Rüya

12

MEDYA: BEREN SİDAR

Bir sonraki gün Alin için fazla değişikti. Okula gittiğinde her şey normaldi ama gördüğü rüya ve hissettikleri bambaşkaydı.

O gün Alin her zamanki gibi amfiden çıktıktan sonra kantine doğru yola koyuldu. İnanılmaz bir sıra vardı ve sırada bekleyip tost almak Alin'in gözünde büyümüştü. Önlerde bir kız vardı,parayı uzatarak;
"Bir şey rica edecektim,çok sıra var bu yüzden sıraya giremedim. Bana tost alabilir misin? Bu da para."
"Tabii ki,hemen alıyorum." dedi ve kendi yemeğiyle birlikte tostu kapmış bir şekilde sıradan çıktı. Bu kız gerçekten çok güzel bir kızdı. Kıvır kıvır sarı saçları,güzel mavi gözleri ve güzel fiziğiyle epey dikkat çekiyordu.
"Çok teşekkür ederim.." Alin ismini bilmediği için devam etmedi.
"Beren" dedi kız gülümseyerek. "Beren Sidar."
"Memnun oldum Beren,ben de Alin."
"Ben de memnun oldum Alin,ismin ne kadar güzel."
"Teşekkür ederim."
Anne-babalarından,hangi bölümde okuduklarından,ilerideki ideallerinden ve burçlarından bahsettiler. Epeyce uzun sürmüştü ve derse girmeyi unutmuşlardı.
"Hay aksi! Konuşmaya daldık dersi kaçırdık!"
"Üzülme Alin,ikimizinde gereksiz bir dersi varmış zaten. Gel sohbetimize devam edelim." Diğer ders arasına kadar konuşmaları sürdü. Sonra bir çocuk yanlarına geldi. Alin'in gözü bir yerlerden ısırıyordu bu çocuğu ama..
"Pardon,bu sandalye boş mu acaba?"
"Tabii,alabilirsiniz."
"Teşekkürler." dedikten sonra Birkan'ın yanına gitti. Tabii ya,tam tahmin ettiği gibi,bu çocuk rüyasında Birkan'la konuşan çocuktu!
Alin çocuğun gittiği tarafa öyle bir gözünü dikmişti ki Birkan pis bir bakış attı. Alin ancak öyle kendine gelebildi.
"Ee Beren,bilgisayar mühendisliği zor mu?"
"Zor yanları olmuyor değil tabi,ama sevdiğim bir bölüm olduğu için müthiş bir zevkle geliyorum okula. Sen İngiliz Edebiyatı bölümünde zorlanıyor musun?"
"Yoo,çok memnunum. Zaten liseden beri tek hayalimdi."
"Arkadaş çevren nasıl?"
Alin güldü. "Açık konuşmak gerekirse şuana kadar konuştuğum tek kişisin." Daha sonra mırıldanarak 'Tabi birde Birkan domuzu var,ama onu insandan saymıyorum.'
"Son dediğini anlayamadım?"
"Çok arkadaşım yok dedim." Durum anlaşılmasın diye sırıttı.
"Anlıyorum. Ya zaten amaç çok kişiyle arkadaş olmak değil ki. Az olsun,öz olsun hesabı." Alin bu kızla tanıştığı için gerçekten çok şanslıydı. Bu kız çok kaliteli bir kıza benziyordu.
Biraz daha sohbet ettikten sonra yerinden kalktı ve amfiye doğru yol aldı. Tam içeri girecekken Birkan ve onun pis bakışlarıyla karşılaştı. Dayanamayıp yanına gitti.
"Ne var? Deminden beri ne bakıyorsun?"
"Asıl sen bakıyorsun,arkadaşıma diktin gözlerini. Tıpkı bir sapık gibi bakıyorsun."
"Aa ben miyim sapık? Sen nesin peki,tescilli domuz."
Birkan köpürmüştü. "Bak,beni sinirlendirme. Hiç görmediğin diğer yanımı görürsün uyarmadı deme."
"Çok korktum,sorma!"
Birkan ani bir hızla Alin'i duvara çekti,kollarını iki yana koydu.Aralarında bir parmak boşluk ya vardı ya yoktu. Çok yakınlardı ve Birkan'ın nefesini hissetmek Alin'i ürkütüyordu. Tam öpüşeceklerken Alin aradan sıyrıldı.
"Bu yaptığımız çok saçma."
"Bence de."
"Ya daha adını bile bilmiyorum,bir de gelmiş böyle yapıyorsun." dedi ismini öğrenebilmek için.
"Çok mu merak ediyorsun?"
"Evet."
"Birkan."
Alin bu kadar çabuk söylemesine şaşırmıştı.
"Ne oldu şaşırdın mı?"
"Evet, çünkü bana manyak diyen birinin adını bu kadar kolay söylemesi garibime gitti."
"Ne? Sen bunu nereden biliyorsun? Demir söyledi değil mi?"
"O çocuğun adı Demir mi?"
"Ne demek o,konuştuğun kişinin adını bilmiyor musun?"
"Bana o söylemedi."
"Kim söyledi peki?"
"Kimse söylemedi. Ya ben sana açıklama yapmak zorunda değilim ki. Hem senin gibi biraz gizemli olmanın kime ne zararı var?"
Birkan yine o sinirli bakışını atmıştı.
"Ne,yalan mı? Gizemli değil misin?"
"Öyleyim veya değilim. Sana ne?"
"Tabi ya,bana ne! Ben gidiyorum."
Alin eve giderken kendini çok değişik hissediyordu. Sanki Tugay diye birini hiç sevmemiş,ilk kalp kırıklığını Birkan'da yaşıyormuş gibiydi. Bu duygu karmaşasından bir an önce çıkmak istiyordu. O gizemli,sırlarla dolu,dengesizin tekiydi. Alin böyle bir insana böyle şeyler hissetmemeliydi.