Yeni bölüm geldiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii.
Umarım beğenirsinizzzzz.
Medya= Savaş Akal
Yıldızlarımı yakında yolum aydınlansın.
...
Savaş Akal'ın anlatımıyla
Kollarımda uyuyan meleğin güzelliğini dakikalardır gözümü kırpmadan izliyordum. Şu anın gerçekliğine inanmakta çok zorlanıyordum. Benim kızım uyurken bana yaslanıyordu. Nefesi boynuma değerken daha önceden birçok kez yaptığım gibi saçlarına öpücük kondurdum.
Bazen irkilip titresede saçlarını okşadığım için tekrardan derin uykusuna dalıyordu. Yüzüne düşen birkaç saç tutamını parmak uçlarımla diğer saçlarının yanına itip tekrardan onu izlemeye başladım. En fazla 10 dakika içinde evde olacaktık.
Evdekileri ne kadar sevsemde onların bu sorumsuzluklarına göz yummayacaktım. Ya ben orada olmasaydım? Ya orada kriz geçirseydi? Bu satten sonra onun tek kalmasına asla izin vermeyecektim.
Başımı yavaşça kızıma doğru yaklaştırdım. O kadar güzel kokuyordu ki beni rahatlıkla sarhoş edebilirdi. Burnumu saçlarına değdirdim ve derin nefesler aldım. Ben bir daha bu kokuyu almadan yaşayamazdım ki. Allahım ne olur onu benden geri alma.
"Savaş bey geldik. Valizlerinizi hemen odaya aldırtıyorum."
Daha yeni dün işe başladığı için benden çekindiği çok belliydi. Hem gencecikti daha. Aral'ımdan bile küçük olabilirdi. Kucağımdaki Alen ile birlikte arabadan inince ona gülümseyerek baktım.
"Valizlerin bir acelesi yok Ömer. Aç olmalısın, gel de Güler abla senin için bir şeyler hazırlasın. Hem Savaş abi desen benim için yeterli." dediğimde ağzı açık bir şekilde bana baktı. Artık kimden benim hakkımda neler duymuşsa yanımda çok tedirgindi.
Onun bu hallerine gülerek eve doğru adımladım. Derin bir nefes çektim içime. İlk defa ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Konu Alen olunca sanki ben ben olmaktan çıkıyordum. Bu benim için hiç sorun olmasada sevdiklerimi kırmaktan delicesine korkuyordum.
Ben kapıyı çalmadan kapı hızla açıldı.
Alen gelmeden önce canımı düşünmeden onun için verebileceğim tek kadın.
Annem.
Beni görünce hemen mutlulukla sarılacaktı ki kucağımdaki küçük detayı fark edince hızla geri çekildi. Anında gözleri dolmuştu. Benim annem dünyadaki en güçlü kadınlardan olsada konu evlatları olunca anında yıkılıyordu. Onun gözlerindeki bu korkuyu görmekten nefret ediyordum.
Annemin bu gözlerindeki korku o günden sonra hiç gitmeyecek şekilde kendini belli ediyordu. Alen'in sahte ölüm haberini verdikleri gün...
Dudakları titrediğinde kalbimdeki acı kendini belli etti. Hemen yaklaştım ve anlından öptüm.
"Şşsh bir şey yok uyuyor anne. Sadece çok yoruldu o kadar. Ne olur doldurma hemen o güzel gözlerini."
Konuştuğum an büyük bir oranda rahatladığı belli olsada gözlerindeki korkuyu hâlâ görebiliyordum.
"Alenn!!"
Annemin arkasından duyduğum sesle evin içine baktım. Sesini bile özlemiştim kardeşimin. Onları yanlız bırakıp gittiğimi söylemiş ve o günden sonra benle hiç konuşmamıştı. Her zaman Karan'a ve Buğra'ya beni sorduğunu biliyordum. Beni merak ediyordu bunu da biliyordum ama inatla kaç kere arasamda açmamıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sakladığın Bir Şeyler Var
Randomkitabım gerçek ailesi sandığı insanlar tarafından yıllarca şiddet gören bir kızın asıl gerçek ailesiyle tanışması ve onlarla yaşamaya başladıktan sonra iyiyce birbirine giren olayları konu alır umarım kitabı seversiniz.
