Curse of Love [Free Space Series #2]

CHAPTER 52: Curse

"Your clothes are in the bathroom. I washed them yesterday, so you can use them now."

Humikab ako habang kinukusot ang isang mata. Sinalubong ako ng nakangiting si Zamika. She's holding a glass while standing beside the kitchen island.

"Good morning," she greets. I nodded in response. "Come here, let's eat. I cooked breakfast for you." 
 
Lumapit ako sa lamesa at naupo habang pinagmamasdan ang mga nakahandang pagkain sa hapag. There's fried rice, hatdogs, nuggets, and a scrambled egg. 
 
"You don't drink coffee, right?" she asked, so I nodded. I'm kind of amazed because how did she still remember it? "Do you want milk?" Tumango ulit ako kaya nagsimula na siyang magtimpla. 
 
Pinanood ko siyang gawin ito. Kinukwento niya saakin kung ilang araw na siyang nakauwi rito sa pilipinas, pero dahil wala pa sa wisyo ang utak kong makinig, hindi ko rin naproseso ang mga sinabi niya. Lumalabas lang sa kabilang tenga ko.

Nang matapos siyang magtimpla ng gatas, inilapag niya ito sa harap ko.

"Thanks," I smiled.

"Are you going to eat rice-"
 
"It's fine, I can do it." Inagaw ko sa kan'ya yung sandok nang umasta siya na parang siya ang maglalagay ng kanin sa plato ko. "I'm not a kid, Zamika."

"I just want to help,"

"Oh yeah? By treating me like a baby?" I raised a brow and took a peek at her before chuckling. 

Tumawa rin siya habang ibinalik ko naman ang paningin sa kaldero. Pagtapos kong magsandok, tumingin ulit ako sa kan'ya.

"What happened last night?" 

Inihanda ko na ang tenga ko para sa mga unholy shits na maririnig ko ngayon.

But instead of her getting offended by my question, she gave me a shy smile.
 
"Right. Dito muna kita dinala sa condo ko kasi hindi ko alam kung saan ka nakatira. I don't have any of your friends' phone numbers, and when I tried to call Alex or Elaine, they didn't answer, so I had no choice but to bring you here. I hope it's okay with you."
 
"It's fine." Pasimple kong hinilot ang sentido ko. I was expecting worse, to be honest. 
 
"Do you feel dizzy?" 
 
"Yeah," namamaos na sagot ko bago sumubo ng kanin.
 
"I have a medicine." 
 
I chuckled. "I just have a hangover. Don't overreact." Humigop ako sa gatas na tinimpla niya. "This one's good." 
 
"T-Thanks," she smiled, now hiding her face by looking down at her plate. 
 
Tumaas ang kilay ko sa naging asta niya. Nonetheless, I decided to ignore it and just continue eating, even though I find our situation weird. I never imagined myself having breakfast with her since she's my ex and our history with each other wasn't really good. She cheated on me, then ghosted me. Akala ko nga hindi ko na siya makikita dahil ilang taon narin ang nakalipas. 
 
"You changed my clothes last night?" I decided to open a conversation after a long silence. 
 
"Yes, pinunasan ko ang katawan mo." 
 
"Punas lang?" 
 
"Huh?" 

Hindi ko napigilang matawa dahil sa naging reaksyon niya. "Wala."

Pagtapos naming kumain, dumiretso ako sa banyo para makiligo at mag toothbrush. She said she had a spare toothbrush in her cabinet, so that's what I used. Binigyan niya rin ako ng towel na gagamitin para pangpunas. After that, sinuot ko ulit yung damit ko kahapon tutal nalabhan niya na ito. 
 
Also, her clothes weren't my thing. Pink na hello kitty ang pajama na suot ko kanina. Baka kapag nanghiram ako ng susuotin ngayon, dress ang ibigay niya.
 
"Can we still meet after this?" 
 
I was taken aback by her sudden question. Nandito na kami ngayon sa underground parking.
 
"Why not?" I asked while putting my cap on my head. I always wear this to hide my face in public. Fans can go a little crazy, 'ya know? 
 
"Are you sure?" Nabuhayan ang boses niya. Nagtataka ko naman siyang tinignan kaya nag-iwas siya ng tingin. "I-I mean, I get it if you're mad at me because of what I did."
 
"It's all in the past, Zam. We're okay now." Ginulo ko ang buhok niya bago pumasok sa loob ng sasakyan. 
 
I need to hurry up, ang dami naming kailangang pag-usapan ni coach ngayon at may nakaschedule pa akong photoshoots para sa energy drink na inaadvertise ko mamayang tanghali. Tapos kailangan ko pang umuwi sa bahay para kumuha ng mga gamit. Buti sana kung malapit lang e!
 
Bago paganahin ang makina, ibinaba ko ang bintana.