Curse of Love [Free Space Series #2]

PROLOGUE

"Tang ina, Reign?! Anong gusto mong gawin ko?! Hayaan kang makasal sa lalaking 'yon?! No! We both know who you truly love! At ako 'yon!"

"Please... Sab... Just... Just go away..." Halos magmakaawa ang boses niya kaya hindi ko siya makapaniwalang tinignan.

"Ano bang sinasabi mo? Hindi. Ayoko. Hindi kita iiwan."

"You need to leave-"

"No. No one will leave this place. Not me, not you. Dito lang tayong dalawa." Matigas na putol ko sa kaniya.

"Please! Makinig ka naman sa'kin kahit ngayon lang!"

"No. Hindi, Reign. Saakin ka." Sunod-sunod kong iniling ang ulo ko. "I know you love me. Hindi ako papayag na ikasal kayong dala-"

"Just stop! Please! You're making this hard for me!"

"Bakit sa'kin hindi ba?! Tinutulak mo ako palayo! You kept pushing me away from you! B-Bakit? Hindi mo na ba ako mahal? Gano'n nalang 'yon? Itatapon mo lahat? Dahil lang naaawa ka sa kan'ya?"

"Y-You don't get it-"

"Of course I do get it! Alam ko lahat ng dahilan mo kung bakit gusto mong ituloy 'yang kasal na binabalak niya. Ano? Nakokonsensya ka? Na baka masaktan mo s'ya? E ako nga ngayon sinasaktan mo na, nakokonsensya ka ba?"

Hindi siya nakasagot. Nanatili siyang nakaupo sa lapag at nakayuko ang ulo.

Malalim akong napabuntong hininga at problemadong napahilamos sa sariling mukha. I never saw myself having this kind of problem in the past. Kahit na isang beses, hindi ko naisip na magkakaroon ako ng ganitong klaseng problema sa buhay ko. 

"Sabrina, just leave," maliit na boses na ibinulong niya ulit.

"No. I will not leave. Kung kinakailangan kong sirain 'yang pinaplano niyong kasal-kasalanan dalawa, gagawin ko."

"P-Please... Pabayaan mo nalang ak-"

"Bakit ba?!" Nagpunas ako ng luha at hinawakan siya sa magkabilaang balikat niya. "Bakit mo ba ako gustong umalis? Alam mong hindi ko kayang gawin yun, Reign. You know how much I love you. Please... why are you doing this to me? Hindi mo na ba ako mahal?"

Her eyes widened a little bit at what she heard before shaking her head aggressively. "Mahal-"

"Kung gano'n bakit mo ako tinutulak palayo?!"

"M-Mahal ko rin siya.."

Kumunot ang noo ko. Hindi ko nagawang sumagot sa narinig, pakiramdam ko tumigil sa pagtibok ang puso ko. 

"I'm sorry.. I'm really really sorry, Sabrina..." Ni hindi ko na magawang intindihin pa ang mga sinasabi niya. "I.. I love him. I also love him. I know he's the one I truly love. Siya yung nandito simula umpisa, siya yung kasama ko mula umpisa. Na-naguguluhan lang ako.. alam kong naguguluhan lang ako kasi hindi puwede yung ganito. Siya yung nandito simula't sapul.. siya yung totoong mahal ko at-"

"NARIRINIG MO BA YANG MGA SINASABI MO?!"

Lalong lumakas ang hagulgol niya pero hindi ako nagpatinag. Tumayo ako at idinuro siya.

"What the fuck, Reign?! Kung gano'n anong tawag mo sa meron tayong dalawa?! Ano ako sa'yo? Laruan mo? Pangalawa mo? Extra mo?!"

"Hindi sa ganoon-"

"Fuck!" Sinabunutan ko ang sariling buhok. "You're making me lose my mind, what the hell..." Pinigilan ko ang pag-iyak.

"I'm s-sorry.."

"No.. no.. please, tell me, you didn't mean that, right?" Lumuhod ako sa harapan niya at hinawakan siya sa parehong pisngi. "I know it's me who you love the most. Ako... ako lang, diba? Nagsisinungaling ka lang-"

"I'm sorry,"

"Fuck! Stop saying sorry, will you?!" Pinunasan ko ang luha sa pisngi. "Alam kong ako yung mahal mo, please.. tell me.. you didn't mean that.. baby.. please?"

Ipinagdikit ko ang mga palad nang walang makuhang sagot mula sa kan'ya.

"Reign, don't do this to me, please? I love you.. I love you, baby.. please tell me that you love me too.." pagmamakaawa ko.

Pero imbis na sumagot, iniling niya ang ulo niya at sapilitang tinanggal ang kapit sa braso niya.

"No.. no.. no.. baby, no!"

"Let me go, Sabrina. I need to leave." Nagsimula siyang magpumiglas.

Tumayo ako at niyakap siya nang mas mahigpit. Before she could do anything, I pressed my lips on her. Pero ganoon nalang ang pananakit ng dibdib ko nang hindi niya ito tugunan.

But still, I tried. I run my hands over her face, needing.. and wanting..

"S-Stop! Please, stop.." She pushed me away. Tuloy-tuloy sa pagluha ang mga mata niya. Puno ng sakit ko naman siyang tinignan pabalik. "Stop it, Sabrina, please..." she pleads. "Let's stop this. This is wrong. Everything is wrong."

"Reig-"

"No! Don't call me! I already told you to not call me that anymore!" Kaagad siyang lumayo nang makitang lalapitan ko siya. "D'yan ka lang!"

"Why are you doing this? This relationship works with the two of us. Hindi lang Ikaw ang pwedeng mag desisyon dito!"

"This.. this will be the last time we'll going to see each other again." She looked away. "Tanggapin mo yung offer sa'yo papuntang ibang bansa."

"What?" I cannot believe what I am hearing right now.

"I don't want to see you anymore."

"No, no, no! You didn't mean that." Kahit na magmukha pa akong baliw kakailing ng ulo ko, wala akong pakialam. Tangina, siya mahalaga saakin.

"Yes, I do mean it, Sabrina."

Akmang hahabulin ko na sana ulit siya pero kusa ring huminto pagtapos makita ang galit sa mga mata niya. Nanghina ang mga tuhod ko at kusang bumagsak sa lapag. Tuloy-tuloy sa pag-agos ang luhang walang ibang nagawa kung hindi ang panoorin siyang maglakad palayo.

Ang mundo ko.