HEMŞİR (bxb)

23

"Sen şimdi onunla mı yaşamaya başladın yani.. nasıl gidiyor anlaşabiliyor musunuz bari?"

Arkadaşının sorusu ile yüzünde sırıtış olurken başını salladı yavaşça. Orhan kendisine bebek gibi davranırken anlaşmamak mümkün değildi ki. Her şeyiyle ilgilenmeye çalışıyordu ve evi bile halletmişti. Bütün eşyalarını birlikte gidip aldıklarında Orhan ev sahibini tanıdığından diğer eşyalar konusunda bile kendisi zorluk çekmedi.

Sırf kendisi için eve erken gidiyordu sevgilisi biliyordu. Geldiği zaman o yemeği hazırlamış oluyor ve sen yorgunsun otur diyerek iş yapmasına bile engel oluyordu. Kısacık zamanda bile çok fazla alışmıştı bu sevgiye. Orhan gerçekten güzel seviyordu ve onun sayesinde şımardığını hissediyordu.

Hala onunla cinsel bir yakınlaşması olmamıştı. Orhan onu sürekli öpüp okşuyordu ama şikayeti de yoktu. O istediğinde Buğra hazır olacaktı.

"Bana iyi davranıyor hemde fazlasıyla. Ben eksik kalıyorum yanında öyle düşün. Çok iyiyiz. Seviyorum onu" dedi. Kendisi de ona güzel şeyler yapmak istiyordu.

"İyi bari iyi. Bir ara dışarı çıkalım be. Hafta sonu gelin birlikte gidelim bir şeyler içelim. Bunaldım iyice"

Arkadaşının sözleri ile bir an duraksadı. Orhan'ın bar tarzı bir yere gittiğini hiç görmemişti ama belki güzel olabilirdi. İkisi birlikte olduktan sonra eğlenmek güzel olurdu.

"Konuşurum ben Orhanla gideriz. Sana da bulalım oğlum birini yok mu ilgini çeken kimse?" Diye sordu sırıtarak. Kerim çok efendi bir adamdı ve en iyisini hakediyordu.

"Yok lan nerde olsun. Hastanede herkes evli barklı. Dışarda da kimseyi gördüğüm yok. Ben daha giderim böyle iyiyim. Hadi gitmiyor musun artık kalk."

Kerim ayaklandığında Buğra zamanın nasıl geçtiğini bile anlamadan saatine baktı. İş yerinde koşturmaktan zaman çok hızlı akıyordu ve işini gerçekten seviyordu. Onunla birlikte ayaklandığında üstünü yine değiştirmeden çıkışını yaptı. Eve gidip sevgilisine sarılacak ve öperek yorgunluğunu giderecekti.

Kerim'e veda edip dışarı çıktığında arabasına ilerlerken başını sağa sola yatırdı. Ayakta durmaktan yorgun düşmüştü. Başı önünde telefonuna bakacağı sırada karşısında gördüğü bedenle bir an duraksadı. Şaşkın şaşkın başını kaldırdığında gördüğü adamla içinde heyecan olurken yüzünde kocaman bir gülümseme oluştu.

Orhan yine giydiği ağır kıyafetin içinde elleri cebinde onu süzerken "Orhan" dedi şaşkın sesiyle. Onu görmeyi beklemiyordu. Sevgilisinin yüzünde kendisine benzer bir gülümseme oluşurken hızla ona yaklaşıp kollarını beline doladı. Özlemişti. Başını yan şekilde göğsüne yasladığında onunda kolları beline sarıldı.

"Çok özledim seni yavrum benim" Orhan yine saçlarına öpücük bırakırken Buğra heyecanla gülümsedi. Hislerinin karşılıklı olması çok güzeldi.

"Bende çok özledim keşke gelseydin ya niye bekledin dışarda?"

Yüzünü kaldırıp ona alttan baktığında Orhan burnunun ucuna öpücük bıraktı. Mavi gözlerinde bazen kaybolacak gibi hissediyordu. Öyle yoğun bakıyordu ki kendisini fazla değerli hissediyordu.

"Bende şimdi geldim zaten. Aslında seni bir yere götüreceğim tabi sende istersen"

Orhan'ın sözleri ile hevesle gözleri büyüdü. "Nereye gideceğiz?" Diye sordu sesine yansıyan sevinçle.

"Turan çok ısrar etti evine gidelim diye. Yorgundur olmaz dedim ama illa yemeğe gelin deyince kıramadım işte. Gidelim mi?"

Buğra o adamın ismini duyduğu anda kasıldı. Turan'ın bakışlarını hiç sevmemişti ve ona nedense güvenmiyordu. Sevgilisi onun yüzünden gidip kavga etmişti ve o günden sonra daha da sinir olmuştu ona. Neden söylediğini bilmiyordu ama umrunda da değildi. Turan güvenilmezdi.