Eksik Parça [TAMAMLANDI]

30 - Eksik Parçalarım

Aldığım oy ve yorumlar benim çok hoşuma gider. Lütfen oy ve yorumları unutmayalım. Keyifli okumalar. Birde okuyup da takip etmeyenler çok. Çok güzel bir kurguya hazırlanıyorum. Takip ederseniz onunda bildirimleri size ulaşır seviliyorsunuz...

-


"Abi!" dedi Ateş.

Emir, "yalan değil mi? Piç değil misin sen? Evlenmeden yapılan bir çocuk. Ne iğrenç. Annen olacak sözde teyzem, hasta annesini bırakıp gitti. Nasıl hâlâ başınız dik bir şekilde insan içine çıkabiliyorsunuz?" Normalde kendimi tutmaya çalışsam da anneme laf geldiği gibi sinirim aşırı bozulmuştu.

Metehan abim ayağa kalkacakken Caner abim çoktan Emir'in üzerine atlamıştı.

Caner abimin bir kolu alçıda olsa da tek eliyle bir güzel yumruklar savuruyordu. Ani saldırı beklemeyen Emir ise savunmaya geçecek fırsatı kalmamıştı.

"Yeter durun!" diye Dicle bağırırken kimse onları dinlemiyordu. "Caner yeter." diye ayağı kalktı ancak duyulmadı sesi. Çoğu kişi Caner abimi, Emir'den ayırmaya çalışıyordu ama kene gibi yapışmıştı, Caner abim. Atakan sırıtarak onları izlerken bende elimle sırıtmamı gizleyerek arkama yaslanmıştım. Kavga başladığı an Utku'ya kapıyı kapatmasını söylemiştim.

Beş dakikanın ardından sıkıldığımdan doğruldum yerimde.

"CANER ABİ." diye bağırdığımda Caner abimin havada olan yumruğu durmuştu. Kafasını çevirip bana baktığında gülümsedim. "Sıkıldım buradan gidelim artık." dediğimde iç çekerek son bir yumruk daha geçirdi Emir'e ve ayağa kalktı.

"Yat, kalk bu kıza dua et." dedi Caner abim ve yanıma gelerek anlımdan öptü. Beni kucağına alacakken durdurdum. "Abi kolunu ne çabuk unuttun." dediğimde alçılı koluna bakıp duraksadı. Metehan abim yanımıza gelerek kucağına aldı ve odanın köşesinde olan tekerlekli sandalyeye oturttuğunda bütün Aydemir kardeşleri oradan ayrılmıştık.

Konağın avlusuna çıktığımızda herkes sessizleşmişti. Avluya katılan koltuklara otururlarken ben koltukların yakınına kadar getirmiştim sandalyemi.

Herkes oturunca kısa bir sessizlikten Metehan abim kıkırdamaya başlarken Caner abim kahkaha attı. Metehan abimin kıkırdaması kahkahaya dönüşmüştü. Onların bu hâlini gören bende gülmeye başlarken hepimiz gülmeye başlamıştık.

"Ulan eşek, tek kolla adamı haşat ettin!" dedi Serhat abim, Caner abimin sırtına vurarak gülerken. Gülmemiz durduğunda Metehan abime baktım.

"Bu Emir şerefsizi neden böyle davrandı şimdi?" dedi Mert.

"Sende diyorsun, şerefsiz çünkü." dedi Murat.

"Sende çok üzerine gitmeseydin." dedi Metehan abim. Caner abim omuz silkerek bana ardından Atakan'a baktı.

"Bu iki şerefsizin kavga esnasında eğlendiğini görünce bir süre devam ettim." dediklerinde ikimize bakmalarıyla bu sefer kahkahayı başlatan ben olmuştum.

"Ne var yani? Ayaklarım tutsaydı, Caner abimden önce çoktan fırlamıştım o Emir şerefsizinin üzerine." dediğimde onlarda gülerken Metehan abim tebessümle baktı bana.

"Annemlerin yanında bu kadar uğraşmayın. Emir birinize bir şey derse kimse karşılık vermiyor. Abarttığını anlarsam ben ya da Ekin müdahale eder." dediğinde Ekin abim de başını sallamıştı. Avluda bir süre sohbet ettiğimizde telefonum çalmıştı.

Arayan kişi Yaren'di.

Telefonu açarak kulağıma götürdüm.

"Alo?"

"AZRA, ŞU ABİNE BİR SEY ŞÖYLE ÇILDIRACAĞIM EN SONUNDA!" Bıkkın sesini duyduğumda salağa yatarak dudaklarımı ısırdım. Hoparlör de olmasa da diğerleri de duymuştu Yaren'in dediğini.