Eksik Parça [TAMAMLANDI]

26 - Bekleyiş

Normalde bir bölüm asla bir gün içerisinde 10 oy almazdı... Bundan sonra oy sınırı katiom pwhwmsn.

Oy ve yorumları unutmayın

-

Bir sürenin ardından ağlamaları durgunlaştığında Alparslan ve Metehan abimler Utku ve Emrah'ı alarak tuvalete götürmüş ellerini yüzlerini yıkamış şu an yoğun bakımın önünde öylece oturuyordu. Bütün aile toplanmış öylece oturuyorduk. Herkes yorulmuştu, hiçbir şey demiyorduk. Çalan telefonumla elim cebime gitti.

Arayan kişi Orhan amcamın eşi Gamze yengemdi. Çocuklara bakacak diye çok fszla hastaneye gelemiyordu. Hastanede onu sadece birkaç defa görmüştüm.
Telefonu açarak kulağıma götürdüm.

"Efendim Gamze yenge?" Gamze ismini duyan baba tarafı bana baksana onlara bakmamıştım.

"ABLA!" umudumun sesini duyduğunda şaşırmıştım. Onu kaç gündür göremiyordum acaba?

"Noldu umudum?" dediğimde hiç beklemeden sesi geldi.

"Abla neyede heykes? Sadece ben ve cengiz ve gamze yengem evde özledim heykesi!" Ağlamak üzere olan sesiyle tebessüm etmiştim.

"Geleceğiz ablam. Merak etme sen bizi. Amcalarının bir işi çıktı o yüzden yanına gelemiyoruz." küçük yalanları her zaman anlardı Umut ama hiç bozuntuya vermezdi.

"Abla özledim sizi."

"Bizde seni özledik abla." gözüm kuzenlere kaydığında tebessümle bana bakıyorlardı.

"Abla caney abim ve kaan abim bana söz veydiler! Vana masal okuyacaklay abla." Gözlerim dolarken başımı eğdim.

"Caner abinde, Kaan abinde sözünü tutan insanlar. En yakın zamanda yanına gelip sana en güzelinden masal okuyacaklar tamam mı?" Çatalaşan sesimi bastırmaya çalışarak.

"Tamam abla." Telefon kapanınca kimseye bir şey demeden oradan ayrıldım ve asansöre binerek en alt kata indikten sonra bahçeye çıkarak hastanenin sigara içilmesi için ayrılan yere gittim.

Sigarayı dudağıma götürerek yaktıktan sonra çakmağı ve paketi cebime katarken sigara dumanının içimi işgal etmesine izin verdikten sonra sigarayı parmaklarım arasına aldım.

Bugün abim ve Kaan yoğun bakımdan çıkarılacaktı.

Emrah ve Utku geldikten sonra doktorlar ikisininde hayati tehlikeyi atlattığını söylediler. O zamandan beri üzerimden tır kalktı gibi hissediyorum.

Yanıma biri otursa da kafamı çevirip gelen kişiye bakmak yerine içimdeki dumanı dışarı vermiştim.

"Yeğenimin sigara içtiğini bilmiyordum." Kafamı çevirerek gelen kişiye baktım. İsminin Kadir olduğunu öğrendiğim dayımdı.

Daha önce yanıma yaklaşsa da yakınlaşmak istemediğimden uzaklaşmıştım yanımdan. Onlarla yakınlaşmak istememe sebebim anneme olan tavırlarıydı. Hiçbir şekilde yüzyüze gelmiyorlardı...

Önüme dönerek sigaradan derin bir duman çektim.

"Neden bizimle arana mesafe katıyorsun?" omuz silktim.

"Annemle neden mesafelisiniz?" göz ucuyla ona baktığımda şaşırmış gibiydi. İç çekerek gözlerini kaçırdı.

"Sana konuyu anlatmadılar sanırım." Başımı salladım.

"Hazır olana kadar onları beklemek istedim." dediğimde kısa bir sessizliğin ardından konuşmaya başladı.

"Ablam ben doğduğunda çoktan evden kaçmıştı." Gözlerim kocaman açılırken ona baktım.