Rüya

36

SİNAN KOROL
Kızıma yalan söyledim. Aslında ben hiç iyi değilim. Sürekli olarak tehtidler alıyor,korkutuluyorum. Fakat bunu aileme anlatamam,onları üzüp hayal kırıklığına uğratamam. Bir genci babasız bıraktığımı onlara anlatamam. Hayır,bunu onlara yapamam.
"Abi iyi misin?"
Bu gemideki en yakın arkadaşım Kemal'in sesiydi.
"İyiyim Kemal iyiyim,ailemle konuştum da ondan böyleyim."
"Ağlayınca korktum abi,yine tehtidler alıyorsun sandım."
Hemen ağzını kapatıp susturdum onu. "Şşt,ne yapıyorsun sen? Herkesin duymasını mı istiyorsun? Sana güvenip anlattım ben,şimdi herkes duyacak."
"Pardon abi,sesimin tonunu ayarlayamadım."
"Ayarlasan iyi edersin,biri bile öğrenirse senden bilirim haberin olsun."
"Tamam abi" deyip mutfağa gitti,bende sandalyeye oturup denizi seyrettim. Moralim bozukken iyi geliyordu denizi seyretmek. Kafamı dağıtıyor,tüm stresimi alıyordu. Adeta dertlerimden arınıyordum.
Tam düşüncelerimle baş başa kalmışken bir elle irkildim.
"Ne oluyor?"
"Abi benim Kemal. Uyuyakalmışsın burda,boynun tutulacak. Kamarana geç diyecektim."
"Tamam dostum,sağ ol." Deyip ayaklandım.
"Abi bu arada" deyip durdurdu beni "Ailene söylemeyi düşünmüyor musun?"
"Söyleyemem Kemal onları üzemem. Kendimden çok onları üzdüğüm için üzülürüm. Hem ben bunu yaşamayı hakettim. O adamı öldürdüm ve oğlu gelip beni buldu. Kaçarım yok,cezamı çekeceğim."
"Ya sana da bir zarar gelirse abi?"
"Olacağı varsa olur Kemal. Dediğim gibi,onun teknesine çarpıp öldüren benim. Geri dönüp kurtarmanın yollarını bulabilirdim ama onu öylece bırakıp gittim. Keşke o benim tekneme çarpsaydı da ben ölseydim."
"Saçmalama abi o ne biçim laf öyle,bilerek çarpmadın ki."
"Ama kurtarabilirdim! Anlıyor musun,kurtarabilirdim!"
"Tamam abi sakinleş." Deyip beni kendine çekti,sıkı sıkı dostça sarıldı. İyi gelmişti,buna gerçekten ihtiyacım vardı.
Öleceğini hissetmek gerçekten kötü bir duygu. Ve ben şuanda bunu yaşıyorum. Yaşım geldiği için yada ecelim geldiği için değil tamamen kendi hatam yüzünden öleceğim. Güzel ailemi,dostlarımı ve gemiyi bırakıp gideceğim. Fakat gitmeden önce aileme mektup yazacağım. Çünkü karşılarına çıkıp anlatmaya yüzüm yok.
Sevgili Ailem;
Ben gidiyorum. 'Nereye'dediğinizi duyar gibiyim. Çok uzaklara. Siz gelmemelisiniz. Beni o halde görmemelisiniz. Çünkü üzüleceksiniz ve ben bunun sorumlusu olmaya dayanamam. O yüzden bu mektubu yazıyorum. Size uzaktan haber vermek her şeyin en iyisi oldu. Çünkü sizin ağlayan suratlarınızı görmek bana sadece acı verir. En azından şu anda sizi o halde görmüyorum,bir nebze rahatım.
Sizi çok sevdiğimi sakın unutmayın. Ne yaptıysam sizi sevdiğim için yaptım.
SİNAN KOROL
"Abi ne yapıyorsun?"
"Mektup yazıyorum."
"Ailene mi?"
"Evet,aileme."
"Hemen şimdi yollayacaksan vereyim çocuklara halletsinler?"
"Hayır şimdi değil. Günü geldiğinde ben halledeceğim,siz karışmayın."
"Peki abi sen nasıl istersen."
Kemal içeri gitti,ben de yine düşüncelerimle baş başa kaldım.