Bir süre dalmış gitmişim ta ki abim kalk da sofrayı topla diyene kadar gene bilincim yerinde değildi kafamdaki kendimle sürekli her dakika konuşuyorduk resmen sanki karşımda susmak bilmeyen biri vardı ve beni sürekli baskılıyordu hiç bir şey yapmama izin vermiyor bir mahkum gibi hücreye tıkılıyordum bunlar zihnimde dolaşırken bir yandan da sofrayı toplayıp iyi görünme rolünü devam ettiriyordum sofrayı topladıktan sonra ufak tefek kalan işleri yaptım ve benim bir numaralı kaçış yerim olan odama geçtim kulaklığımı aldım ve son ses müzikle kendimi rahatlatmaya çalıştım ama çıkan şarkılar pekte iç açıcı değildi ve bu da benim ruhsal halimi daha da dibe çekiyordu müziği de kapattıktan sonra ne yapabilirim diye etrafa bakarken gökyüzünün çekiciliğine tutuldum ve balkona çıkma kararı aldım temiz hava belki iyi gelebilirdi gökyüzü açık mavisiyle bembeyaz bulutlarıyla o kadar hoştu ki büyülenmemek elde değildi...
Anılar tablosunda gezerken aniden gerçekler tablosuna çarpınca sarsılıyorsunuz duraksıyorsunuz ve en önemlisi de inanmak istemiyorsunuz gerçekler tablosundan ne kadar kaçmaya çalışırsanız çalışın aranan bir suçlu gibi o da sizi arıyor olacak ve en sonunda gerçekler tablosuna yakalanacaksınız umutla bağlanmış zayıf iplere tutunmanın verdiği acınası kaçışlar bazen son bulabilir hepimizin bildiği ama kabullenmediği bir gerçek vardır o da hayallerimizin sonsuza dek süreceğine inanmak işin aslına baktığımız da hayallerimiz de bir yerde çürüyüp gidiyor aynı duygularımızın yıpranmasına rağmen ayakta durmaya çalışması gibi ...
Balkonda gökyüzünü izlemek o kadar keyifliydi ki ama kafam susmamak için inatçı bir keçiden daha da inatçıydı sürekli artı eksi çalışması yapıyor ama sonucunda gene birbirine dolanan bir sürü yumak gibi karşıyor ve çözülmez hale geliyordu...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sen Yoksun
RomanceÜzüntü çukurunda boğulup teker teker anılar tablolarına uğrayarak gerçek sevgiyi bulmayı çalışan bir aşığın psikolojik çöküntüsünün yaşantısı Bir aşığın sevgi ararken sevgiden vazgeçişi İlaçlarda onun gibi geçici
