Neyim ben

53. bölüm

İçimden bir ses Eric çok kızacak diyordu. Uyanmadan hala bir şansım vardı ama dediğimin arkasında durmamın daha iyi olacağını düşündüm. Eric gözlerini açar açmaz kıza baktı. O nefretli bakışlardan bana da biraz verdi. Onları yalnız bırakmam gerektiğini anladım ve ''ben acıktım. Birazdan gelirim'' deyip evden çıktım. Harbiden acıkmıştım. Kız vampir olmadığımı anlamasın diye bir şeylerde yemedim. Eric'in arabasına binip eve doğru sürdüm. Julia mutlaka bir yemek yapmıştır. Eve geldiğimde kapıyı çalmadan açtı. Julia hemen ''hoşgeldin'' deyip sarıldı. ''Babam evde mi'' dedim sarılmayı bırakırken. ''işe gitti'' dedi. İçeri geçer geçmez mutfağa gittim. Kahvaltılıkları çıkartırken Julia'da krep yapmaya başladı. 

Bir güzel kahvaltımı yaptım. Ardından kahve yapıp içtim. Eve gelmişken banyo yapmamak olmazdı. Julia'ya banyo yapacağımı söyleyip odama fırladım. Günlük mini bir elbiseyi ve iç çamaşırlarımı yanıma alıp banyoya girdim. Küvet dolarken üstümdekileri çıkartıp içine daldım. Gözlerimi kapattım. Bana göre dinlenmek için en güzel yerdi. Biraz öyle kaldıktan sonra kafamın içindeki Eric'le gözlerimi açtım. ''O kıza asla güvenme'' demişti. Güvenmiyordum zaten. Duşumu alıp üstümü giydim. Saçlarımı kuruttum. Sırt çantama pijamalarımı koyup odamdan çıktım. Julia çantayı görünce ''bu sefer nereye gidiyorsun'' dedi. ''Eric'te kalıcam'' dedim. ''Kendi arabanla git kapının önünde'' deyince bir arabam olduğunu hatırladım. Eric'in arabasını burada bıraksam beni keserdi. Bu yüzden Julia'dan Eric'in arabasını arkamdan getirmesini rica ettim. Çantamı alıp arabama bindim. Geldiğimde ise kapıyı tıklatmadan yan bahçede oturan Sera'ya selam verdim. Ayak üstü Sera'yla sohbet ederken Julia'yıda beklemiş oldum. Arabayı getirince teşekkür edip uğurladım. Zile bastığımda kapı direk açıldı. Kapıyı açan bir Eric göremedim. Erici gözümle araya araya yukarı kata çıktım. Çünkü ses geliyordu. Odasının kapısı tıklatmadan açınca dolabın karşısında duran çıplak bir Eric'le karşılaştım. İster istemez ağzımdan ''ovvv'' şeklinde bir ses çıktı. Hemen geri çıkıp kapıyı kapattım. Kapı arkasından ''geldiğimi biliyorsun insan bir şey söyler değil mi'' diye çıkıştım. Laf  ''kapalı olan kapı en azından tıklatılır. Bir şey var ki kapalı değil mi'' diye geri döndü. Bunu derken güldüğü bariz belliydi. ''Çok biliyorsun sen'' diyerek aşağı indim. 2 dakika sürmeden oda geldi. Yanıma oturup ''evlenmek zorundayız. beni gördün.'' dedi. ''haha çok komik. Her görenle evlendin herhalde'' diye karşılık verdim. Güldü ve bir kaç saniye ardından ''Öyle düşünürsek hayır ama son görenle evleneceğim'' dedi. Tamam kabul bu biraz iyiydi.  Ama bu lafın içinden  önceden başkalarının da gördüğü sonucunu çıkardım. Koltuktan kalkarken ''sen çok biliyorsun'' demeyi ihmal etmedim. Canım sıkılıyordu. İnsanken zaman daha eğlenceli geçiyordu. Aklıma o an okul geldi. ''hadi okula gidelim'' dedim. Pişkin pişkin ''o öğretmenlerin bilip benim bilmediğim hiçbir şey yok'' dedi. Çok bilmiş lafı tam buraya göreydi ve tabi ki lafımı esirgemedim. ''Canım sıkılıyor ne yapabilirim. Ben gidiyorum gelmezsen gelme'' deyip çıkışa doğru yürüdüm. Arkamdan sadece ''hoşçakal'' dedi. Canım benim ne kadarda eğlenceli.Evden çıktım. Arabaya binip son ses müzik açtım. 

Okula gelene kadar müzik eşliğinde eğlendim. Binayı görür görmez canım okulum diye bağrıma basasım geldi. Kapıdan girer girmez Ken karşıma geçip ''kimleri görüyorum'' dedi. Sarıldık. O sırada ''nerelerdesin sen'' dedi. Ayrılırken ''bir gün orada bir gün burada geziyorum işte'' dedim. Beraber güle güle binaya girdik. Müdür önümüzü kesip ''kimleri görüyoruz'' dedi. Bu sözünün ardından gülmese mevzu yapmaya geldi sanacaktım. Küçük bir tebessümle karşılık verdim. ''Elena odama gel seninle bir şey konuşmam lazım'' dedi ve yürümeye başladı. Ken'i öpüp müdürü takip ettim. Odada yerlerimizi aldığımızda söze girdi. 

-Bak Elena. Büyük bir sorunla karşı karşıyayız. Biliyorsun ki bu okulda yüzlerce öğrenci var. Bazıları çok dikkatli olsa da kimileri sırrını ortaya çıkarabiliyor. Sırrımız insanlar tarafından bilinirse biz biteriz.