Kitabın oy ve yorum sayıları çok az. Lütfen emeğimi göz ardı etmeyip bölümlere oy vermeyi gözünüzde büyütmeyin. Her ne kadar yorum sayısı az olsada gelen yorumları okuduğumu ve heycanla cevap verdiğimi de unutmayın lütfen. Umarım beğenirsiniz. Kocaman öptümmmmmm
Peki 10 dakika önce bölüme sınır koyduktan sonra bölüm atmam. Dengesizliğimi sorgulamayın ksjsksj
"Abi bırak kulağım beynimden akıyor!" (lkslks Alen'in bazı cümleleri beni benden alıyor)
Buğra abim beni hiç dinlemeden omzundaki benle 2 kat merdivenlerden iniyordu. Gerçekten başım çok dönüyordu ama abime söz geçiremiyordum. Herkes önceden inmiş abim ve beni dışarda bekliyorlardı.
Abimin omuzunda biraz doğrulup ona bakmaya çalıştım. Elinde gördüğüm telefonla sinirden kıpkırmızı olmuştum. Beyfendi halinden çok memnun bir şekilde telefonuyla uğraşıyordu. Tam isyan edecekken bahçede gördüğüm babamla sinsice sırıttım.
"BABA ABİM BENİ YURTDIŞINA KAÇIRIYOR!!!"
Tekrar Buğra abime döndüğümde şaşkınlıkla gözlerini kocaman açmış bana baktığını gördüm. Onun hep yaptığı gibi bu sefer de ben sırıttım.
"Eee Buğra bey benle uğraşmanın her zaman bir bedeli vardır." Biz konuşurken çoktan babam gelmiş ve beni düzgün bir şekilde kucağına almıştı. Ben babamın boynuna sıkıca sarılmışken babam abimi azarlamakla meşguldü. Babamın kucağında abimle beraber diğerlerinin beklediği araçlara doğru yöneldik.
Karan abim ve Çağan abim hararetli bir konuşma içindeydiler. Olayı bilmediğim için anlamaz bakışlarla Aral abime döndüm.
"Ne oluyor? Niye tartışıyorlar?"
"Senin kimin arabasına bineceğini. Karan abim seni ve iki kişiyi daha alıp gideyim diyor Çağan abim de Alen benim arabama gelecek diyor ama bence en son sen taksiyle gideceksin."
deyip kahkaha attı. Ben o sırada çoktan babamın kucağından inmiş onla vedalaşıyordum. Yine tartışan guruba baktığımda Buğra abimin de katıldığını gördüm. Bir şeyden de eksik kalsın.
"Bu evde sadece senle Çağan'ın mı ehliyeti var? Benle Doruk neci oluyoruz burada? Herkes kendi arabasına binsin. Araba kullanmayı bilmeyenler bende."
"Buğra sinirlenmeye başlıyorum. Ben burada dururken Alen niye senin arabana biniyor. Hem Alen doruğun arabasına binemez."
Karan abim ve Buğra abimin konuşmasını Doruk abim böldü.
"Neden? Hepinizden daha iyi araba kullandığıma eminim."
"Sen arabaya her bindiğinde sigara içersin Doruk. Kardeşim zaten hasta birde onu zehirlemene izin mi verelim?"
Abimler hala sıkılmadan tartışmaya devam ediyorlardı. Doruk abime baktığımda bana kaş göz hareketleri yaparak biraz ilerdeki arabayı gösterdi. Ne demek istediğini anladığımda kafamla onayladım ve sırıtarak beni kimse görmeden abimin arabasına bindim. Birkaç dakika sonra oda bindiğinde yola koyulmuştuk.
Arabayı çoktan çalıştırmış öndeki Buğra abimin arabasını takip ediyorduk. Hemen hemen 1 saattir yoldaydık ama abimle tek kelime bile konuşmamıştık. Bu sessizliği en son ben bozdum.
"Nereye gidiyoruz?"
Aslında hiçbir yere gitmek istemiyordum ama kimseye sözümü geçirememiştim. Çok ısrar edip onları sıkmakta istemiyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sakladığın Bir Şeyler Var
Acakkitabım gerçek ailesi sandığı insanlar tarafından yıllarca şiddet gören bir kızın asıl gerçek ailesiyle tanışması ve onlarla yaşamaya başladıktan sonra iyiyce birbirine giren olayları konu alır umarım kitabı seversiniz.
