Eksik Parça [TAMAMLANDI]

36 - Fizyoterapist

Son bölümlerin tadını çıkarın güzeller. Lütfen oy ve yorumları unutmayınnn. Takip ederek yeni atacağım kurgu geldiğinde bildirimlerini alabilirsiniz.

Keyifli okumalar.

-

Eve geçtiğimizde herkes odalara geçerken ben bacaklarımın ağrısından bir an olsun yerimde duramamıştım.

Acıdan ağlasam bile kimseden yardım istemedim. Yeteri kadar bugün onları zorlamıştım daha ne kadar kendi sorunlarım yüzünden onları zorlayamazdım.

Kapının çalmasıyla gözümdeki yaşları sildim ve gel komutunu verdim. Kapı açıldığında içeriye Yaren girmişti.

Girdiği gibi kaşları çatıldı. "Azra? Ne bu hâlin? Ağladın mı sen?" Yanıma gergince gelip ateşime bakarken başımı iki yana salladım.

"Önemli bir şey değil. Biraz bacaklarım ağrıyor." Bana telaşla bakarken, "Yakup'u çağırıyorum." Tam gidecekken kolunu tuttum.

"İstemiyorum. Lütfen Yaren." Bana üzgünce baktığında tebessüm ettim. Onca acıma rağmen.

"Ne için gelmiştin?" Sorduğum soruyla yanıma oturdu.

"Akşam yemeği için. Ama neden yardım istemiyorsun?" Onun sorusuyla omuz silktim.

"Geçer birazdan arada oluyor ağrılar. Bana makyaj malzemelerimi getir şu yüzümü düzelteyim." İstediğim şeyle ayaklanıp makyaj malzemelerini vermişti.

Kısa sürede yüzümü toparladım ve odadan çıktık.

Canım aşırı yanıyordu ve eve geldiğimden beri 3 ağrı kesici içmiştim.

Aşağı indiğimizde yemek masasına oturmuştu herkes.

Yaren beni yerleştirip salondan çıkarken Umut bacaklarıma sarıldı.

"Abla! Bana sen yemek yedirir misin?" Geçtiğimiz zamanda Umut artık r leri söyler olmuştu.

Başını okşadım.

"Ablam bugün fazla yorgunum annem yedirsin." Kaşlarını çatarak, "ben seninle yemek istiyorum!" Bacaklarımın ağrısından yeterince kendimi zorlarken bir de bu çocuğun şımarıklığıyla mı uğraşacaktım.

"BEBEK DEĞİLSİN SEN! Kendi başında yemek yemeği öğren Umut." Ona bağırmamla gözleri korkuyla açılırken yanımda oturan Deniz, Umut'un saçını okşadı.

"Umutcum ablan bugün fazla yoruldu. Benim yedirmemi ister misin?" Umut benden uzaklaşırken Deniz onu bacakları üzerine oturmuştu.

Bu ani çıkışımı kimse beklemiyor olmalı ki benim bağırmamla sessizleşmişti herkes. Önümde ki yemekten zar zor birkaç lokma yerken Yakup abim, "Azra-" ona sinirle baktığımda sesini kesmişti.

Utku, "abla testlerime yardımcı olur musun? Matematiği iyi anlatıyorsun sen." Utku'nun kibar sorusuyla gülümsedim. "Ederim ablam. Yemekten sonra odama gel tamam mı?" Sevinçle başını sallarken kuzenler kendi aralarında konuşmaya başladı.

Yemekten ilk kalkan Dede Beydi. Odadan çıkarken onun arkasından Umut, Utku ve Yasin de oynamaya çıkmıştı.

Serhat, "abicim her şey yolunda mı?" Kibar sorusuna başımı salladım. "Yolunda evet." dediğimde, "oturduğundan beri bacaklarını ovuşturup duruyorsun. Bacakların mı ağrıyor?" Yanımda oturduğundan görmedi muhtemeldi. Saçlarımı okşarken gözlerim doldu

Onun sorusuna cevap vermediğimden sorunun cevabını almışlardı.

"Hastaneye gidelim." Polat Bey'in sorusuyla başımı iki yana salladım. "Geçer birazdan." Yakup alayla sırıtıp, "doktor mu kesildin başımıza?" Ona haber vermeden o aleti kullandığımdan bana sinirliydi ama şu an onu umursayacak hâlde değildim.