Ben geldimmmmmmm.
Bölüm şarkısı: kolpa~nasıl öğrendin unutmayı?
Umarım beğenirsiniz. Birde unutmadan,
Bu bölümü hiçbir attığım bölümde desteklerini esirgemeyen @VenessaElena'ya hediye ediyorummm.
Teşekkürler güzelimmmm. O güzelim yanaklarından kocaman öpüyorum. Muackkkk
...
Alen'in anlatımıyla
Abim odadan çıkınca hızla üzerimi giyindim. Aslında uykum vardı ama çok acıkmıştım.Sabahta çok bir şey yiyemediğimden şimdi oldukça açtım. Umarım bugün de önüme bir kase çorba koymazlardı.
Onu bulamayanlarda var biraz şükür, şükür.
Hulusi sende bi sal kardeşim ya.
Tamam be gidiyoruz işlerim var zaten.
Allah aşkına Hulusi senin ne gibi bir işin olabilir. İnsan bile değilsin ki.
Ha sen insansın yani.
Hulusiye içtenlikle göz devirince yine konuştu.
Bak bana göz devirme oyarım o gözlerini senin. Nefret ediyorum şundan ya.
Güldüm ve bir kez daha göz devirip odadan çıktım. Benim için hepsi endişelenmiş olmalıydı ve eminim ki şu an hepsinin yüzü sirke satıyordu. Ben odaya girince kendilerini zorlayıp gülmeye çalışacaklardı ve bunu asla başaramadıklarını bilmeyeceklerdi.
Asansöre doğru gidip hızla aşağıya indim. Ailemi daha da fazla bekletmek istemiyordum. Salona girmeden önce omuzlarımı dikleştirdim ve kocaman gülümsedim. Artık ağlamak ve ya üzülmek istemiyordum. Koşarak odaya gittim ve kollarımı açtım.
"Evvvvet Akal ailesi. Umarım bugün spesiyellerinizde çorba yerine mantı ya da sarma vardır. Eğer yoksa bu akşam kabuslarınızda beni görmeye şimdiden hazır olun-"
Tekli koltukta oturan adamı görünce anında sustum. Bunun hâlâ burada ne işi vardı? Herkes gülerken utanarak kafımı eğdim. Şimdiden yanaklarım yanmaya başlamıştı. Ben yavaşça ellerimle oynamaya başlarken üzerime bir gölge düştü. Ben kafamı kaldırmadığımda bir el yavaşça yanaklarıma yerleşti ve kafamı kaldırdı.
"Hımm bakayım güzel kızımın yanaklarına. Yoksa yine pamuk şekere mi döndü o yanaklar?" Babamın gözlerinin içine bakarak kocaman gülümsedim. Babam eğilip yanaklarımdan öpünce gözlerim kapandı.
Kafamı kaldırıp bende babamın yanaklarından öpmek için ayak uçlarımda doğruldum ama boyum babamın omzuna bile yaklaşmamıştı. Babam ve diğerleri kahkaha atınca bende somurtarak geri çekildim. Babam bu sefer kendisi eğilince yanaklarından kocaman öptüm.
Gülerek babamdan ayrıldım. Doruk ve Aral abimin oturduğu koltuğun önünde durdum. Bana gülerek bakıyorlardı. Aralarına girip sıkışmaya çalıştım.
"Azcık bana da yer açın. Oturmuşsunuz yaylana yaylana insan bi derki ilk kardeşim otursun ama siz anca kendinizi düşünün."
İkisi de gülüp yana kaydıklarında daha rahat oturdum. Buğra abimin aklına bir şey gelmiş olmalı ki hızla ayağa kalkıp odadan çıktı.
"Ne oldu yine. Niye fırladı gitti şimdi bu?"
Doruk abim beni kendine çekerek sarıldığında Buğra abim sonunda gelebilmişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sakladığın Bir Şeyler Var
De Todokitabım gerçek ailesi sandığı insanlar tarafından yıllarca şiddet gören bir kızın asıl gerçek ailesiyle tanışması ve onlarla yaşamaya başladıktan sonra iyiyce birbirine giren olayları konu alır umarım kitabı seversiniz.
