Rüya

49

2 yıl sonra..
Teyze oldum!
Ablamın dünyalar güzeli bir kızı oldu!
İsmi de...
RÜYA!
Ne güzel bir isim değil mi ama?
Şu anda hastanedeyiz. Birkan,Beren,Furkan ve Demir'in gelmesini bekliyorum.Evet,Furkan. Şu 2 yıl içerisinde öyle şeyler oldu ki..
5imizde üniversiteyi bitirdik. Birkan ve Furkan barıştı. Araları inanılmaz derecede iyi. Ablam Furkan'ın abisiyle evli zaten. Demir ve Beren evlenmeyi düşünüyorlar. Bizde..
3 gün sonra evleniyoruz!
Evet,yanlış duymadınız. Evleniyoruz.
2 yıl önce rüyamda Birkan'ın benimle evlenmek istediğini görmüştüm. Ve çok korkmuştum. Rüyayı gördükten 1 gün sonra bu olay yaşandı ve ben Birkan'ı karşıma alıp adam akıllı konuştum.
"Birkan,daha çok genciz. Bu yaşta evlenmek istemiyorum. Ben gençliğimi yaşamak istiyorum."
"Birlikte yaşayalım,olmaz mı?"
"Yaşıyoruz zaten sevgilim. Birlikteyiz,mutluyuz,çok güzel bir ilişkimiz var,bu mutluluğun yanında bir de dostlarımızın bize verdiği mutluluk var."
"Evlenince de bunları yaşayabiliriz."
"Canım,evlilik çok fazla sorumluluk isteyen bir şey. Ailemin,daha doğrusu ablamla benim geçim sıkıntımız ortada,e senin ailen zaten.. Neyse. Maddi açıdan sıkıntı çekeceğimiz kesin. E bu durumda ev alamayız,ev alamazsak eşyaları da alamayız. Hem daha okuyoruz,hem okuyup hem çalışmak çok zor olur."
Birkan durdu,hiç konuşmadı. Sonra yerinde doğruldu.
"Aslında haklısın sevgilim. Çok güzel giden bi ilişkimiz var,çok güzel dostlarımız var. Şimdilik sadece sözlenmek daha mantıklı bence."
Gülümsedim. "Tamam o zaman,bu sene söz yaparız,sonra nişanı sıkıştırırız,sonra da.." Gözlerinin içine baktım,dudağına güzel ve uzun bir öpücük kondurdum. Ayrıldıktan sonra "Evleniriz."
Ve aynen de öyle oldu. Söz kesildi,nişan yapıldı. Ve şimdi evleniyoruz!
Bunlar dışında bir başka olay daha var tabi, Betül'le Tugay.
Tekrar birlikteler. -İki dengesiz tekrar birleşti.- Ve İtalya'ya gidiyorlar. Nedenini bilmiyorum ama Betül özellikle İtalya'yı istemiş. Bende bunları Tugay'ın arkadaşı Zehra'dan duydum. Neyse,ikisinin de hayatımdan çıkması çok iyi oldu.
Şimdi asıl konumuza,yani Rüya'ya gelelim. O kadar güzel bir bebekki. Maviş maviş gözleri var,aynı babası. Kırmızı kırmızı tombiş yanakları var, ısıracağım zor tutuyorum kendimi. Ablamsa çok yorgun. Normal doğum tabi,çok doğal. Şu anda uyuyor,uyandığında bebeği küvezden çıkarıp ablamın yanına getirecekler.
Anneme gelecek olursak..
2 ay önce kaybettik.
Çok zor zamanlardı. Annemi kaybetme düşüncesini hiç aklıma getirmiyordum,çünkü dayanamayacağımı biliyordum. Ama korkularından kaçamıyor insan,bir yerde duraklıyor ve yaşıyor. İstese de istemesede.
Ablam uyandığında bebeğini ilk kucağına aldığında mutlu olacaktır elbet. Fakat bunları ne annemiz ne de babamız görebildi. Bu düşünce aklına geldiğinde ise durgunlaşacaktır,eminim.
Yinede her şeye rağmen hayat devam ediyor. Artık ben,ablam,kocası,güzel Rüya'mız ve Birkan kocaman bir aileyiz. Birbirimize kenetleneceğiz,hiç ayrılmamak üzere.