Sen Yoksun

Bölüm 21- İçimdeki Sır

Birbirine ısınan gözler o kadar sıcaktı ki , tüm vücuduma yayılıyordu bu yayılmanın etkisi yanaklarıma da vurmuş olacak ki yanaklarımın sıcakladığını hissettim ve aspara gülümseyerek ben bir lavaboya gideyim dedim , o da tabi ben buradayım dedi bir ceylanın kaplandan kaçışı gibi hızlı adımlarla lavaboya gittim aynada kendi yansımamı görür görmez hemen suyu açıp yüzümü defalarca yıkadım , yanaklarımda ki sıcaklık biraz daha hafiflediği an içime su serpilmişti ve derin bir oh çekmiştim mükemmel rahatlama esnemelerimi de yaptıktan sonra yüzümdeki gülümsemeyle asparın yanına dönüyordum . Oturduğumuz masaya yönelirken asparın yanında birini gördüm ve yüzümdeki canlı gülümseme şaşkınlığa dönüşmüştü , şaşkınlığımı gizleyip asparın yanında ki yabancıyı selamlamalıyım diye düşündüm . O sırada aspar beni fark etmiş ve el sallayıp yanına gelmemi işaret ediyordu bende içimden sanki başka yere gidecektim diye iç sesimle konuşup kendimi haklı çıkarıyordum . Yabancı ve asparın yanına gittiğimde aspar bana geçen yemek yediğimiz yerin sahibi olan arkadaşım Uraz dedi  bende şaşırmış ve gülümseyerek tanıştığıma memnun oldum diyordum , uraz da bana elini uzatarak bende tanıştığıma memnun oldum  dedi , elini uzattığı anda asparın yüz ifadesinin değişmesi biraz kıskanç olduğunu ortaya çıkarıyordu kendimi tutamayıp biraz gülmüştüm aspar neye güldüğümü sorduğunda ise hiç bir şey olmadığını söyleyerek , küçük çocuklar gibi sorusundan sıvışmayı başarmıştım . Aspar , Uraz ve Ben  biraz sohbet ettikten sonra  yürüyüş yapma kararı almıştık , bu sefer hesabı ödemekte kararlı olduğum için aspara lavaboda bir eşyamı unuttum diyerek kasaya  koştum fakat oradaki çalışan kişi hesabın çoktan ödendiğini söyledi bu seferde başaramamıştım , hemen arkama dönüp aspara baktığımda ise bana gülümsüyordu , o an ona çok kızmak istedim ama kalp atışım buna engel oluyordu anlam veremediğim şekilde gülümsemesi hoşuma gitmişti ama bu benim ve zihnimdeki iç sesim arasında bir sır  olarak kalacaktı...

Bu seferde hesabı ödeyememenin verdiği mağlubiyetle oturduğumuz masaya dönmüş hiç konuşmadan hırkamı alıp hazırlanıyordum , asparla uraz aralarında bir şeyler konuşuyorlardı benim toparlandığımı gördükleri an ikisi de kalkmaya yeltenmişlerdi , hepimiz hazırlandıktan sonra yürümeye koyulmuştuk denizin sakin dalgaları ruhumu dinlendirirken rüzgarın etkisiyle tuzlu olan deniz kokusu ve etraftaki ağaçların kokusu birbirine karışarak tatlı bir  parfüm kokusu  etkisiyle beni aşırı mayıştırıyordu , rahatlamış olan vücudum uyumak için can atıyordu adeta . Uzun bir sessizliğin ardından ilk kelime urazın ağzından çıkıp eee ne zamandan beri çıkıyorsunuz dedi o an ben ve aspar göz göze gelip aniden kafamızı farklı yönlere çevirmiştik o da ben de çok utanıyorduk  gizliden de olsa birbirimize olan duyguların tohumları filiz açmaya yelteniyordu ama ben duygularımı kalbime zincirlerle ve sımsıkı kilitlerle kapatmıştım , çünkü hala ona dair izler kalbimin umut köşesinde yaşamaya çalışıyordu...

Uraz sanırım bu soruyu sormamalıydım dedi , asparda hava çok güzel değil mi diye klasik bir bahaneyle konuyu değiştiriyordu  bende hava çok güzel ve huzur verici diyerek asparın bahanesini sözlerimle destekliyordum neyse ki ortamda ki gergin hava bulutlarını dağıtabilmiştik  ve bu şekilde sohbetimizi ilerletmiştik , ayaklarımın mecali kalmadığı için önden biraz koşarak banklardan birine oturmuş ve çok yoruldum mızmızlanması yapıyordum , uraz yanıma oturmuş ve benim taklidimi yapıyordu asparda karşımızda durmuş bize gülüyordu  sonrasında ben ve uraz da dayanamayıp kahkahalara boğulduk , içimden ne kadar huzur dolu ve eğlenceli bir gün diye geçiriyordum , ta ki gizli numaradan gelen aramanın gizemiyle içimi  fırtına öncesi  bir sessizlik kaplamıştı ...