Evde daha kimse uyanmamıştı sanırım ilk defa şanslıydım bir konuda şuan ki olduğum durumdan dolayı sevinemiyorum bile bazen hayatta ne kadar çok sevdiğiniz bir şey olursa olsun eğer canınız çok sıkkınsa o bile sizi hiç bir şekilde mutlu edemez ...
bir yerden birilerinin uyandığına dair ayak sesleri geliyordu şom ağızlı olduğumun kanıtını görmüş olduk iyi görünmek için gülümsemem gerekiyordu o sahte olan samimi gülüş aslında içimde kopan fırtınanın çığlıkların ve ağlayışlarımın gözükmemesi için ufak bir kaçış yoluydu odama doğru giderken annemin uyandığını gördüm o da uyku sersemi olacaktı ki beni fark etmedi sanırım bir şans daha kazanmıştım odama geçtim kendinden geçmiş yatağımı düzenlemeye koyuldum sonrasında ceketim ve çorabımı giydim yoksa zayıf bünyem hasta olmak için fırsat yakalamış olacaktı buna engel olmak bir numaralı görevim gibi bir şeydi masama geçtim planlayıcımı açtım psikolojik olarak düzensiz bir hayata sahip olsam da düzenli olmak benim her zaman ki katı kurallarımdan biriydi ne yapacağını bilmeyen bir zihinle nasıl bir plan yapacaksam onu da bilmiyordum planlayıcı ve kalem bakışması dizideki bakışmalardan uzun sürdü bende plan yapmaktan vazgeçtim annem kendine gelmiş olacak ki kahvaltı sofrasını hazırlıyordu mutfak odama çok uzak olmadığı için sesleri duyabiliyordum sonra bana seslendi kahvaltı hazır diye canım hiç bir şey istemiyor midem bulanıyor gibiydi ama durumum fark edilmesin diye gitmek zorundaydım kahvaltı masasına oturduğumda sevdiğim yiyecekleri görmeme rağmen yemek yemek sanki bir işkence gibiydi zorlasam da olmuyordu bir iki lokmayı ağzıma zar zor sıkıştırdıktan sonra sofradan kalktım odama geçtim yatağıma uzandım tavana bakmak daha cazip geliyordu zihnim anıların tablosunda dolaşıp duruyorken
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sen Yoksun
RomantizmÜzüntü çukurunda boğulup teker teker anılar tablolarına uğrayarak gerçek sevgiyi bulmayı çalışan bir aşığın psikolojik çöküntüsünün yaşantısı Bir aşığın sevgi ararken sevgiden vazgeçişi İlaçlarda onun gibi geçici
