TEĞMEN

7

bu bölümün şarkısı= CEM ADRİAN - DERİNLERDE speed up
- Ali! Lan içine ettiniz mutfağın!
Şaka mı bu? Yeter lan yeter. Ulan bu iki tim niye sürekli burda ben İremle mi yaşıyorum bunlarla mı?!
- Beyler ne halt yiyorsanız yiyin işlerim var benim hem siz nasıl girdiniz?
- Sen açtın?
- Ben niye hatırlamıyorum.
- Uyumamışsın yine uyku sersemi geziyorsun.
Doğru.
- Hem ne işi bu saatte?
- Ben sizin bu saatte niye burda olduğunuzu soruyor muyum?
- Gece?
- Off iş işte Pars sorgulama!
- Tamam bişey demedim. Bırakmamı ister misin?
- Hayır yürüyüş olur hem.
- Sen bilirsin.
Üstümü giyinip çıktım. Parka doğru adımladım.
- Niye söyledin yerimi?
- Ba....
- Barışmak falan istemiyorum! Ya beni terk eden oydu! Ben neler yaşadım haberin var mı?!
- Gece...
- Siz beni ölüme terk ettiniz resmen. Abim dedim ben sana yapmaz neler yaşadığımı biliyor dedim. Yaptın çok sağol abi cidden.
PARS KORKMAZ
Sabah sabah acaba nereye gitti? Takip mi etsek? Saçmalama. Off bunun açılacağı falan yok. Sussana ya sen. Koltuğa oturdum ve rehberimi karıştırdım.
- Efendim!
- Gece sakin olur musun bu öfke ne?
- Pardon patladım bi an.
- Konum at seni almaya geliyorum.
- Geç gelirim ben.
- Gece hadi.
- H....
- İtiraz istemiyorum Teğmen!
- Bağırma bana!
Diyip kapattı. Ne bok yiyecen şimdi? Bilmiyorum.
- İrem, Gece nereye gitti?
- Abisiyle konuşacaktı en son. Kayra! Yumurtayı düzgün kır!
Evden çıktım bunların kavgasını çekemeyeceğim. Sokakta biraz yürüdüm ve silah sesleri yankılandı. Seslere doğru ilerledim.
- Gece...
Diye mırıldandım ve yerdeki bedenlere baktım.
- Al sana ders. Şerefsiz.
Bana doğru döndü gözleri ağlamaktan kızarmıştı niye ağlamıştı ki? Ağlamasın. Ağlamak yakışmıyor ona. Bana doğru yaklaştı sadece gözlerine odaklandım çok ağlamıştı belliydi gözleri kızarmış ve çok hafiften şişmişti. Gözlerini incelerken kollarını boynuma doladı ve başını boynuma gömdü. Noluyo lan! Ne bilem. Gözlerimi hızlıca kırpıştırdım sonra nasıl bi şekilde olduğumuz aklıma geldi çok şükür ve kollarımı beline doladım.
- Gece. İyi misin?
Başıyla reddetti.
- Anlatacak mısın?
- Biraz böyle dursak?
- İstediğin kadar. Ama anlat bana güzelim. Noldu? Gözlerin kızarmış.
- Abim söylemiş anneme yerimi sözde barıştırmak için. İstemiyorum ben barışmak. Uzak dursun benden.
Saçlarının arasına bir öpücük bıraktım. Bir elim saçıyla oynadı diğer elim belinde kaldı. Savcı denen herife bak sen. İçses ilk defa haklısın biliyor musun?
- Gece.
- Hı?
- Eve gidelim daha detaylı konuşuruz.
Başıyla onaylayıp kollarımın arasından çıktı. Onun evine gidecek halimiz yok iki tim de orda.
~~~~~~~~~
Kahveyi bırakıp yanına oturdum.
~~~~~~~•~~~~~~~
GECE KARACA
Karakola geçmiştik. Börek mi lan o. Çayımı ve böreğimi alıp koltuğa oturdum. Yanıma oturan bedene döndüm.
••
- Pars benim izin almam lazım bir saatliğine abimle konuşucam.
- Olmaz.
- Niye ya?
- Abinle konuştun halin ortada.
- Ya Pars.
- Ne Pars ya olmaz.
- Hadi ya lütfen.
Gözlerine baktım.
- Olmaz Gece.
- Niye ama ya?
- Ağlamanı istemiyorum küçük hanım.
- Amaa. Lütfen Pars ya nooluurr.
- Bakma bana öyle olmaz Gece.
Yanına kaydım.
- Lütttfeeen.
- Haayyırr.
- Hadi Pars ya nooluurr.
- Olmaz Gece olmaz.
- Oğlum izin versene kıza.
- Olmaz İrem.
- Pars ya! Lütfen ama ya!
Burnumun ucuna işaret parmağıyla hafifçe vurdu.
- Olmaz küçük hanım.
- Başlatma küçük hanımına ya! Lütfen hadi.
- İnadım inattır olmaz.
- Öff hadi Pars ya. Ağlamicam bak söz.
- Olmaz.
Oflayarak geriye yaslandım.
- Komutanım niye izin vermiyorsun ki bi de bu senin sevdiği.....
- Lan!
Bi gürültü koptu. Kayra ayağa kalktı ve eri göndeririken kaşlarım çatıldı. Pars'a döndüğümde son derece gergindi.
- Ne haltlar karıştırıyorsunuz siz?
- Yok bişey.
- Sana sordum ve cevabı yok bişey değil.
- Bişeyler karıştırmıyoruz.
- İrem sende bu işin içindesindir kesin.
- Bellkii.
Boğazını temizledi Kayra.
- Biri bana nolduğunu açıklasın!
Ayağa kalktım.
- Nereye?
- Abimle konuşmaya madem sen izin vermiyorsun bende Albayla konuşurum.
- Konuş bakalım.
Erin yanına gittim.
- Ne söyleyecektin orda.
- Hiç komutanım.
- Er ŞEN. Söyleyecek misin yoksa ben öğreneyim mi?
- O bakışınızdan korktum komutanım. Ama.....
- Tamam madem öyle sen bilirsin komutanının emrine karşı çıkıyorsun biliyorsun bu suç.
- Yapmayın komutanım.
- Söyle.
- Pars komutanım sizi seviyo.
Salona tekrar döndüm ve hiçbirşey olmamış gibi yanına oturdum.
- Pars.
- Hayır Gece.
- İzin istemeyecektim ama.
- Dinliyorum.
- Er ne söyleyecekti?
- Gereksiz.
- Emin misin?
- Evet.
- O zaman şunu sorayım....
Sus! Asla.
- Bana olan sevgini ben niye erden öğreniyorum ya da bana olan sevgin gereksiz mi?
Bakışları bana döndü ve kahve gözlerimde kenetledi.
- Ne?
- Fazla güçlüyüm. Şimdi soruma cevap ver.
- Sen soruma cevap verirsen bende soruna cevap veririm. Eri köşeye  mi sıkıştırdın?
- Biiraz. Ama erden değil de İremden de öğrenebilirdim. Cevap alayım.
- Hızlı öğrendin.
Diyip telefonuna tekrar döndü.
- Bu kadar mı iyi bundan sonra görüşürüz.
- Napacaksın?
- Seni niye ilgilendirsin madem gereksiz?
Tek kaşı havaya kalktı.
- Sen bilirsin öyle düşünüyorsan.
Ayağa kalktım ve karakoldan çıktım. Nolmuştu cidden buna anlamıyorum. Eve doğru ilerlerken sırtımda bir el hissettim. Dirseğimi arkamdakinin yüzüne geçirip ona döndüm.
- Ah! Napıyorsun kızım?
- Teğmenim?
- Sen her trip atacağında bana teğmenim mi diyeceksin? Uff elin de ağırmış.
- Noldu teğmenim.
Son kelimeyi vurgulayarak söyledim.
- Birincisi bana teğmenim demeyi bırak....
- Hayır.
- Neyse ikincisi bin hadi bi yere götürücem seni.
- Hayır.
- Evet Gece sana seçim hakkı vermedim.
- Umrumda mı.
- Sabır hadi Gece.
- Hayır dedim ya. Bence yeterli.
- Hayırı evet olarak kabul ediyorum şimdi biniyor musun.
- Hayır.
- Hadi Gece önemli.
- Nereye gideceğiz.
- Gidince öğrenirsin.
- O zaman gitmiyorum.
- Güvenmiyor musun bana?
- Güvenle alakası yok.
- O zaman gidiyoruz.
- Off sonra hastaneye gidicem.
- Yarın gidiyoruz o zaman.

Bir sonraki bölümü mutlaka okuyuun bence güzel bi bölüm arkadaşlar bu arada yorum yapamıyorum ya da yorumlara cevap veremiyorum şuan ama bu okumadığım anlamına gelmiyor en yakın zamanda çözeceğim umarım sizi seviyorumm bu arada şarkı önerilerinizi alırım yani hayır demem şarkılar bitiyorrr