijk om te beseffen dat het nu allemaal nog moest beginnen. Voor zover ze wist was Bethany's stiefvader er nog niet. Rue ging naast detective Jones zitten. Hij startte de ondervraging: 'Dit is detective Harvey Jones met collega Rue. Deze ondervraging begint op maandag 15 mei 2023 om drie over half één. Tegenover ons zit Beth Brown. Mevrouw Brown,' zei hij vriendelijk, voorbereidend om een vraag te stellen.

De moeder van Bethany knikte een beetje angstig.

'Hoe was Bethany als persoon?'

Mevrouw Brown zuchtte diep. Het zou een emotionele ondervraging gaan worden. 'Ze was niet echt sociaal, maar ze was een engeltje, ze hielp altijd met dingen in huis en was nooit echt een groot probleem in mijn mening,' zei ze, waarna ze bijna in tranen uitbarstte. Ze hield zich toch sterk, voor nu.

De detective pakte uit zijn jaszak een gekreukeld, crème wit zakdoekje, en gaf het aan haar die ze dankbaar aannam. 'Met wie was Bethany allemaal bevriend?' vroeg hij nieuwsgierig.

Beth slikte een brok in haar keel weg. 'Ze was niet zo sociaal. Ze had één vriendin, Catherine Hofman. Ze mocht haar heel erg. Weet zij al dat ze ...'

Rue schudde haar hoofd. 'Nee, maar we zullen haar zeker inlichten. Nog een vraag. Hoe laat vertrok Bethany van huis die ochtend?' vroeg Rue, die haar notitieboekje al gereed had staan om aantekeningen te maken.

De detective gaf haar toen een waarschuwende por, dat ze haar mond moest houden.

'Kwart voor zeven,' antwoordde Bethany's moeder zelfverzekerd. 'Ze moest vroeg de bus pakken om op tijd op school te zijn.'

Rue keek haar met medelijden aan. Ze zag dat ze zich sterk probeerde te houden. Ze kon zich niet voorstellen hoe het moest zijn om erachter te komen dat je dochter was vermoord, en je dezelfde dag over haar moord ondervraagd werd. Ze leek slechts een pion in dit afschuwelijke schaakspel, en in een paar zetten zou ze kunnen omvallen. Opgeofferd voor het grotere doel. Weggeslagen door de tegenstander, die voor hen een onbekende was.

'Waar waren u en uw man rond half acht?' vroeg de detective, die wat dichter bij de vrouw kwam.

Mevrouw Brown dacht toen even goed na. 'Ik was thuis aan het douchen en mijn man was nergens te bekennen,' gaf ze toe. 'Hij ... Hij was misschien op het werk, ik ken zijn werktijden niet uit het hoofd, het verschilt nogal.'

Detective Jones maakte snel aantekeningen. Dit soort dingen was natuurlijk bruikbare informatie. 'Ik had gehoord dat Bethany haar vader overleed toen ze nog heel jong was, had ze daar veel moeite mee?' vroeg de detective aan haar.

Mevrouw Brown zweeg even. 'We praatten er nooit over, maar haar stiefvader noemde haar een keer zijn dochter en dat vond ze verschrikkelijk,' vertelde ze. 'Als ik eerlijk mag zijn, denk ik dat Bethany en mijn man Andy Hoover, de biologische vader van Bethany, allebei vermoord zijn omdat ze een erfenis wilde, of een deel ervan en ik ben bang dat ik de volgende ben.' Tranen vloeiden. Het was moeilijk om te weten dat je haar niet kon helpen, maar dat je het wel graag wilde.

De detective maakte weer een aantekening. 'Interessant,' zei hij, haar emoties negerend.

'Heeft u enig idee waar uw man nu is?' vroeg Rue nieuwsgierig.

'We zijn nu klaar, bedankt voor uw tijd,' zei de detective en hij keek Rue streng aan. Hij was duidelijk niet blij met haar vraag, en zijn blik die hij haar voor slechts een seconde schonk bevestigde dat. 'Dit is detective Harvey Jones en collega Rue. Deze ondervraging eindigt op maandag 15 mei 2023, om dertien voor één. Hij gebaarde dat mevrouw Brown mocht gaan. Rue stond op het punt op te staan, maar hij hield haar tegen, waardoor ze met z'n tweeën achterbleven. 'Wees voorzichtig met wat je vraagt, ze is erg emotioneel,' zei hij waarschuwend.