Her Şey Mümkün

Bölüm 14 ' Issız adam."

DUYURU: Bu akşam yeni bölüm geliyorr...

Bölümümüzün şarkısı da "Ayla Dikmen- Anlamazdın" olsun. Linki aşağıya bırakıyorumm:))

Upp uzuun bir bölüm oldu... İlk defa diğer bölümlere kıyasla bu kadar uzun yazdım.
Keyifli okumalar efenim.

Eve geldik saat daha 5 bile değildi. Alper işi olduğunu söyleyerek verandaya çıkmıştı, telefon konuşmaları yapması gerekiyormuş öyle söylemişti. Aslında ben de telefon görüşmesi yapsam iyi olacaktı, annemle babamın sesin birkaç gündür duymuyordum. Hemen annemin numarasını çevirdim. Annem her zamanki gibi hemen açtı ve yine o şefkatli sesini kilometrelerce uzakta olmasına rağmen hissettirdi:
-" KUZUCUĞUM,KIZIM! Nerelerdesin günlerdir kızım?"
-" Anneciğimm... Çok özledim sizi. Nasılsınız iyi misiniz sen, babam,ablamlar?"
-" İyiyiz kızım iyiyiz. Sen nasılsın, nasıl gidiyor gelişme var mı işle ilgili?"
-" Annecim, henüz yok..." Ona Alper'le olan işimi tabii ki anlatmayacaktım...
-" Ah be kızım! O kadar başarıyla okudun bitirdin, bu seçiciliğin yüzünden..." Birden babamın sesi geldi
-" Hanım, karışma kızıma. O bilir işini. Ne zaman bizi küçük düşürdü?"
-" Babacığım,nasılsın iyi misin? Nasıl oldu bacağın, ağrı sızı var mı?"
-" İyiyim Devinim iyiyim... Ağrı sızı var da işte... İdare ediyoruz ilaçlarla."
-" Tamam Ahmet bırak ben konuşayım kızımla, siz başka zaman konuşursunuz."
-" Aman Handan, konuş... Kızım, öpüyorum gözlerinden, görüşürüz."
-" Ben de çok öpüyorum babacığım!" Annem telefonu yine aldı
-" Ee kızım Ceyda nasıl iyi mi? "
-" İyi annecim, iyi gayet... Annem, benim şimdi kapatmam lazım. Sonra görüşürüz olur mu?"
-" Tamam,kuzucuğum. Ara bizi, ihmal etme (!)"
-" Tamam annecim,iyi bakın kendinize."
-" Sen de kızım görüşürüz." Diyerek kapattı annem telefonu.
Böyleydi işte 2 günde bir arayarak, seslerimizi duyarak özlemimizi bastırmaya çalışıyorduk. Ama iyiydik bu konuda... Neredeyse 5  yıl geçti tabii. Arkamdaki sesle arkama döndüm Alper oradaydı. Yüzünde değişik bir ifadeyle bana bakıyordu.
-" Ne kadar içten ve enerjikti sesin..." dedi düşünceli şekilde
-"Onları özlüyorum..."
-" Kahve ister misin? "
-" Olur, içerim."
Annem Ceyda diyince aklıma Ceyda geldi... Buraya geldim geleli iki-üç defa yazışmıştık. Beni hala kuzenim Sezin'in yanında zannediyordu, zannetsindi. Ceydaya yazdım, hep o bana yazmıştı bir kere de ben yazmalıyım diye düşündüm.
-"Ceyda, nasılsın? Geçtin mi eve?" (16:15)
Anında cevap geldi.
-"İyiyim sen nasılsın Devin? Şimdi geldim eve. Evde beni karşılamanı bile özledim kızım, çabuk gel." (16:15)
-" Geleceğim, yarın evde olurum merak etme. Yarın seni ben karşılarım." (16:16)
Saat tam 16:16' idi. Bir dilek tuttum. Bu benim için bir alışkanlıktı. Liseden beri her aynı saat ve dakika gördüğümde bir dilek tutardım. İçimden geçirdiğim bu dileği ben bile kendim kabul etmemiştim henüz... Dileğimde lise aşkımdan sonra ilk defa bir erkek vardı...İmkansız mıydı yoksa mümkün müydü bu dilek?
-" Ahh! İşte buna sevindim. Bugün aldığım en güzel haber."
-" Yarın görüşürüz."
-" Tamam, görüşürüz."
Telefonu kapattığım sırada Alper iki fincanlar yanıma geldi.
-" Bugün ne yiyelim, ne istersin?" Diye soru fincanı uzatırken.
-" Şimdiden akşam yemeğini mi düşünüyorsun?" Dedim gülerek.
O da bana karşılık verdi. -" Ben obur bi adamım."
-" Anlıyorum obur bey."
-" Hadi söyle, ne istersin?"
-" Lahmacun?"dedim yüzünde cevap arayarak,
-" En sevdiğim, tamam olur."

Akşam 8'i geçiyorken lahmacunları gömdükten sonra ikimizde farklı koltuklarda telefonlarımızla uğraşıyorduk. Artık canım sıkılmıştı.
-" Alper..." dedim ona dönerek.
Kafasını telefonundan kaldırırken
-" Efendim?" Dedi
-" Bir şeyler mi izlesek?"
-" Olur, sıkıldın zaten belli... Sen seçersin ben de o sırada mısır patlatırım,ne dersin?"
Küçük bebekler gibi ellerimi çırptım ve gülümseyerek,
-" Tamam, oluurr." Dedim
-" Bak sen ya, bu kadar mutlu olacağını bilseydim ilk günden yapardım."
-" Ama burada televizyon yok ki!" dedim. Üzülmüştüm çünkü filmleri büyük ekranda izlemeyi seviyordum.
-" Aslında televizyon yok ama projeksiyon var." Diyerek kalktı ve projeksiyonu ayarladı.
-" Sen seç Devin bilgisayardan filmi. Şifresi 1206."
-" Tamam." Dedim o sırada Alper mutfağa geçmişti.
Ben tam bir yerli romantik filmlerin hastasıydım. Ve şöyle bir huyum vardı... İzlediğim bu filmleri  yüzlerce defa izleyebiliyordum. Üzgünken, kafa dağıtmak isterken, mutluyken bile elim hep bu filmlere gidiyordu.  Sanki sırdaşımdı o filmler...
Bir sürü film sekmesi açılmıştı ama ben karar veremezdim... Çünkü hepsi bebeklerim gibiydi. Yani seçimi Alper'e bırakmalıydım. Alper geldiğinde sekmelere şaşırdı.
-" Liste de baya uzunmuş be Devin." Dedi şaşkınlıkla ve yanıma oturdu. Kocaman kaseyide masaya koydu.
Liste şöyleydi;
-Bir Küçük Eylül Meselesi
-İncir Reçeli
-Aşk Tesadüfleri Sever
- Su ve Ateş
- Delibal
Ve listemin biricik incisi...
- Issız Adam