Oy verip yorum yapmayı unutmayın sakınnnn🪷
Medya= Bora Demir
Ve derin bir sessizlik...
"Ben yanlış duydum herhalde bir daha söyler misin güzelim? Kim bu?"
Bora'nın şaşkın ifadesine bakıp gülmemek için kendimi zorladım.
"Hayır yakışıklım yanlış duymadın. Hadi içeriye geçelim orada anlatırım olup biteni."
Aral abimin homurdanmasıyla ona döndük. Abimin yanına yaklaştım.
"Abi hadi sende gel birlikte otururuz. Hem Bora'yı daha iyi tanımış olursun."
Ben abim ile konuşurken Bora hâlâ şaşkınlıkla bize bakıyordu. Kuşum kendine gelememişti belli ki. Bu hâliyle daha sonra çok dalga geçecektim. Abim bana daha da yaklaşıp sarıldı.
"Yok abim evdekiler merakla beni bekliyorlardır. Hem biraz işlerim var yarın belki uğrarım ama seni arayacağım, telefonun açık olsun tamam mı güzelim?"
Asker selamı verip
"Emredersiniz komtanım." dedim.
Gülerek yanaklarımdan öptü ve arabaya doğru ilerledi. Abim gittikten sonra Bora'ya döndüm. Hâlâ orada bekliyordu. Kendimi tutamayıp kahkaha attım.
"Ağzını kapat sinek var sinek."
Yaptığım şaka en son onu kendine getirmişti. Yüzünü abartılı bir şekilde buruşturduğunda daha çok güldüm.
"Abartma o kadar kötü değildi."
"Tam olarak o kadar kötüydü."
Onu belinden ittirerek kapının önüne kadar getirdim. Kapıyı açarak içeri girdik. Her ne kadar gülmeye çalışsamda birazdan anlatacaklarım için geriliyordum. Bu birkaç günde hayatım tepetaklak olmuştu ve bunları içime atmaktan patlamak üzereydim. Ben koltuğa oturduğumda oda hiç bekletmeden yanıma oturdu.
"Neler oluyor Alen? Gülümsediğinde gözündekileri göremediğimi mi sandın? Anlat bana güzelim."
Bora bana bunları söylediğinde anında gözlerim doldu. Anlardı elbette, benle ilgili her şeyi anlardı. İşte bu yüzden bu kadar bağlıydım ona. Yaslanabildiğim, güvenebildiğim bir o vardı yanımda. Gözümden bir damla yaş düştü, elbette devamı da geldi.
Anında beni kollarının arasına çekti. Artık hıçkırarak ağlıyordum.
"Şşşh geçti tamam. Seni üzen her neyse bir daha buna izin vermeyeceğim tamam mı? Hadi sil o göz yaşlarını, ben karşımda güçlü kızımı görmek istiyorum."
Bu durumda bile beni güldürmeyi başarıyordu. Yalancı bir kızgınlıkla koluna yavaşça vurdum.
"Kızım ne ya? Hangi mağradan geldin Bora?"
Gülerek saçlarımı karıştırmaya başladı.
"Birlikte yaşadığımız yeri ne çabuk unuttun cüce."
Bu laflarıyla beni delirtmeyi başarıyordu. Ona kaç defa bana cüce dememesi için uyarmıştım. Ayağa kalkıp koltuktan aldığım yastıkla kafasına vurmaya başladım.
"Sana demedim mi bir daha bana şu kelimeyi kullanma diye?"
"Hangi kelimeyi? Haaa sen cüce dememe kızdın. Ben de gerçekleri söyledim diye kızdın sandım."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sakladığın Bir Şeyler Var
Randomkitabım gerçek ailesi sandığı insanlar tarafından yıllarca şiddet gören bir kızın asıl gerçek ailesiyle tanışması ve onlarla yaşamaya başladıktan sonra iyiyce birbirine giren olayları konu alır umarım kitabı seversiniz.
