Eksik Parça [TAMAMLANDI]

23 - Haykır

Yaren'in gözünden

Dün babam arayarak benim sinirimi bozduktan sonra Yakup ile tartışmıştık. Kuzenleriyle otururken onu yanıma çağırmış işten çıkmak istediğimi söylemiştim. O ise eğer gidersem babanın uyuşturucu kaçakçılığı yaptığını polise söyleyerek içeri attıracağını söylemiş doğruca kuzenlerinin yanına gitmişti.

Peşinden içeri girdiğimde Caner Bey gitar çalıyor Azra ise şarkı söylüyordu. Dolu gözlerle Umut'un yanına oturmuş, şarkıyı dinlemeye başlamıştım. O kadar içten söylüyordu ki içimdeki duygular açığa çıkmaya başlamıştı. Şarkı bittiğinde gözlerimden yaş akarken hızla odadan çıkmış banyoya girmiştim. Banyonun kapısını kapatacakken kapı bir şeye takılmış kapanmamıştı.

Kaşlarımı çatarak takılan şeye baktığımda Yakup'un ayağı olduğunu fark etmem uzun sürmemişti. Banyoya girerek ardından kapıyı kilitleyip bana bakarken sinirli şekilde ona baktım. "NE İSTİYORSUN BENDEN? TEHDİTLERİN BİTMEDİ Mİ?" kaşlarını çatarak bana bakmaya başladı. Hiçbir şey söylemiyor sadece bana bakıyordu. Yeşil gözleri kalbimi titretmeye yeterken daha dayanamadım.

"Bakma bana. O gözlerini benim üzerime getirme Yakup."

"Asıl sen ne istiyorsun? Sonunda sevgilimi buldum diye sevinirken neden benden ayrılmak istiyorsun?" Gözümden yaş süzülürken, başımı iki yana salladım.

"Hayattaki tek şey aşktan ibaret değildir Yakup. Ben yorgunum. Çok yorgunum Yakup. Bağırmak, çağırmak, ağlamak, nefret kusmak istiyorum! Ama olmuyor sesim çıkmıyor!" Yumruklarımdan birini sertçe duvara vurarken Yakup bileğimi tutmuştu.

"Gel." kolumu tutmuş hızla banyonun kilidini açtığı gibi beni aşağı indirmiş, oradan avluya ve avlu dışına çıkmıştı. Bize merakla bakan gözleri görmezden gelerek arabaya bindirdi ve şoför koltuguna geçti. Ani hareketlerine anlam veremezken kemerini takip hızla aracı sürmeye başladı.

"Nereye?" Cevap vermeden doğruca gazlara asılıyordu.

"Nereye dedim Yakup!" ilk defa bu kadar sesimi yükseltiyordum.

"Göreceksin Yaren, göreceksin."

Yarım saat boyunca öylece yolu seyretmiştim. Kasabadan çıkmış dağlık alanda öylece sürüyordu. Düz bir uçurumun en zirvesine geldiğinde arabayı durdurdu ve inerek etrafından dolanarak kapıyı açtığı gibi bana baktı. "İn."

Arabadan indiğimde bileğimden sıkıca kavrayarak uçurumdan birkaç adım geride durana kadar yürüdük. Önümüzde deniz ve denizin arkasında ise ormanlık alanlar vardı. "Bağır, çağır, ağla, nefret kus istiyorum!" Gözüm dolarken uçuruma döndüm.

"KARADENİZ!" diye bağırdım. Sesim yankılandı uçurumdan. Gözümdeki yaş yüzümde harita çizerken devam ettim,

"BEN YORULDUM!" sesim tekrar yankılandı.

"O ADAMDAN YORULDUM!" babamdan yoruldum.

"HAYALLERİMİN ÇÖPE GİTMESİNDEN YORULDUM." Cerrah olmak istiyordum.

"HER ŞEYİ İCİME ATMAKTAN YORULDUM!" daha çok ağlamak istiyorum.

"TEKRAR ÖLMEYİ DENEYEMEYECEK KADAR KORKAK OLMAKTAN YORULDUM!" Sesim titremesine rağmen bütün gücümle bağırıyordum. Çeşme gibi gözlerimden yaşlar düşüyordu. Yakup bana sarılırken bağırarak aglamaya başladım.

"BEN YORULDUM YAKUP!" dizlerimde derman kalmamıştı. Yere düşerken Yakup'un omuzlarına gömdüm başımı. "Geçecek güzelim." Boynumda hissettiğim yumuşak dudaklara aldanmadım ve ağlamaya devam ettim. Hayatımda hiç bu kadar bağırarak ağlamamıştım. Hissettiğim sakinlik duygusu her şeye bedeldi.