Το τέρμα του Παραδείσου.

ΤΕΛΟΣ Part 44

ΜΕΤΑ ΑΠΟ 6 ΧΡΟΝΙΑ.


Βρισκομαι σε ενα σεμιναριο στο Λονδινο.Πολυς κοσμος ρε παιδι μου.Το σεμιναριο σχετιζεται με την παιδοψυχολογια.Βρισκομαι εδω εναν μηνα και τα πραγματα που εχω μαθει ειναι απεριγραπτα.Θα με βοηθησουν αρκετα στο μεταπτυχιακο μου.Επαγγελματικα εχω προχωρησει αρκετα εχω ανοιξει το δικο μου γραφεια.Μπορω να πω οτι πηγαινει καλα.Βεβαια αυτο τον καιρο ειμαι αφωσιωμενη στο να παιρνω γνωσεις.


''Το διαλλειμα τελειωνει σε μιση ωρα Δεσποινης Λαμπρου.''Με ενημερωνει ενα υπευθυνος στην αγγλικη γλωσσα.


''Ενταξει.Μπορειτε να μου πειτε που βρισκετε το κυλικειο;''Ρωταω με ενα χαμογελο.


''Ειναι στο κατω οροφο.Μολις δειτε την γυαλινη πορτα αριστερα σας.''Απανταει και δινει το χερι του.


''Louc, Χαρηκα.''

''Ελινα επισης.''Δινω χειραψια.


''Πως γινετε μια τοσο ομορφη νεα κοπελα να βρισκετε εδω περα.Συνθιζουμε να βλεπουμε ανδρες πανω απο 40 και εσεις πρεπει να ειστε γυρω στα 20...''Με ξεμετραει και ενα χαμογελο εμφανιζεται στο λευκο του προσωπο.


''Ειμαι 23.Με συγχωρειτε αλλα πρεπει να πηγαινω.''Φευγω απο μπροστα του.Δεν μου αρεσουν τετοιου ειδους φλερτ πλεον.'Μια τοσο ομορφη νεα κοπελα' μπλα μπλα μπλα μπουρδες.


Κατεβαινω απο τις σκαλες και αναζητω απεγνωσμενα το κυλικειο.Δεν εχω φαει τιποτα απο το πρωι και νιωθω συνεχεια ζαλαδες.Βλεπω μια τεραστια γυαλινη πορτα και στριβω αριστερα οπως μου ειπε ο πεφτουλας.Αντικριζω μια τεραστια ουρα.Ξεφυσαω αγανακτισμενη.Και σερνομαι στο τελος.Περιμενω γυρω στα δεκα λεπτα και τα ποδια μου αρχιζουν και με πονανε.Κανε ενα βημα μπροστα και ενας ανδρας απο το πουθενα μπαινει μπροστα μου.Ποιος νομιζει οτι ειναι που θα μου κλεψει την σειρα;


''Συγνωμη νομιζω μου πηρατε την σειρα.''Κρατω χαμηλη την φωνη μου και του χτυπαω ευεγενικα την γεροδεμενη πλατη για να γυρισει.Γυρναει και τα ματια μου συναντουν τα δικα του.Ειναι αυτος.Καταγαλανα ματια.Οοο οχι.Τα παντα σκοτεινιαζουν γυρω μου.Αυτο που απεφευγα τοσο καιρο συνεβει.Δεν ηθελα να τον δω ποτε ξανα.Γιατι δεν ξερω αν θα με ειχε συγχωρησει.



ΣΤΑΘΗΣ POV


Ειναι μπροστα μου ακουμπισμενη σε μια καρεκλα με ψηλα τα ποδια για να συνελθει απο την λυποθιμια.Ειναι ακομα ιδια.Οσο ομορφη ηταν.Χωρις καμια ατελεια.Μονο ενα σημαδι πανω απο το φρυδι της σαν ουλι.Τα μαλλια της το ιδιο καστανοξανθο χρωμα.Τα χειλια της σαρκωδει,οι βλεφαριδες της μικρες και τα χερια τις μικροκαμωμενα.Οπως την θυμωμουν.Ειχα κοντεψει να την ξεχασω μονο μερικες φωτογραφιες της που εχω κρυμμενες στο σπιτι μου.Μονο με αυτες θυμομουν την μορφη της.Ισως το μυαλο μου προσπαθουσε να την ξεχασει ομως το υποσινιδειτο μου κρατουσε την μνημη της και την μυρωδια της καλα χαραγμενα στο μυαλο και στην καρδια.Το αρωμα της δεν μπορεσα να το βρω σε καμια αλλη.Ουτε το αγγιγμα της πουθενα.


Τα ματια της πεταριζουν οπως τοτε που ξυπνουσε διπλα μου.


''Ελινα;''Της μιλαω.Ανοιγει τα ματια γρηγορα σαν να ψανχει την φωνη μου ομως βρισκομαι πανω απο το κεφαλι της σαν να μην υπαρχω τα ματια της με προσπερνουν.


''Ελινα εδω ειμαι.Κοιτα με.''Πιανω το πηγουνι της και γυριζω το βλεμμα της προς εμενα.


''Σταθη;''Με ρωταει με δυσπιστια.


''Εγω ειμαι.Ενταξει μπορειτε να φυγετε μια χαρα ειναι.''Ανακοινωνω στο πληθος που ειναι γυρω μας.


Την σηκωνω και καθεται στην καρεκλα.

''Πιες το χυμο σου και ολο το σαντουιτς.''Της δινω το ποτηρι στο χερι.Και το πινει μονορουφι.Δεν εχει σταματησει να με κοιταει λες και δεν πιστευει πως ειμαι εγω.

''Πρεπει να τρως καλητερα.Εισαι λευκο πανι.''Την μαλωνω και δεν λεει τιποτα απλως με κοταει.


''Θα πεις κατι;''Την ρωταω.


''Τι κανεις εδω;''Κοιταει γυρω της δειχνοντας μου το κοσμο.Βασικα κοιταει πως ειναι ο κοσμος ντυμενος και πως ειμαι εγω.Απλος και λιτος Ασπρο t-shirt και μαυρο τζιν.


''Ειμαι εδω για να συναντησω ενα συγγραφεα. Ειπε οτι ειχε δουλεια και ειπε οτι θα  τον συναντησω εδω στο διαλλειμα αλλα ακομα δεν εχει φανεί.Και για να μην αναρωτιεσαι μενω στο Λονδινο εδω και 5 μηνες.Ανυποφορος καιρος μην τα συζητας.Δουλευω σε ενα εκδοτικο οικο και με εφεραν εδω για να κλεισω κατι δουλειες.Σε μια εβδομαδα γυριζω Ελλαδα.Και αυτος ο αργοπορημενος μαλακας ειναι η τελευτεα μου δουλεια...Εσυ τι κανεις εδω;''Της τα λεω ολα γιατι θα ρωτουσε.Θα εκανε αμετρητες ερωτησεις σιγουρα....



''Ηρθα για να παρακολουθησω κατι σεμιναρια.Δεν πιστευα ποτε οτι θα σε συναντουσα εδω...''Δαγκωνει το κατω χειλος της και κοιταει τα δικα μου .Ποσο μου εχει λειψει.

''Ουτε εγω.Κοιτα ξερω οτι ο λογος που λυποθημησες ημουν εγω για αυτο μην κρυβεσαι λεγοντας δικαιολογιες οτι δεν εφαγες.''Της λεω και σκαει στα γελια.Τι ηχος ειναι αυτος θεε μου.


''Το βρηκες ρε Σταθη.''Γελαει δυνατα και ολοι μας κοιτανε.Μου αρεσει μου αρεσει πολυ.


Μου μιλαει για λιγο για την δουλεια της στην Θεσσαλονικη και το ποσο της αρεσει αυτο που κανει στα παιδια.Ειμαι χαρουμενη για αυτην.


''Τυχερο το αγορι σου που εχει τετοια επαγγελματια.''Της λεω και κοκκινιζει.Γιατι κοκκινιζει;Ισως ειναι καλητερος απο μενα.Να την κανει πιο χαρουμενη...


''Δεν εχω αγορι.''Λεει ντροπαλα.Τα μαγουλα της κοκκινα ετοιμα να εκραγουν.


''Δεν πειραζ...εμμ καλο αυτο εννοω... αστο.''Γελαω πνιχτα τι μαλακας που ειμαι!Με κοιταει με τα ματια της...Τα πανεμορφα ματια της.


Το κουδουνι του διαλλειματος χτυπαει μεσα στα αυτια μας.Σηκωνεται απο την θεση της και με κοιταει.


''Νομιζω οτι πρεπει να μπω μεσα.''Δειχνει μια αιθουσα διπλα.Η καρδια μου σφιγγεται.


''Ναι καταλαβαινω.Χαρηκα που τα ειπαμε.''Λεω γρηγορα και κανω ενα βημα πισω.


''Κι εγω.Τα λεμε.''Τα απογοητευμενα ματια της με κοιτανε που φευγω.Γυρναω πισω που με κοιταει καθως ανοιγω την γυαλινη πορτα.Κατεβαινω τα σκαλια δυο δυο.Πρεπει να ανασανω.Βγαινω εξω απο το ξεναδοχειο στο φθινοπορινο Λονδινο.Ελινα...Ελινα...Ελινα...Το προσωπο της εχει καρφωθει στην μνημη μου.Τραβαω τα μαλλια μου απο αβεβαιοτητα για το τι πρεπει να κανω.Ξαναμπαινω μεσα στο κτηριο τρεχοντας.Πηγαινω στον τεταρτο οροφο τρεχοντας.Βλεπω την γυαλινη πορτα και μεσα το κυλικειο.Ψαχνω την αιθουσα που μου ειχε δειξει.Ειναι μια Τεραστια μπορντο πορτα.Ενας απο την ασφαλεια ειναι απ'εξω.Τον πλησιαζω απειλητικα.


''Κυριε δεν επιτρεπεται να μπειτε εδω μεσα χωρις καρτα.''Μου λεει στα αγγλικα καθως με κραταει απο τον ωμο.Τον σπρωχνω και ανοιγω με δυναμη την πορτα.Μπροστα μου απλωνεται μια τεραστια αιθουσα με ενα υπερτεραστιο οβαλ ξυλινο τραπεζι.Ολοι με κοιτανε με απορια.Ψανχω την Ελινα με τα ματια μου.Να τη...Τα μαλλια της κοτσο για να μπορει να διαβαζει παντα το εκανε αυτο.Με κοιταει εντρομη.


''ΕΛΙΝΑ ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΞΑΝΑΦΗΣΩ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΦΟΡΑ, ΣΕ ΑΓΑΠΩ''Φωναζω.Και ολα τα βλεμματα ειναι στραμενα πανω μου.Καποιες γυναικες εχουν βουρκωσει.Αλλα αυτη δεν κανει τιποτα απλως με κοιταει...Τι; με ξεπερασε ισως.....;


Σηκωνεται απο την θεση της και ερχεται διπλα μου με τραβαει απο το χερι με βια.Βασικα με σερνει εξω.Με χαστουκιζει δυνατα.Αους αυτο πονεσε.


''Αυτο γιατι με αγαπας και δεν με εψαξες.''Φωναζει.

Με ξαναχαστουκιζει απο την αλλη πλευρα.''Αυτο γιατι διεκοψες ενα απο τα πιο σημαντικα σεμιναρια.''Τσιριζει και τρεμει.


''Και αυτο...''Με πλησιαζει.''Γιατι σε αγαπαω και σου ζηταω συγνωμη για ολα.''Με φιλαει αμαρτωλα στα χειλι.Την γευομαι ξανα μετα απο χρονια.Τι αισθηση ειναι αυτη.Τραβαει τα μαλλια μου δυνατα.Οοο θεε μου το κανει τοσο τελεια.Την σφιγγω στην αγκαλια μου και χωνω το κεφαλι μου μεσα στα μαλλια της.Η μυρωδια της.Μπορω και την εχω παλι.


''Συγνωμη που δεν σε κρατησα τοτε.Ημουν τελειως εγωιστης και μαλακας.''Ψιθιριζω στο αυτι της.''Ξερω οτι το μετανιωσες.''


''Σε παρακαλω Σταθη δεν θελω να ξαναθυμηθω τι σου εκανα.Ειναι οτι πιο απαισιο.Σε εκλιπαρω ας το ξεχασουμε.Μου οτι ορκιζεσαι;''Κλαιει στην αγκαλια μου.


''Ναι μωρο μου σωπασε τωρα.''Την ηρεμω.


................................................................................................................



Το τηλεφωνο χτυπαει και με σηκωνει απο τον βαθυ μου υπνο.Γυριζω το κεφαλι μου και ψαχνω την Ελινα διπλα μου.Δεν ειναι πουθενα.Σηκωνω το ακουστικο.


''Παρακαλω;''Λεω βραχνα.

''Γεια σας ο Αρραβωνιαστικος της Κυριας Λαμπρου;''Μια τσιριχτει φωνη μιλαει στην αλλη γραμμη.


''Ναι πως μπορω να σας βοηθησω;''

''Εμ η αρραβωνιαστικια σας ειχε ενα ατυχημα και δυστηχως δεν τα καταφερε.Λυπομαστε πολυ Κυριε Λαζαρου.Θα μπορουσατε να περασατε απο το Κεντρικο νοσοκομειο να σας ενημερωσουμε.Και παλι λυπομαστε πολυ για την απωλεια σας.''Το τηλεφωνω κλεινει.Εχω μεινει με το ακουστικο στο χερι πανω απο μιση ωρα.Ειναι ενα ψεμα.Αρχιζω και γελαω υστερικα.Τι φαρσα ηταν αυτη.Καλω ξανα το νουμερο που με πηρε.


''Κεντρικο νοσοκομειο.Πως θα μπορουσαμε να σας εξυπηρετησουμε;''Μια φωνη ηχει στο ακουστικο.Το κλεινω και το πεταω με ολη μου την δυναμη απεναντι στον καθρεφτη μεχρι που σπαει σε μικρα μικρα κομματακια.Σαν την ψυχη μου αυτη την στιγμη.Παιρνω τα γυαλια στην παλαμη και μου και αρχιζω και σφιγγω με ολη μου την δυναμη.Μπροστα μου η εικονα της Ελινας να με κοιταει με ματια κλαμμενα.Εκανα τοσες πολλες φορες αυτα τα ματια να κλαψουν.Γιατι;



Γιατι θεε μου να με τιμωρεις με τετοιο τροπο.Γιατι να μου παρεις το αγαπημενο μου ατομο;Την δυναμη μου ...την ανασα μου....την ζωη μου ολη.....Πως θα τα καταφερω χωρις το αγγιγμα της και το βλεμμα της.Σφιγγω ακομα πιο πολυ το γλυαλι στο χερι μου.Θελω ο πονος της απωλειας της να φυγει και να τον κυρισευση ο σωματικος πονος.Σταγονες αιματος ακουμπανε τα γυμνα μου ποδια.Ξεκκολαω το γυαλι απο την παλαμη που αιμοραγει.Βγαινω απο το δωματιο χαμενος σαν πρωτη φορα να βλεπω αυτο το σπιτι.Κατευθυνομαι στην κουζινα.Πανω στο ψυγειο αμετρητα ροζ χαρτακια.*Παω στην δουλεια το φαγητο ειναι στο ψυγειο.Σε αγαπω*    *Πηρε τηλεφωνο η μαμα σου και της ειπα οτι λειπεις.Σε παρακαλω πολυ να την καλεσεις.Μου λειπεις ηδη.*     *Θα επιστρεψω στις 9.Θελω οταν γυρισω να εχεις στην κατσαρολα το αγαπημενο μου.*

Διαβαζω το καθενα χαρτακι και φτανω στο σημερινο.*"Μωρο μου.Δες το ημερολογιο πισω σου"Γυρναω και βλεπω την ημερομηνια 19 Φλεβαρη...Τα γενεθλια μου.Ειναι κυκλωμενα με κοκκινο μαρκαδορο"Πεταχτηκα να σου παρω ενα δωρακι.Σε λιγο θα ειμαι πισω να σου ευχηθω και προσωπικα.Σε αγαπω με ολη μου την ψυχη. απο Ελινα.''Δακρυα τρεχουν στα ματια μου.Αν δεν πηγαινε θα ζουσε.ΘΑ ΖΟΥΣΕ.


Ειναι η στιγμη που συνηδιτοποιεις ποσο γαμημενα σου λειπει ενας ανθρωπος.Σκευτεσαι τι θα γινοταν αν ηταν εδω αυτη την στιγμη διπλα σου.Σου χαμογελουσε και γελουσε το πιο αγαπημενο σου ατομο.Ποσα πραγματα εχασε απο την ζωη.Την ευλογια να γινει μητερα να παντρευτει,να ζησει.Θα μπορουσα να πεθανω για να παρω εγω την θεση της σιγουρα...


Σκευτηκα πολλες φορες να φυγω απο αυτη την ζωη γιατι απλως δεν ειχε νοημα χωρις αυτην.Ομως τα βραδυα στον υπνο μου την εβλεπα να ερχεται χαρουμενη σε μενα και να με αγκαλιαζει τρυφερα.Μου ελεγε οτι αν κανω καμια βλακεια θα με μισουσε.Δεν ξερω αν αυτα τα ονειρα τα ελεγε το υποσινειδιτο μου ή ερχονταν πραγματικα στον υπνο.Αυτο που ξερω ομως ειναι οτι δεν θα της αρεσε να τελειωνα την ζωη μου.Γιατι αυτο θα ηταν καθαρα βλακεια.Γιατι αυτη εφυγε αθελα της.Και τι εγω τωρα θα φυγω με δικη μου βουληση;Οχι θα μεινω εδω να παλεψω σαν λιονταρι για την ζωη που μου δωθηκε και το ιδιο θα εκανε και αυτη στην θεση μου.Θα με θαυμαζει απο εκει πανω ειμαι σιγουρη.Μονο τοτε χαμογελαω οταν ξερω οτι ειναι χαρουμενη και αυτη.Ομως το μονιμο πενθος ειναι επιλογη μου.Μερικες φορες σκευτομαι οτι αν δεν πηγαινε να μου παρει ενα γαμημενο δωρο τωρα θα ηταν διπλα μου.Δεν θα εφευγε μες στην βροχη και δεν θα εχανε τον ελεγχο του αυτοκινητου και δεν θα χτυπουσε πανω στο δεντρο.Ολα αυτα γιατι ετυχε να γεννηθω 19 Φλεβαρη.Αν γεννιομουν 20 τοτε θα ζουσε η ζωη μου.Ο Αγγελος μου.Πλεον η μονη μου παρηγορια ειναι το σπιτι που εκτισα για αυτην και παντα ονειρευοταν.Ενα σπιτι μπροστα στην θαλασσα για να βγαινει το πρωι μολις ξυπνουσε στο μπαλκονι και να απολαμβανε την ηρεμια της θαλασσας.Αν ηταν εδω.








ΤΕΛΟΣ.



________________________________________________________________________________



ΤΕΛΕΥΤΕΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ.Το τελος του δικου μου βιβλιου δεν θα ηταν το συνηθισμενο με ολες αυτες τις ρομαντικες γλυκαναλατες ιστοριουλες αγαπης.Αλλα ενα βιβλιο το οποιο θα ακουμπουσε ελαχιστα την πραγματικοτητα.Αν σε αυτο το βιβλιο θελαμε να πουμε τα γεγονοτα οπως θα γινοντουσαν στην κανονικη ζωη....τοτε η Ελινα ποτε δεν θα συναντουσε τυχαια τον Σταθη στο Λονδινο ή οπουδιποτε αλλου.Οι ζωες τους θα συνεχιζοντουσαν κανονικα.Μπορει να αγαπουσαν αφορητα ο ενας τον αλλον αλλα κανενας δεν θα εκανε την πρωτη κινηση για να ειναι ξανα μαζι.Γιατι απλως υπαρχει εγωισμος...και δυστηχως υπερισχυει της αγαπης.ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΣΕΣ ΚΑΤΑΦΕΡΑΤΕ ΚΑΙ ΦΤΑΣΑΤΕ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ.ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΘΥΜΑΣΤΕ YOLO <3 <3 <3





*Λοιπον ξεκινησα να γραφω μια καινουρια ιστορια που λεγεται.Παιχνίδια Θέλησης (Shawn.) .
Αν σας αρεσε αυτη ριξτε μια ματια γιατι νομιζω πως αυτη που γραφω τωρα θα βγει ακομα καλητερη.