Rüya

46

"Of Demir yetişemedik işte!"
"Hayır canım yetiştik,bak burda. Ve hatta Alin de burda."
Bağırtılara ikimizde aynı anda döndük. Tam zamanında gelmişlerdi.
"Nerede kaldınız ya?"
"Alin? Senin ne işin var burda?"
Birkanla birbirimize bakıp gülümsedik. "Biz barıştık."
"Oh be!"
"Sonunda!
"Anlatalım mı hayatım?"
"Anlatalım canım." Dudağına bir öpücük kondurdum. Birkan anlatmaya başladı,her cümlesi bittiğinde bana aşk dolu bakışlar atıyordu.
"Biz de barıştık,Birkan bahsetmiştir."
"Evet biliyorum. Çok sevindim."
"Sen şu Furkan olayını anlatsana?"
En baştan anlattım.
Beren anlattıklarımdan sonra yumuşamıştı. "Vah canım arkadaşım benim,neden paylaşmadın bizimle bunları,neden içine attın?"
"Anlatamazdım. Çünkü anlatırsam Furkan beni ve ailemi tüm okula rezil edecekti."
"Peki şimdi,şimdi ne olacak? Bize anlattın."
"Bilmiyorum Demir. Bir şekilde öğrenmemesini sağlayacağız.."
"Öyle bir şey yok canım. Sen benim sevgilimsin ve okulda yine 4ümüz birlikte olacağız. Seni yalnız bırakmaya hiç niyetimiz yok."
"İyide Birkan,Furkan bizi kesin görür. Olan bana olacak."
Yüzümü eliyle kavrayıp kendine doğru çekti. "Bana bak Alin,böyle bir şey olmayacak. Sana ve ailene zarar veremeyecek o şerefsiz herif. Sen bizim herşeyimizsin,anlıyor musun? Sen benim evleneceğim insansın,hayat arkadaşımsın,aşkımsın. Seni kaybedemem. Seni de kaybedemem. Duyuyor musun?"
Bu söylediklerinden sonra ağlamaya başladım. İçime attığım tüm sıkıntıları böyle atıyordum işte.
"Canım ne oluyor,niye ağlıyorsun?"
"Bırak Beren ağlasın,belliki çok içine atmış. Bırak rahatlasın."
"İstersen biz gidebiliriz Alin,tek başına kalmak istersen?"
"Hayır Demir,lütfen. Size ihtiyacım var."