ŞİMDİ OKUDUĞUN

Sen Yoksun

Любовные романы

Üzüntü çukurunda boğulup teker teker anılar tablolarına uğrayarak gerçek sevgiyi bulmayı çalışan bir aşığın psikolojik çöküntüsünün yaşantısı Bir aşığın sevgi ararken sevgiden vazgeçişi İlaçlarda onun gibi geçici

#arkadaşlık #aşk #beraberlik #dostluk #gecmis #gerçeklik #gizem #ilişki #içsavaş #mutluluk #psikoloji #sevgi #yalnizlik #çöküntü #üzüntü

Bölüm 9 - Bir Ses Fısıldıyor

60 3 28

unrheacable_ tarafından

unrheacable_ tarafından

Doktor ile annemin gizemli sırlarla dolu olan konuşması bitiyordu , annem yanıma yaklaşırken zaman resmen kaplumbağanın adım atışı kadar yavaş ilerliyordu zihnim tekrar konuşmaya başlamış ardı ardına sorularla saldırıyordu , buradan ne zaman çıkabilecektim kendimi hücreye atılmış , çıkış kapısı olmayan duvarlar arasında hapsolmuş gibi hissediyor sanki elleri kolları denizci düğümü ile bağlanmış bir tutsak gibi kıpırdayamıyordum.

Ben ona tutsaktım ama o beni bağladığının farkında olmayan bir denizciydi uzak diyarlara yolculuk yaparken anın tadını çıkarıyor yeni adalar keşfediyor güzelliklerini görüyor lezzetlerini tadıyor ama dibindeki yıkılmış olan adayı görmüyordu o da diğer denizciler gibi iyi ve güzel olana gitmeyi tercih ediyordu.

Annem sonunda yanıma gelmiş çıkış işlemleri için toparlanmam gerektiğini söylüyor bir yandan da eşyaları çantaya yerleştiriyordu mercimek tanesi kadar olan fiziksel direncimle zar zor kalkıyordum tabut yatağı gibi olan sedyeden , annem işlemleri hallediyorken hastanenin karanlık bir koridoru gözüme takılmış sanki bir ses bana fısıldıyor beni yanına çağırıyordu gözlerim hipnoz oluyordu adımlarım kendini kaybetmiş ilerliyordu karanlığa yaklaşmama çok az kalmıştı ki bir şeyin beni kolumdan yakaladığını hissediyordum oysaki bana hafifçe dokunmaya çalışan annemmiş aniden irkilmem onu da korkutmuş olacak ki , bana bir evin harap oluşunu izlerken ki gözleriyle bakıyordu , iyi olduğumu aniden gözümün daldığını söylüyor ve sahte gülüşümü sergiliyordum sonunda hapishaneden çıkıyor bir diğer hapishane olan eve gidiyordum yollar aşılması gereken çöllerden daha zorlu ve bitmeyecekmiş gibi geliyordu , eve geldiğimde ki o basık havanın verdiği daraltıyla aniden istifra etmiş , gözlerim kararıyor ve bayılmak üzere hissediyordum hemen arkamdan beni tutup yatağıma yatırıyorlardı keşke o fısıldayan sese ulaşabilseydim diye düşünüyorken gözlerimin kapandığını ve siyahında siyahı olan o yere tekrar gelmiştim ,bir mıknatısın çekişi gibi o da beni kendine çekiyordu ...