kitabım gerçek ailesi sandığı insanlar tarafından yıllarca şiddet gören bir kızın asıl gerçek ailesiyle tanışması ve onlarla yaşamaya başladıktan sonra iyiyce birbirine giren olayları konu alır umarım kitabı seversiniz.
Ay ay ay hadi bu seferlik sınır dolmadan atıyorum.
Umarım beğenirsinizzzzzz.
Tiktok hesabıma girmeyi de unutmayalım lütfennnnnnn
Oy sınırı 70
Yorum sınırı 50
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Girayımmmmmmmmmm
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Alenimmmmmmmmmm
...
"Anne yeter yeter tüm albümü dolduracak kadar fotoğraf çektin hepsi de birbirini aynısı."
"Aral sus yoksa uçarım sana burdan."
Etrafımda duyduğum "fısıltılı konuşmalar" yüzünden uyanmıştım. Gözlerimi aralamak istesemde sanki birbirlerine yapışmışlardı. Karnımda hissettiğim kollar daha da sıkılaşınca arkamdaki kişinin babam olduğunu hatırlamıştım.
"5 dakika içinde canım karım ve kızım dışında bu odada olan herkesin kartlarını iptal edeceğim."
Babamın uykulu sesiyle konuştuğu şeylere gülmemek için kendimi zor tuttum. Gözlerimi yavaşça aralarken Bora hariç herkesin burda olduğunu fark ettim. En başta annem elindeki makineyle defalarca tuşa basıp babamla benim fotoğrafımızı çekiyordu. Onun hemen yanında duran Savaş abim ise sadece bana bakarak gülümsüyordu. Benim uyandığımı bu kargaşa içinde bir tek o fark etmiş olmalı ki bana bakarak eliyle ona doğru gelmemi işart etti.
Ben ise kaşlarımı iki kere kaldırarak onu reddettim. Eğer şu an babamın kollarından çıkıp Savaş abimin kollarına gidersem kan çıkardı. Benim itraz dolu bakışlarıma rağmen yatağa doğru yaklaşıp pis pis sırıttı. Ben daha ne olduğunu anlamadan ne yaptığımızı anlayan Doruk abim bağırarak konuştu.
"BABA ALEN YERE DÜŞMÜŞ KALK KALK."
Babam anında kollarını benden çekip uyku sersemi haliyle yatakta oturur pozisyona geldi. Babam kollarını benden ayırdığı gibi Savaş abim beni kucaklamış ve kapıya doğru koşmaya başlamıştı. Bu şekilde uyumlu bir çalışma hiçbir yerde görülemezdi. Resmen gözleriyle anlaşmış ve plan yapmışlardı.
