TEĞMEN

47

Başımı omzundan kaldırdım.
- Koy geri.
- Hı?
- Başını geri koy omzuma.
Güldüm.
- Üzgünüm komutanım işlerim var.
Bana çevirdi başını.
- Ne işi?
- Hımm karakola gidicem.
Yanağından öptüm.
- Ateş sana emanet.
Ateş'i öptüm.
- Görüşürüz minik komando.
- Karakolda ne işin var güzelim?
- Dosyalar var birkaç tane imzalanacak onları halledip gelicem.
- Tamam güzelim. Bir saniye.
Hafifçe doğruldup boynumdan öptü.
- Akşam görüşürüz.
Karakola geçer geçmez Alpay'la göz göze geldim.
- Sen gelir miydin ya(!)
- Ha ha ha çok komik Alpay. İsteyerek mi gelmiyorum sanki ben.
Odama doğru ilerledim.
- Tim bana emanet sultan.
- E tabi Alpay.
Evrakları hallederken yardım etti.
- Yiğenim napıyor?
- Babasıylaydı en son.
- Aha kesin Galatasaraylı yapacak.
- Sus tövbe de. Fenerbahçeli olacak o.
Kahkaha attı.
- Görürsün bak.
- Off Alpay bak içime kurt düştü bi kere.
- Hızlıca hallet beraber gidelim yiğenimi özledim.
- Buket'i unutmaa.
- Unutmayız.
🌌
Güldü Alpay.
- Dedim ben sana.
Pars o çocuk Fenerbahçeli olacak.
- Pars?
- Güzelim.
- Allah'ım bu adam beni deli edecek.
Ateş'in yanına oturdum.
- Oğlum sen Fenerbahçeli olacaksın değil mi?
Ağlamaya başladı. Kucağıma alıp başını omzuma yasladım.
- Naptı baba sana? Galatasaray marşı mı dinletti.
- Bence Fenerbahçeli olacaksın dedin diye ağlıyor.
- Annem?
- Gece çocuk ağlıyor? Salın bi çocuğu.
- Ah annem ah.
Gülmeye devam etti Alpay.
- Alpay hayırdır koçum eceline mi susadın?
- Enişte fırsatı bulduğu gibi Galatasaraylı yapar bu çocuğu.
- Gece var arada işte.
- Off. Geliyorum şimdi.
Ateş'i uyuttuktan sonra salona geri döndüm.
- Yarın erken gel görürsün o zaman.
Gözlerini kısarak baktı.
- Gel işte ya.
🌌
Fenerbahçe formasını giydirip kapıyı açmaya gittim. Gözleri önce beni sonra Ateş'i buldu.
- Oğlum?
Güldüm.
- Geç içeri hadi donduk.
Bakışlarını Ateşten çekmeden içeri girdi.
- Ciddi olamazsın.
Ateş'i kucağına aldı.
- Yoo gayet de ciddiyim.
Kollarımı göğsümde bağladım.
- Oğlum ne hâle getirmişler seni.
Güldü.
- Bak gülüyor bide.
- Acıktım ama.
- Daha neler görücez bakalım.
- Bu daha başlangıç komutanım.
Mutfağa ilerledim.
______
- Maç var bugün bakalım güzelim kim kimi yeniyor.
- Görelim Üsteğmenim.
Maçtan sonra ağlama sesleri geldi.
- Otur ben bakarım güzelim.
Ateş'i alıp geldi.
- Oğlum.
Yanağından öpüp yanıma oturdu yine.
- Noldu vatan gözlüm?
Burnuna dokundu susup.
- Oğlum? Seni doğuran benim?
Güldü uyuz.
- Kıskandın mı sen?
- Yoo ne alaka.
- Kıskandın kıskandın.
Göz ucuyla baktım ve başımı Ateş'in yanına yerleştirdim.
- Gel buraya gel. Seni unutucak değilim güzelim.
Diğer kolunu bedenime sardı saçlarımda öptü ve kokladı.
- Oğlum sende böyle ol tamam mı.
- Nasıl olsun?
- Senin gibi olsun sevdiğine senin gibi davransın.
- Siz benim tek şansımsınız.
- Bizimde babası.
Başımı kaldırıp ona baktığımda burnumdan öptü.
- Çok güzelsin..
Yanağından öptüm.
- Hadi bakalım oğlum saat 9 uyuman lazım.
Ateş'i uyutup geri döndüğümde yanına kuruldum ve göğsüne sığındım yanağımı okşadı bir süre.
- Biz nasıl buralara geldik?
- 5 ayrılıktan sonra doğru soru.
- Şimdiki halimize bak. Ateş var. Sen benim eşimsin. Benimsin. Annemin şehit olmadığı.. off çok olay olmuş be.
Güldüm.
- Biraz öyle oldu sanki.
- Sankisi yok güzelim.
- Mutsuz musun peki?
- Asla. Asla değilim. Sen benimsin,baba olmuşum,annem yanımda nasıl mutsuz olayım?
BUKET KAYA
Başımı telefondan kaldırıp Alpay'a diktim.
- Noldu güzelim?
- Bişey olmadı.
Yanına oturup başımı omzuna yasladım.
- Operasyonda çıkmıyor. Sıkıldım ben.
- Çok mu?
- Hıhım.
Elimden tutup kaldırdı ve dışarı çıktık. Yağan karı izledik bir süre sonra bana döndü ve kollarını belime sardığında kendimi dönerken buldum.
- Alpay?
Başımı boynuna gömüp sıkıca tutundum.
- Buketim?
Beni indirdiğinde omzuna tutundum sıkıca.
- Efendim çiçeğim.
Sıkıca sarıldım. Sıcaktı bura güvenliydi kimsenin bana ulaşamadığı bir yerdi.
- Biraz daha durursak hasta olacaksın.
- Olmam. Biraz daha dursak böyle?
Saçlarımdan öptü.
- İstediğin kadar..
Biliyorum özür dilerim 4 gündür yoktum amaa inşallah devam edicez yine fakat elimde bölüm stoğu yok ama umarım yapabilirim sizi inanılmaz çok seviyorum 💙 görüşürüz canlarımm