Sakladığın Bir Şeyler Var

İçte Kalanlar Kanatır 38. Bölüm

Oy oy yeni bölüm karşınızdaaaaaaaa (yazdığım en uzun bölüm skshkshsjs)

Aşklarım yeni kurgumun ilk 4 bölümünde yayınladım. O da gerçek aile kurgusu ve emin olun çok beğeneceğiniz bir kurgu. Bu bölümü okuduktan sonra ona da bakıp oy verirseniz beni çok mutlu edersiniz canlarım.

Birde birde biliyorsunuz bu bölümü çok geç attım. İnanın bir sürü aksilik oldu (güzel şeylerde oldu tabii kskhdkshsk) ondan sonra Wattpad açılmadı, ikinci atacağım bölümün yarısı silindi falan bu kadar bekletmek zorunda kaldım sizi. Umarım çok kızmamışsınızdır bana. Sizi seviyorum😘😘😘

Hadi başlayalım bakalımmmmmmmmm

...

Sinirle abimin odasına kadar yürüdüm. Kapının önünde durduğumda camdan olduğu için içerde birileri olduğunu görüyordum. İki tane benim yaşlarımda kız vardı ve koltuklara oturmuşken abimle konuşuyorlardı. Onları umursamadan kapıyı tıklatıp içeriye girdim.

"Karan hocam gelebilir miyim?"

Tüm kafalar anında bana dönerken abim gülerek kafasını salladı.

"Gelebilirsin Alencim."

İnşallah buradaki diğer öğrencilere de bu kadar güzel gülümsemiyordu yoksa benden çok pis trip yemeye hazır olmalıydı. İçeriye tamamen girerken arkamdan kapıyı kapattım. Kızlar bana gıcık bir şekilde bakarken abim konuşmamı bekliyordu.

"Hocam beni etüt hocası gönderd-"

"Haberim var Ada etüt hocası arayıp haber vermişti. Geçip şuraya oturabilirsin."

Abimi kafamla onaylayıp boş olan tek koltuğa otururken kızlardan bir tanesi konuştu.

"Hocam ilk defa dönem başında gelmeyen birini kayıt olarak alıyorsunuz. Bi şaşırdık açıkçası."

Benim hakkımda konuşsalarda hiç umursamayıp sadece abime bakıyordum. İşte bahsettiğim tam olarak buydu. Eğer Karan hocanın kardeşi olduğumu duysalardı hemen torpilli öğrenci muamelesi yaparlardı.

"Alen derece beklediğim bir öğrenci Ece. O yüzden onu kaçırmak istemedim."

Bana bakıp gülerek konuştuğunda gereksiz bir şekilde utanmış ve bende gülümsemiştim. Sonra neden etütten kovulduğum aklıma gelince yeniden sinirli halime döndüm. Kızlar bana bakıp baştan aşağıya süzdükten sonra yeniden abime döndüler.

"Aşk olsun Karan hocam bizde derece öğrencilerinizden değil miyiz?"

Kızların ne yapmaya çalıştığını anlamasamda açıkçası hiç umrumda değildi. Sonra zil sesini duyduğumda blok etütün bitmiş olduğunu anladım. Ne vardı yani biraz daha bekleyip herkes içinde beni etüt odasından kovmasaydı.

"Dediğim gibi Aselcim Alen bizim için değerli bir öğrenci. Neyse o zaman bu konuşma bugünlük bu kadar yeter. Az önce de söylemiştim sizde biliyorsunuz ki sınırlı kişilerin koç hocalığını yapıyorum ve daha fazla almaya niyetim yok."

Bir şeyler söylüyorlardı ama ben cam olan kapıdan bizi izleyen kişileri gördüğümde konudan kopmuştum. Doruk abimle Aral abim kapıdan bize bakıyorlardı.

"Siz!"

Benim onlara baktığımı gördükleri gibi hızla oradan ayrılıp gitmişlerdi. Ben ayağa kalkıp sinirle peşlerinden gidecektim ki Karan abimi karşımda bulmuştum. Kapı hemen masasının yanında olduğundan beni durdurabilmişti. Onu geçmeye çalışsamda abim izin vermeyip kızlara döndükten sonra konuştu.