Her Şey Mümkün

Bölüm 11 "Bu iş daha bitmedi."

O gürültülü sesi duymamla birden yataktan fırladım. Kazara Alper mi bir şey düşürmüştü acaba? Diye düşünürken kapı birden açıldı.
-" İyi misin Devin!" Diyerek içeri girdi Alper
-" Ben...İyiyim."
-" Sen odadan ayrılma, ben bakıp geliyorum."
-" Alper... Ben de geleyim, beni yalnız bırakma."
-" Olmaz burada kal."
-" Lütfen."
-" Tamam ama arkamda kalacaksın. Anlaştık mı?"
-" Tamam,anlaştık."
Alper önde ben arkada merdivenleri yavaşça inmeye başladık. Aşağı indiğimizde etraf karanlıktı. Alper sağ taraftan ışığı açtığında ev aydınlandı. Alper orta masaya doğru ilerledi, orta masadaki cam obje kırılmıştı. Demek ki çıkan ses bunun sesiydi.
Biz etrafa bakarken Alper'in adamları da içeri girdiler.
-" Abi, bir ses duyduk. Sizden mi geldi?"
Alper'in yüz hatları birden ciddileşti. Yüzünün alın kısmındaki damarlar ortaya çıkmıştı.
-" Bizden gelmedi Yusuf!" dedi adama hızlıca dönerek " Eve biri girmiş anlaşılan tableti de yanında götürmüş."
-" Abi nereden girecek ki? Çocuklar evin her tarafına yayılmış. İlla gören olurdu."
-" Yusuf! Ben size neden para veriyorum? Beni, yanımdaki kişileri korumanız için değil mi?!"
Masaya tekme atarak:
-" Git kamera kayıtlarına bak. Nereden girmiş bul.
-" Hemen bakıyorum abi."
Diyerek evden çıktı Yusuf. Alper'i ilk defa sinirli görmüştüm. Usulca yanına giderek elimi omzuna koydum.
-" Alper... Sakin ol. Önemli bir şey var mıydı içinde."
-" Önemli çoğu şey bilgisayardaydı ama illa ki tablette de vardı bazı şeyler. Benim yanıma bu kadar yaklaşma cesaretini nasıl alıyorlar!? Bir şey olsa kapıdaki ahmakların haberi olmayacak."
-" Ama bir şey olmadı Alper."
-" Ama olabilirdi Devin...Sen de korktun değil mi? Yüzün bembeyaz..."
Arkamı döndüğümde şöminenin üstünde, çerçevelerin önünde beyaz bir şey gördüm. Şömineye yaklaştığımda bunun bir kağıt olduğunu anladım.
-" Alper, bi buraya gelir misin?"
-" Bu ne?" dedi eline kağıdı alırken " Hah! Bir de kağıt bırakmış şerefsiz!"
Alper kağıdı açtığında siyah, kalın keçeli kalemle kocaman bir yazı çıktı...
' BU İŞ DAHA BİTMEDİ.'
Alper bunu okumasıyla hemen telefonu eline aldı.
" Bana bak Yusuf! Bul bana o pezevenk adiyi! HEMEN!"
Bu iş daha bitmedi derken neden bahsediyordu? Bundan dahası öldürmekti. Canım... Canımız tehlikede miydi?
Bir 10 dakika kadar Yusuf ve yanındaki iki adam bilgisayarla eve girdiler. Anlaşılan kamera kayıtlarını getirmişlerdi.
Yusuf masaya koyduktan sonra:
-" Abi, mutfaktaki kapıyı zorlayarak girmiş şerefsiz."
-" Nasıl elini kolunu sallayarak girmiş? Adam yok muymuş orada? Hani vardı diyordun ya!"
-" Abi... Yeni işe aldığımız Hüseyin ile diğer adamımız yer değiştirecekleri sırada olmuş olay."
-" Süpermiş YUSUF!" dedi Alper ellerini belinin iki tarafına koyarken. " Yürü git! Gözüm görmesin sizi!"
Adamlar evden çıktıktan sonra Alper masanın önündeki büyük koltuğa oturarak ellerini şakaklarına götürdü.
-" İyi misin?"
-"İyi değilim."
-"Sakinleşmeye çalış, sinirli olmak işleri daha da batırabilir."
-" Nasıl olacak bu?" Alperin yanına oturdum ve ona yavaşça sarıldım.
-" Annem hep şey derdi. 'Sarılmak mutluluk verir.'
O da benim sarılışıma karşılık verdi. Derin iç çekişlerini çok yakından duyabiliyordum. Eli saçlarımda yavaşça nefes alıp veriyordu. Ondan ilk ayrılan ben oldum.
-" Hadi kalk, daha sabaha çok var, yatalım."
Ben önde o arkada merdivenlerden çıkıp yan yana olan odalarımızın önünde durduk. Tam iyi geceler diyeceğim sırada:
-" Beraber yatalım mı? Belli ki güvenlik açığımız var. Aklım sende kalmasın." dedi Alper
Ne diyeceğimi bilemedim. Daha önce hiçbir erkekle aynı yatakta yatmamıştım ayrıca epey uzun süredir de tek yatıyordum. Alper odasının kapısını açtı  ve kapatmadan girdi. Sanırım tercihi bana bırakmıştı... Yavaş adımlarla odaya doğru girdim. Normalde oda için birkaç iltifat ederdim çünkü çok GÜZELDİ ama hiç takatim yoktu. Alper yatağın kenarına oturdu ve yak yanı sehpasının üstündeki bardağa su doldurarak içmeye başladı, o sırada ben de yatağın diğer tarafına oturdum.
-" Merak etme horlama gibi huylarım yoktur, seni rahatsız etmem." dedi yüzünü bana çevirerek,
-" Ya benim de. Kalıp gibi yatar kalıp gibi kalkarım hatta." dedim bende cevap olarak.
-"İyi o zaman."
-"İyi o zaman ."
-"İyi geceler"
-" Sana da." Dediğimde küçük abajurun ışığını söndürdü.
Ben sırtımı ona dönmüştüm ama onun sırtı bana dönük değildi. Çok da yakın mesafede olmamıza rağmen ( bana göre) nefesini sırtımda, saçlarımda hissediyordum. 
Birden gözüm yavaşça kapanmaya başladı...