Eski Kocam Erkek Başrol Oldu

Bölüm 38: Tamamen Üzücü Bir Son

Sakladığı kırgınlık sonunda Kaligo'nun sözlerinden sonra patlak verdi.

Hâlâ Renna Cornelli olarak yaşarken nehirler dolusu gözyaşı dökmüştü ve Ashia olarak yaşarken gözyaşı bezlerinin kuruduğunu düşünüyordu. Ama hiç de öyle değildi. Hâlâ bu şekilde ağlayabildiğini ancak bugün fark etti.

Bir çocuk gibi ağladı, her şeyi bırakıp sadece ağladı. Aniden patlayan gözyaşları arasında Kaligo'nun figürü ona yaklaştı.

“A-Ashia.” Aceleyle mendilini çıkardı ve hiç tereddüt etmeden gözyaşlarını ve burun akıntısını sildi. Güvenilir bir ifadeyle ona yardımcı olacağını söylerken kendinden emin ve samimiydi ama şimdi ağlayan bir kadını nasıl teselli edeceği konusundaki bilgi eksikliğiyle boğuşuyordu.

Hıçkırık

Ashia'nın bastırılmış kızgınlık çığlıkları o kadar yüksekti ki yüzü maviye döndü.

“Ashia... Ashia.” Sandalyesinden kalkıp onun yanına atlayan Kaligo titriyordu ve Peri Ormanı'nda ona kolayca ulaşmış olmasına rağmen ona dokunamıyordu bile.

Ashia gözyaşlarını sildi ve tereddütle uzanan diğer elini tuttu.

“!”

Kırmızı gözlerinin şaşkınlıkla titrediğini görmek oldukça ilginçti.

"Beni rahatlatmak istiyorsan doğru olanı yap." Gülümsedi ve elini kaldırıp omzuna koydu.

"O bedenin asıl sahibinin anılarına sahip olmalısın. Bunları çıkar ve bir kadını sakinleştir.

"Bu," Kaligo bir anlığına tereddüt etti ve gözlerini kapattı. "Bunu yapacak kadar nazik değildi."

"Ah…"

Orijinal hikayede Kaligo, Aileen ile tanıştıktan sonra değişti. O sadece onun sahip olduğu türden bir adamdı.

'Aileen...'

Onu düşündükçe atan kalbi yavaş yavaş sakinleşiyor gibiydi. Ona anlatması gereken biriydi. Ne yazık ki, sonunda ona karşı olan hislerinin farkına vardığında Aileen hakkında ona güvenmek zorunda kaldı.

Kahraman Aileen, Ashia'nın kalbinde endişe yaratan varlıklardan biriydi. Aileen ile ilişkisi çözülmediği sürece Ashia'nın Kaligo'ya itirafta bulunmaya niyeti yoktu. Tabii onun kalbini de kabul edemiyordu.

Ashia derin bir nefes aldı. Nefesi yavaş yavaş dengelendi. Bu sırada Kaligo'nun eli küçük omzunu okşuyordu. Onun beceriksiz ama alışılmadık dokunuşuyla dudaklarında hafif bir gülümseme oluştu.

"Kaligo..." dedi sakince.

Elini geri çekti. "Evet bana söyle." Tekrar bir diziyle yanına oturup bakışlarıyla buluştu.

"Kadere inanır mısın?"

Kaligo beklenmedik sorusuna rağmen dürüst ve ciddi bir şekilde yanıt verdi: "Buna inanmıyorum."

Cevabını bekleyen Ashia başını salladı ve konuşmalarına devam etti, "Kadere inanıyorum." Daha sonra kafasını çevirip bakışlarını masaya çevirdi. "Renna Cornelli'nin kaderi böyle bir ailede doğmak, seninle tanışmak ve o şekilde ölmekti."

“…” Kaligo hiçbir şey söylemeden onun sonraki sözlerini bekledi.

"Sana buranın bir kitabın içinde olduğunu söylemiştim."

"Evet."

"Sonuna karar verildi. Çoğu kitapta olduğu gibi tek bir son var.”

“…”