Vertrouw Niemand

Hoofdstuk 38

Rue liep naar het appartement voor Zaid woont. Ze had een belletje gekregen dat het was gelukt met het hacken van het Google-account van Larissa en was meteen na werk in haar auto gestapt om hem te bezoeken. Ze belde aan bij zijn appartement en friemelde aan haar trui9. Het zou nog even duren voor het er voor haar vertrouwd aanvoelde. Na een paar tellen hoorde ze voetstappen die steeds dichterbij leken te komen, waarna de deur met een luide kraak openging. 'Hallo, Zaid,' zei Rue en ze wuifde vrolijk naar hem.

'Hey,' zei Zaid en hij glimlachte. Hij had nog steeds dezelfde zwarte pet op als ze de eerste keer dat ze elkaar zagen. Zijn donkerbruine ogen straalden vriendelijkheid uit, waar ze inmiddels al een beetje gewend aan was. 'Kom binnen,' zei hij en hij gebaarde dat Rue binnen mocht komen.

Ze stapte het huis binnen. Het zag er een stuk netter uit dan de vorige keer. Waarschijnlijk omdat hij nu wist dat ze kwam. Ook was de zweetgeur verdwenen en lagen er geen kleren op de grond.

'Wil je wat te drinken?' vroeg hij.

Ze schudde haar hoofd. 'Ik hoef niets, dank je.'

Hij glimlachte weer en zette zijn pet goed. 'Wil je haar Google-account bekijken?' vroeg hij, en hij wees naar zijn computer die hij vanuit zijn kantoor naar de woonkamer had verplaatst, al helemaal klaar voor gebruik.

Ze knikte. 'Graag.'

Ze ging achter de computer zitten en bekeek de mails. Ze zag nergens de mails die ze eerder had gezien. Toen besloot ze in het mapje spam te kijken. Toen ze daar niks aantrof, besloot ze in de map "prullenbak" eens een kijkje te nemen, maar die was leeg. Toen er een melding verscheen bij de inbox, nam ze nieuwsgierig een kijkje.

𝐎𝐧𝐝𝐞𝐫𝐰𝐞𝐫𝐩: 𝐌𝐚𝐢𝐥 𝟏𝟕
Anoniem1514141@gmail.com aan mij
Ik wil niet dat je verder nog iets zegt. Denk aan wat ik je verteld heb, Larissa. Ze is nog maar drie.
-514141

Het was precies dezelfde mail als de vorige keer, maar dan niet nummer dertien, maar nummer zeventien. Snel markeerde ze de mail als ongelezen om haar sporen te wissen, toen haar iets opviel in haar inbox. Larissa had zichzelf een aantal keren zelf gemaild, en een aantal afbeeldingen naar zichzelf gestuurd. Ze opende de eerste mail.

𝐎𝐧𝐝𝐞𝐫𝐰𝐞𝐫𝐩: 𝐌𝐚𝐢𝐥 𝟏
Anoniem1514141@gmail.com aan mij
Houd je mond over alles wat je weet, het zou zonde zijn als er iets zou gebeuren met degenen waarvan je houdt. 😈
-514141
P.S. Verwijder deze mail als je het hebt gelezen, want anders 🔪

Rue staarde naar het scherm. Ze had de mails moeten verwijderen, maar Larissa had ze bewaard. Met foto's. Iemand bedreigde haar, en het was iets serieus. Wie of wat was toch 514141? Ze had werkelijk geen idee. Het kon van alles zijn. Een codenaam misschien. Of een leerlingnummer. 'Wat was, ehm, het wachtwoord?' en ze keek op naar Zaid, die een beetje voor zich uit staarde.

'Rt19ts89!,' en hij gaf haar een briefje waar hij de tekens op had geschreven met een blauwe pen. 'Raar wachtwoord.'

'Hoezo?' en ze bekeek de letters, 'ik zie er niks geks aan. Maar bedankt hiervoor.'

'Wie stuurt die mails?' vroeg hij.

Ze haalde met tegenzin haar schouders op. 'Ik weet het niet.' Ze keek hem aan. 'Kan jij erachter komen?'

Hij vermeed haar blik en dacht na, starend naar de muur. 'Ik kan,' begon hij, en Rues ogen lichtten al op, 'met hetzelfde systeem als waarmee ik Larissa's account heb gehackt die van die 514141 hacken. En als ik een bepaalde instelling aanzet ...' Hij verschoof het computerscherm en opende een ander tabblad en begon te typen. Het bleef even stil, waarna hij verder sprak: 'Ik kan met een bepaalde instelling dan de locatie achterhalen, wanneer 514141 zijn of haar Google-account gebruikt.'