Curse of Love [Free Space Series #2]

CHAPTER 34: her pov (9)

"Give him a mic." Itinuro ko ang lalaking nagtaas ng kamay.

Kasalukuyang nasa loob ng assembly area ang apat na strand para makinig sa meeting na pinangungunahan ko. Ngayon namin ilalabas ang schedule for the school's incoming intrams and prom. Kasama narin dito ang tungkol sa darating na graduation.

"Ayan na! Ayan na! Gagawin niya talaga! Gago! Seryoso ka ba?!" sigaw ng mga katabi ng lalaking nagtaas ng kamay dahilan para kumunot ang noo ko.

"Oo tanga!"

"Excuse me, why are you cursing?" I raised a brow while holding the mic firmly. Kitang-kita ko sila dahil nasa taas ako ng stage.

He's getting on my nerves. He kept on repeating what he's asking, and it really annoys me. Nauubusan ng pasensyang hinilot ko ang sentido ko nang ilang minuto na ang nakalipas, pero hindi niya parin naitatanong ang dapat na itanong.

"Get the mic away from him. He's wasting my time."

"W-Wait! Wait lang! Sorry naman! Sinisigurado ko lang! Ms. President! Promise! Just one question only! Can you go to the prom with me?!"

That's it.

Ikinuyom ko ang kamao ko habang pinanonood itong tumakbo sa mga inutusan kong kumuha sa kan'ya ng mic. I stared at his face, minumukhaan para maireport mamaya sa office at mabigyan ng violation slip.

"No." I harshly responded to his invitation, causing everyone to yell. "Everyone, the meeting is over. You can now leave, but don't forget to bring your trash with you. Remember, you're a graduating student, so choose to act like one."

Ibinaba ko ang mic sa lectern at saka tinahak ang daan pababang stage. Hindi pa ako tuluyang nakakababa nang salubungin na agad ako ni Van. I almost chuckled after seeing his anxious looks, clearly affected by the scenes the guy did.

Niyakap ko siya para pakalmahin. Pero agad na kumunot ang noo ko nang makita ang pamilyar na likod na naglalakad palayo saamin. Humiwalay ako sa kan'ya at hinabol ito pero bigo dahil tuluyan na itong humalo sa mga estudyanteng palabas ng assembly area.

"Why?" Si Van na sumunod din sa'kin.

I shook my head to avoid incoming questions. My eyes won't lie to me. I know it's Sabrina.

Lumipas ang mga araw at intrams na namin ngayon. Maaga akong nagising para panoorin si Sabrina na maglaro.

"AaaaaaaAaaahhhh!! Go Sabrina!" Sigaw ng audience nang patakbo itong pumasok sa loob ng gymnasium habang inililibot ang tingin sa paligid.

She smirked, then flexed her muscles for us to check it out. Kaagad na tumili ang mga babaeng nagkakagusto sa kan'ya.

I rolled my eyes.

She really knows how attractive she is. She knows she's athletic and good at what she does. She knows she's a good player and she knows the people love her.

"Grabe! She's down bad for you, bro!" Mapang-asar na saad ni Linken pagtapos naming makita si Heather na may hawak na banner na puro mga nakaprint na mukha ni Sabrina.

I rolled my eyes after seeing what was written on it. 'ishoot mo katulad ng pagshoot mo sa puso ko'

Jejemon.

Sabrina just laughed. "She's crazy."

Nagsimula na ang laro at tambak agad ang scores ng team nila. She's really good! I couldn't stop myself from standing and clapping my hand every time she'd shoot the ball in the ring.

"Ganap na ganap," tumawa si Linken habang nasa akin ang tingin kaya napaupo agad ako.

Tahimik na tuloy ako buong laro.

Maya-maya, nabalutan ng pag-aalala ang mukha ko nang makitang bumagsak siya at pagkaguluhan ng mga tao.

"Hala, gago! Si Sabrina!" Linken shouted.

I pushed him away and made my way to go in front.

"Are you okay-"

Itinulak ko rin si Heather dahil paharang-harang siya.

"Ako na po," sabi ko roon sa medic na nagpupunas ng dumugong labi ni Sabrina.

Our gazes locked, and I could feel my heart beating fast again, but I ignored it. I'm more worried about her situation; it's better to put aside my nervousness in order to treat her wound properly.

I put band aid on the side of her lips. Tapos ay Inalalayan ko siyang tumayo nang sabihin niyang okay na siya.

"Ayos ka lang ba? Ano pang nararamdaman mo?" I mentally roll my eyes when Heather starts asking her a bunch of so-obvious questions. Umeepal nanaman.

"Malayo sa bituka," Sabrina playfully answered while smirking.

Hinawakan ko siya sa braso. "I think it would be better if you talked less since your lips are the ones who got damaged." Hinila ko siya palapit sa'kin para mapabitaw ang Heather na ito na nakahawak din sa braso niya.

"Nauuhaw ka ba?" Pero mukhang binalewala niya ang sinabi ko dahil nagtanong pa ulit siya. "I have water with me. Here, uminom ka-"

"Let's go, Sabrina." Putol ko rito. Naglakad ako at sinama siya sa'kin.

Nagtama pa ang paningin naming dalawa ni Linken na nagtataka akong tinitignan. I looked away and pretended I didn't see him.