_මනෝහර_

04 : නාග රාජයා

කමෙන්ට් ගෝල් 50

" බුදු අප්පච්චියේ , මූද යට වගේද මූද අද්දර? ලස්සනේ බැරුවා නොවැ. මනෝහර ගෙ අප්පච්චී , අයියණ්ඩී දැන ගත්තොත් නම් විසුමක් වෙන්නෙ නැහැ ඕන්"

දාසය වන සියවසේ සල්පිල් ගානෙ , ඇවිදින ගමන් මනෝහර සතුටින් කීවා. මොකක්දො මන්දා විසාල වලව්වකින් සලු උස්සගෙන නිරුවතෙ දවටා ගත්තෙ මනෝහර අවුරුදු ගානකට කලින් , තමන් ජීවිතෙ බේරා ගත්ත තවේෂ් කියන කොල්ලා කරලා තිබ්බ ගානට මයි. ඒකා කීව විදියෙ ලස්සන මනුස්ස ලෝකෙ බලන්න මනෝහර ආසාවෙන් හිටියත් , මෙතුවක් කාලෙකට කිඳුරු රාජ්‍යයෙන් එලියට පය ගහ ගන්න මනෝහර ට ඇහැකි උනෙ නැහැ. ඒත් අයියණ්ඩී , අප්පච්චී වසර දහයකට වතාවක් පැවැත්වෙන මන්ත්‍රණ සභාවට යනකම් ඉඳලා පුංචි කිඳුරු කුමාරයා මනුස්ස ලෝකෙට පා තිබ්බා.

"අප්පේ පුසුඹ. මනෝහර ගෙ බඩ කීන් කීන් ගානවා. බුදු අප්පේ මෙතුවක් ජාති මේ රෑ ජාමේ. මනුස්ස ලෝකෙ අපූරුයි නේන්නම්. කෝ කිට්ටු කරලා බලමු"

තමන්ටම කියා ගත්ත මනෝහර එදාට යෙදුනෙ සල්පිලක් කියලා නොදැන මොනවදෝ ගුලිකරමින් හිටිය ආතා කෙනෙක් ගාවට කිට්ටු වෙලා දණ ගහ ගත්තා. ආතා මනෝහර දිහා බලලා දත් විරිත්තලා හිනා උනාම මනෝහරත් හිනාව දාලා ආතාගෙ එහා පැත්තෙ තිබ්බ මොකක්දො ගුලියක් අතට අරගෙන කටේ ඔබා ගත්තා.

"ම්ම්!!"

පැණි බේරෙන අග්ගලාවට මනෝහර ගෙ ඇස් තඩිසි උනෙ රස නහර පිනා යද්දී.

"මයෙ අප්පේ. මොනවද අප්පේ ඒ."

මනෝහර තව අග්ගලාවක්, තව අග්ගලාවක් එක දිගට දීලා අල්ලනකොට මුලදී පාඩුවෙ හිටියත් ආතා ගෙ හිතටත් සැකෙ ගොඩ උනා.

"උඹ ලග කාසි එහෙම ඇතැයි කොලුවෝ මේවට ගෙවන්න?"

ආතා අහනකොට මනෝහර ගෙ නළල රැලි වැටුනා.

"මොනාද කාසි කියන්නෙ ආතේ? මේ වගේ රස නාර පිනා යන ගුලියක් ද?"

මනෝහර අහිංසක විදියට අහනකොටයි ආතාට මරු නැගුනෙ. අග්ගලා වට්ටිය හිස් කර කර හිටපු මනෝහර ගෙ උඩින් ආතා දණහිස් කැක්කුම්, තුනටියෙ රුදා පැත්තකට කරලා නැගිට්ටා