TEĞMEN

40

bu bölümün şarkısı KOLPA-HİÇ BİTMEZ BU MASAL speed up
Şarkı söyleyerek ilerledim babamın yanına.
- Baba!
- Küçük kızım.
Babama sarıldım.
- Hiç gitmeyeceksin demi baba?
- Evet bitanem.
Sonra abilerin yanına ilerledik. Babam beni yanına otutturdu ve çayını aldı.
- Abi be çok sevdim ben..
- Gördük onu. Madem öyle açıl kıza.
- Yok be abi istemez beni o.
- Niye?
- Askerim diye.
- Vatanı koruyorsun ama kız seni istemez öyle mi ya bi s.... Neyse.
- Tabi nasıl istemez abi ya bana öyle biri gelcek....
- Hayır kızım sen hep benim küçük kızım olarak kalacaksın.
Güldü karşımdaki abi.
- Kızın dünden razı abi.
- Sus sokma aklına öyle şeyler.
- Aman abi fena mı o...
- Olmaz! Küçük kızım benim o.
- Evet! Babamın küçük kızıyım ben!
- Hah! Aldın mı cevabını.
- Abi ya nerden biliyorsun ilerde görürüz.
- Sus oğlum sus. 4 yaşındaki kız daha...
- Ama mübarek benden çok şey biliyor askeri olarak.
- Tabi oğlum babası kim.
- Baba ben silahını istiyorum.
- Al işte başlıyoruz yine.
- Baba lütfennnn.
Sonra bişey camı deldi karşımdaki abi hemen ayağa kalktı.
- Abi.
Babam beni abiye verdi kaşlarım çatıldı ister istemez.
- Sen onu güvenli bir yere al.
Sonra bi ses duyuldu.
- Baskın yedik yatın yere!
Abi bir yandan koşuyor bir yandan da benle konuşuyordu.
- Abi noluyo?
- Yok bişey güzelim halledicez şimdi.
Sonra bi odaya girdi.
- Burda dur tamam mı bişey olursa bağır.
- Tamam.
Çıktı ve kapıyı kitledi. Koltuğa oturdum etrafa bakındım. Silah sesleri sustuğunda bi abla içeri girdi o da mı askerdi başımı hafifçe sağa eğip baktım.
- Korkma bende askerim.
- İsmin ne?
- Asena.
- Aaa biliyorum ben seni. Polis özel harekattansın sen.
- Nerden biliyorsun sen beni?
Kapıyı kapatıp yanıma oturdu.
- Babam anlatırdı polisler de var diye. Sen polissin üstündekinden belli.
- Evet polisim.
- Hımm..
Kapı çaldı ve içeri beni buraya getiren abi girdi.
- Aklıma daha güvenli bir yer gelmedi.
- İyi yaptın buraya getirmekle hem biraz sohbet ettik.
- Babana gidelim mi?
- Evet!
PARS KORKMAZ
Yüzüne baktım defalarca. Üstündeki beyaz gelinliğe baktım. Saçlarına baktım gözlerine baktım.
- Gelsene.
Yanına ilerlediğimde kollarını boynuma doladı kollarımı beline sardım ve birkaç defa boynundan öptüm.
- Pars! Kalk lan!
Sıçrayarak uyandım.
- Lan senin uyandıracağın rüyayı sikeyim! Niye kaldırıyorsun lan sen beni!
- Ne bağrıyon oğlum?
- Of!
Başımı tekrar yastığa koydum gözlerimi kapattım. Yine gelir miydi o şekilde?
- Hay sikerim seni ya! Oğlum kabuslarımda uyandırmazsın gereksiz uykularımda uyandırmazsın lan güzel bişeyde niye uyandırıyorsun?
- Of yat uyu!
- Rüya gitti rüya!
Uzandığım yerden telefonumu aldım.
Siz: Gece rüyalarımı salar mısın artık güzelim olmuyor böyle
Vatan gözlü: Rüyalarına mı giriyorum
Siz: Evet ve benim uykuya ihtiyacım var özledim seni
Vatan gözlü: Konuyu nasıl oraya çevirdin hem daha dün akşam beraberdik??
Siz: Her saniye özlüyoruz işte biz napalım yani
Vatan gözlü: Görüşelim Üsteğmenim
Siz: Bir tane hâlâ bekleyen bi görüşmemiz var zaten unuttum zannetme vatan gözlü
Vatan gözlü: İrem çağırıyor gittim benn
Siz: Kaç bakalım daha ne kadar kaçabileceksin
Vatan gözlü: Kaçamıyorum canım
Siz: Alam o zaman seni
Vatan gözlü: Yaa daaa bazen kaçmak lazım ikincisi evlenmeden olmazz
Siz: Yarın düğün var bitanem
Vatan gözlü: Has neyse dur aa ben kaçıyorumm yoksa İrem öldürecek beni
Sonra telefon geldi. Görev telefonu göreve gidiyorduk yine ve önemliydi. Kayra'yla hazırlanıp karakola geçtik. Aklım kaldı Gece' de. Zaten demiştim ama olsun işte kalıyor akıl ister istemez.
🌌
Akşam sırtımı kayaya yasladım son kez dağa baktım.
- Gece'yi mi düşünüyorsun?
- Nerden bildin?
- Başka düşündüğün yok ki.
Yanıma oturdu.
- Düğüne yetişsek bari.
- Yetişiriz şunları bi cehenneme gönderelim.
- Rüyamda bile o var oğlum.
- Yuh. Oğlum bu kız....
- Mahvetti beni.
- Farkettik o kadarını.
- Off be Kayra. Onu düşünmezsem ölecek gibi ol....
Hemen dibime bi kurşun düştü.
- Kalk!
GECE KARACA
Bugündü. Yetişebilecek mi diye düşündüm ister istemez. Yetişcek diye mırıldandım defalarca. Sonra bi telefon geldi. Hayır lütfen Allah'ım lütfen şehit olmasın dedim ister istemez yine.
- Güzelim..
Sesi.. sesi gayet iyiydi o zaman bişey yoktu. Titrek bi nefes bıraktım.
- E- efendim?
- Noldu?
- Babam gibi oldun zannettim i- iyisin demi?
- Evet bitanem hepimiz iyiyiz akşama orda oluruz.
- Pars... Yetişebilecek misin?
- İnşallah güzelim.
- Pars.. hızlı gel.
- Gelicem. Kapatmam lazım güzelim.
- Allah'a emanet.
- Allah'a emanet.
Telefonu koltuğa fırlattım ve başımı tekrar yastığa koydum.
________
YAZAR
- İrem bi yardım hiç fena olmaz.
İrem'in yardımıyla giydi gelinliğini. Parslar ise daha yeni helikoptere binmiş dönüyorlardı en az yarım saati gelmeleri. Nikah memuru geldi beklediler bir süre Parslar ise daha yeni girdi.
- Koş oğlum şurdan.
Koştular.
- Daha bekleyemem.
- Bekleseniz biraz daha askeriz biz operas...
O an kapı açıldı içeri girdiler.
GECE KARACA
Göğüs kafesi hızlıca inip kalkıyordu. Ona doğru ilerledim sarılmayı kalktığımda belimden tuttu.
- Şimdi değil güzelim gelinliğin toz olmasın.
Omuz silktim ve sarıldım kolları belimi sardığında başımı boynuna gömdüm.
- Geldin..
- Geldim. Üstümü değiştirip geleyim.
- Tamam.
_____
Nikahtan sonra zeybek oynamak istediler hemen ardından kapı açıldı. Pars'a baktığımda ayağa kalkmış kaşları çatık bir halde kapıya bakıyordu. Bakışlarımı kapıya çevirdim.
Sürprizzz tahmin ettiğiniz o kişi değil merak etmeyin sürpriz bu arada hastaydım yoktum bir süre nasılsınız?? Sizi seviyorum diğer bölümde görüşürüzzz ❤️ Pars için bırakalım bunu da💙