Why Not Me? (Bravo Series 2)

Chapter 58

Zianah Khione POV

"Achi!"

Bago pa man niya maihampas sa ulo ni Alora ang kahoy na hawak-hawak niya ay pinaputok na ng isang body guard ko ang baril na hawak niya at sinakto niya talagang sa ulo nung lalaki 'yun tatama dahilan para bumagsak ang katawan niya sa lapag.

Mabilis na napalayo ang mga kasamahan niya kay Alora na mukhang wala na atang malay ngayon. I ran as fast as I can papunta sa kinaroroonan niya habang ang mga lalaki ay nakangising nakatingin lang sa kabuoan ko.

"Pahirapan niyo muna lahat yan sila. Gawin niyo sa kanila kung ano ang ginawa nila kay Alora!" utos ko sa nga tauhan ko na mabilis nilang sinunod.

"A-achi.. Wake up.. N-nandito na ako." naiiyak na saad ko habang tinitignan ang kabuoan ng katawan niya. Halos hindi ko na siya makilala sa itsura niya ngayon, napakarami niyang pasa at sugat lalo na sa mukha. Pero mas grabe pa rin ang itsura ng mga sugat niya sa katawan niya.

Pero ang hindi nakalampas sa paningin ko ay ang bago niyang sugat sa may wrist niya. Impossibleng sila ang may gawa non sa kaniya, I know it is not impossible that she would take her own life again.

Hindi ako pwedeng magpanic dahil alam kong walang maitutulong ang pagpapanic ko sa sitwasyon niya ngayon. I immediately checked her pulse rate nang maramdaman kong normal pa naman ay tinawagan ko na kaagad si mama Kim.

"M-mama Kim... P-please go here as fast as you can.. I-i need help.. Bring an ambulance with you.." nagpapanic na ako ng marinig ko ang boses ni mama kim sa cellphone.

I can't help but to hug Alora tightly in my arms. "P-please.. stay with me, Achi.." I whispered before kissing her temple.

I just kept on wiping her face using my handkerchief. Her face is full of her own blood right now, ganun din ang katawan niya na punong-puno ng mga sugat at pasa.

Aside from my loud cries, sigaw at daing lang ng mga taong nagpahirap sa kaniya ang naririnig ngayon. Katulad ng inutos ko sa kanila ay pinagpapalo rin nila ang mga ito gamit ang kahoy na ginamit nila kay Alora.

Sinubukan nilang magsitakas isa-isa ng marinig ang siren ng ambulance pero mabilis din silang napigilan ng mga bodyguards ko.

"M-mama Kim!" I shouted while hugging Alora tightly. Mabilis na tumakbo si mama kim kasama ang ibang mga nurses na kasama niya para kuhain si Alora mula sa akin.

"I won't ask questions right now, ZK. But, just so you know you owe me answers, a lot of answers." huling saad niya bago nila isakay si Alora sa ambulance.

"Please, take care of my Achi, Mama Kim! I owe you one!" I shouted. She just smiled at me genuinely bago sila umalis sa sementeryo.

Bago pa man ako magbreak down dahil sa kalagayan ni Alora ngayon ay bumalik na rin kaagad ako sa Mausoleum ni ate Stephanie. Hindi pa ako tapos sa mga lalaking nagpahirap sa kaniya.

"Who's your boss?" seryosong tanong ko sa kanila. They immediately looked at each other bago itinuro ang lalaking binaril sa ulo kanina ng tauhan ko.

So, he's the boss. Hindi man lang siya nakaranas ng paghihirap. Kung alam ko lang edi sana hindi ko hinayaang mamatay siya ng ganun kadali lang.

"Sinong nag-utos sa inyo nito?" I asked pero ni-isa sa kanila ay wala man lang sumagot at nag-iwas lang ng tingin sa akin.

"Ah, walang sasagot sa inyo ha!" I shouted. I immediately command my men to torture them as their punishment which they gladly did.

"Ikaw! Sino ang nag-utos na pahirapan ninyo si Alora!?"

"H-hindi ko po a-alam, madame.. B-bago lang p-po ako.." hirap na hirap niyang sagot sa akin.