Rüya

44

Beren de Demir de benimle konuşmuyor!

Furkan'la sevgiliymişiz gibi göründüğümüz için!

Sırf  1 olay yüzünden 3 kişiyi kaybettim. Ah baba,senin bencilliğin yüzünden tüm olayın cefasını ben çekiyorum. Ailemiz lekelenmesin diye kendimi lekeleyeceğim. Ama bunu istemiyorum,daha çok gencim. Ve ben sevdiğim adamla olmak istiyorum!

''Furkan,konuşmalıyız.''

''Tabi tatlım.''

''Tatlım deme bana.''

''Aşkım?''

''Hayır.''

''Canım?''

''Hayır. Hiç bir şey söyleme bana. Sadece dinle.''

''Tamam,dinliyorum.''

''Ben ayrılmak istiyorum. Gerçi gerçek sevgili değildik ama olsun. Ben sevmediğim biriyle sevgili olamam ve bu yaşta kimseyle birlikte olamam. Lütfen artık beni rahat bırak,yoluma çıkma.''

''O işler öyle olmuyor güzelim.''

''Ne demek şimdi bu?''

''Şu demek,ayrılamayız.''

''Nedenmiş?''

''Çünkü elimde bir sürü kozun var. Bunları yayınlamamı istemezsin herhalde,değil mi?''

''Sen şerefsiz herifin tekisin! Senin yüzünden babamı kaybettim,şimdi diğer sevdiklerim de gidiyor! Bana zarar veriyorsun,çık git hayatımdan!'' Bir hışımla yerimden kalktım. Fakat gitmeme izin vermedi,sertçe kolumu kavradı,kızarana kadar da bırakmadı.

''Yok öyle bir dünya. Ne istersem yapacaksın.''

''Yapmayacağım. Bırak beni canım yanıyor!''

''Biliyorum,o yüzden yapıyorum. İstediklerimi yapmadığın her seferde buna maruz kalacaksın,tatlım!''

''Senden nefret ediyorum!''

''Ben sana hastayım,güzelim.''

Ben nasıl bir belaya bulaşmıştım böyle? Daha doğrusu babam nasıl bir belaya bulaşmıştı? Tanrım,ben neden babamın yaptığı şeylerin cezasını çekiyordum,ha neden? Ah Birkan,şimdi Fransaya gitmek yerine benim yanıma gelseydin,her şey çok daha farklı olurdu.

1 saat sonra sonunda beni rahat bırakmıştı. Bende hemen eve geldim. Birkan'ı aradım.

''Nasılsın Birkan?''

''Sence nasılım Alin?''

Duymazlıktan geldim. ''Ne yapıyorsun?''

''Bavulumu topluyorum.''

''Öyle mi. Ne zaman gidiyorsun peki,en azından seni yolcu etmeye geleyim.''

''Hiç gerek yok,Demir'le Beren gelecek zaten. Sana ihtiyaç yok.''

Gerçekten bu kadar kopmuş muyduk biz,inanamıyordum.

''Onlar barıştı mı?''

''Tabi sen onlarla görüşmediğin için bilmiyorsun,evet barıştılar. İkisini bir yerde buluşturdum,konuştular ve.. Neyse Alin,ayrıntıya gerek yok. Başka bir şey söylemeyeceksen kapatıyorum,daha toplamam gereken 2 bavul daha var.''

''Peki o zaman,sen toplan. Rahatsız ettiğim için kusura bakma.''

''Haklısın. Bir daha olmasın.''

Benden kısa sürede bu kadar nefret mi etmişti gerçekten? İnanamıyordum,bu hale geldiğimize inanamıyordum.

Dııt dııt. Kapı çalıyordu.

''Hoşgeldiniz anne.''

''Hoşbulduk kızım. Ne zaman geldin?''

''5 dakika oldu olmadı.''

''Tamam kızım,geç otur şöyle. Ablanın bize haberleri var.'' Annem babamın ölümünden sonra ilk kez gülümsüyordu.

''Nedir o abla,anlat bakalım.''

''Alinciğim,ben,evleniyorum!''

''Ne?''

''Evet canım,ablan evleniyor!''

''İyide kimin nesi kimin fesi bu evleneceğin kişi,nasıl biri? Ne kadar zamandır tanışıyorsunuz?''

Ablam epey heyecanlıydı. ''Aslında uzun zamandır görüşüyoruz ama babamın ölümü araya girince..'' Durgunlaştı. ''Anlatamadım size.Yarın istemeye gelecekler.''

Annem de bir anda durgunlaşmıştı. ''Keşke babanız da burada olsaydı. Senin evlendiğini görebilseydi.''

''Görüyor anneciğim,merak etme.''

Birbirimize güç verircesine sarıldık. 

Demek yarın geliyorlardı. Epey heyecanlı olacağa benziyordu. Belki de iyi bir insandır,belki ablamı mutlu eder. Kim bilir?