Rüya

18

MEDYA: SİNAN KOROL
Alin rüyalarından korkmaya başlamıştı artık. Bu rüyasında babasını görmüştü,fakat sadece görmüştü. Hiç bir harekette bulunmuyordu,son zamanlarda Alin'in bilinçaltına çok fazla yerleşmiş olmalıydı.
Diğer rüyalardan da etkileniyordu fakat konu babası olunca daha bir farklı oluyordu. Acaba babasından bir haber mi alacaktı? Yoksa babası buraya mı gelecekti? Mümkün olabilirdi,çünkü geçen sene bu zamanlarda yani Ekim ayında gelmişti. Senesi dolmak üzereydi ve babasını çok özlemişti. Belki de Alin'in bir erkeğe bu kadar bağlanmasının nedeni babasını neredeyse hiç görememesiydi.
"Kızım! Uyandın mı?"
"Uyandım anne,ne oldu?"
"Kızım baban aradı. Yarın buraya geliyor!" Sesi çok sevinçliydi. Ve galiba ağlamıştı.
"Ciddi misin anne?" Alin ağlamak üzereydi. Hem rüyasında görüp hem bu kadar etkilenmesinin tek nedeni gelen kişinin 'babası' olmasıydı.
"Ciddiyim kızım,sen uyurken aradı. Oh sonunda,Tanrıya şükür kocama kavuşuyorum!"
Defne hanım mutluluktan dört köşeyken Alin heyecandan yataktan kalkmayı unutmuştu. Sonradan dank edince hemen giyinip Birkan'a mesaj attı.
Alin: Nasılsın canım?
Birkan: İyi olmaya çalışıyorum canım,sen nasılsın?
Alin: Harikayım bitanem,bugün dünyanın en mutlu günü!
Birkan: Ne oldu?
Alin: Babam geliyor!
Birkan 5 dakika boyunca bir şey yazmadı,muhtemelen etkilenmişti.
Alin: Canım kusura bakma,üzdüm mü?
Birkan: Yoo hayır,tuvalete gitmiştim. Senin adına çok sevindim,Alin. Geldiği zaman tanışmak isterim.
Alin bir anlık tereddüte kapılmıştı.Tanışmak mı? Şimdi mi? Erken değil miydi? Henüz annesi bile bilmiyorken babasıyla tanıştırmak olacak iş değildi. Annesi ve ablasıyla da tanışmalıydı. Fakat planlarını şimdilik anlatmadı.
Alin: Tabiki canım,tanışırsınız. Kahvaltı etmeliyim,konuşuruz yine.
Birkan: Görüşürüz.
Alin kahvaltıya geldiğinde annesi ve ablası koyu bir sohbete dalmışlardı.
"Anne,abla? Günaydın."
"Günaydın canım."
"Günaydın ablacım."
"Ne konuşuyorsunuz?"
"Ablanın üniversite anılarını konuşuyorduk. Üniversite aşklarını falan." Defne hanım güldü.
"Gerçi şimdi yok,ama güzel yıllardı."
"Hepsi münasipti. Neden ayrıldın ki sanki kızım?"
"Aman anne boş ver,geçti gitti. Şimdi sıra Alinde. Anlat bakalım Alin,hiç konuşmuyoruz. 1.5 aylık süreçte adapte olabildin mi? Arkadaş edinebildin mi,sevgilin var mı?"
Alin anlatıp anlatmama konusunda son bir kez düşünüyordu. Sonunda anlatmaya karar verdi. Karne gününden bugüne her şeyi anlattı. Annesi ve ablası ağızları açık bir şekilde Alin'e bakıyorlardı.
"Vah canım kızım,neler yaşamışsın böyle."
"Uzun lafın kısası,Birkan'ı sizinle tanıştırmak istiyorum."
Annesi ve ablası birbirlerine baktılar.
"Ee ne diyorsunuz?"
"Gelsin kızım. Madem sen güvenmişsin,sevmişsin biz de bir tanıyalım. Değil mi Peyker?"
"Aynen öyle annecim."
Alin pür neşe "Çok sağ ol annecim,çok sağ ol ablacım." diyip ikisini de öptükten sonra odasına çıktı. Hemen Birkan'a haber vermeliydi. Fakat offlinedı. En iyisi açık olunca yazmaktı.