Vertrouw Niemand

Hoofdstuk 13

Ze liepen de kamer in met het grote prikbord en gingen zitten. Zonder dat Rue het doorhad, volgde Leah hen.

'Ik denk niet dat die stiefvader nu zo verdacht is,' zei Rue zuchtend en ze pakte een pen vast.

Harvey tikte met zijn pen op de tafel, Rue wist dat hij dat deed als hij aan het nadenken was. 'Ik denk het, ja. Maar er moet wel een reden zijn dat hij nu naar het buitenland vlucht, dus hij is wellicht niet de dader,' en hij pakte een papiertje waarop hij met zijn pen begon te krabbelen, 'maar hij heeft iets te verbergen.' Met die woorden prikte hij een briefje met "Mysterieus" erop aan het prikbord.

'Ik heb zo'n gevoel alsof we iemand over het hoofd zien, iemand die de familie Brown erg haat, of iemand die graag de erfenis wilde hebben van de familie,' vertelde Rue. 'De moorden van Andy en Bethany hebben iets met elkaar te maken, denk ik.'

Harvey fronste zijn wenkbrauwen. 'Denk je dat mevrouw Brown hierachter zit?'

Ze dacht nog even goed na. 'Het zou best kunnen, en dan zou ze dat geprinte briefje neerleggen om de verdenkingen van zich af te houden,' antwoordde ze.

Harvey was toen even stil.

Rue wist niet of het goed teken of slecht teken was. Ze hoopte maar dat het een goed teken was. 'Heeft mevrouw Brown een alibi toen Bethany vermoord werd?' vroeg ze terwijl ze diep zat na te denken.

'Mevrouw Brown zei dat ze thuis was toen Bethany vermoord werd,' antwoordde hij. 'Maar niemand kan dat bevestigen, want Nick Brown was toen niet thuis, toch? Hij was gaan wandelen, beweert hij.'

Rue knikte. 'Ik denk dat we mevrouw Brown goed in de gaten moeten houden,' zei ze.

'En ik denk dat je gelijk hebt,' zei Harvey, misschien wel voor het eerst.

'Ik had nooit gedacht dat je het ooit met me eens zou zijn,' en Rue veegde een hinderlijke pluk haar uit haar gezicht. 'Je gaat vooruit.'

Harvey reageerde er niet op 'Ik denk dat we de oude zaak moeten oppakken.' Hij wierp een blik op Rue. 'De moord op Andy,' en hij prikte met zijn pen op de foto van de overleden man, 'heeft hier mee te maken. Indirect. Bethany hield zich ermee bezig, en ze kon gewoonweg niet accepteren dat die man die zomaar binnen kwam wandelen,' en dit keer wees hij met zijn pen naar Nick Brown, 'een vaderfiguur voor haar moest zijn. Dus ging ze op onderzoek uit of hield ze een dagboek bij of zo, in ieder geval, ze worstelde ermee. Dus ging ze naar Larissa.'

Harvey pauzeerde, wat Rue de kans gaf om op zijn verhaal te reageren: 'Vertrouw je haar? Larissa?' Zelf deed ze dat wel, maar uit de boeken die ze had gelezen waren het juist de meest onverwachte personen die tot een moord of erger in staat waren. En ze was ervan overtuigd dat dat in het echte leven precies zo was.

Ook hij leek te aarzelen. 'Ik denk het. Ik weet het niet,' en hij ging op het tafelblad van zijn bureau zitten, 'ze was als het ware Bethany's therapeut, die de gevoeligste informatie in handen kon krijgen. Ze had Bethany's vertrouwen. Met dat alles had ze macht.'

Rue knikte bedenkend. Harvey had gelijk over Larissa, voor een keertje. 'En ze had geen ijzersterk alibi. Maar wat levert het haar op? Niks, toch? Voor zover we weten heeft ze geen directe link met de familie Brown, geen reden om hen te haten. Ze is gewoon een aardige vrouw.'

'Voor zover we weten,' zuchtte de detective. 'Ze kan net zo goed een mentor zijn die het vertrouwen wint van één van haar leerlingen en vervolgens ombrengt.'

Ze ging verzitten. 'Kom op, je hebt Larissa zelf ontmoet en als ze nou echt een manipulator is of iets dergelijks had je oude detectiveneus het wel gemerkt.' Rue bracht een schamper lachje uit. 'Ik denk dat Larissa te vertrouwen is, ik vertrouw Enna juist voor geen meter, maar als ik de situatie bekijk denk ik niet dat we het eens gaan worden, dus zullen we erover ophouden?' vroeg Rue netjes aan hem. Ze wist dat werk belangrijk was, maar ze was moe en had geen zin in gedoe met Harvey.