_මනෝහර_

43: කාල චක්‍රය

කමෙන්ට් ගෝල් 50

සෙනේෂ් උන්නේ වලාකුලු වලින් වට වෙච්චි අමුතුම ස්ථානයක. තමන් ඉන්නෙ අහසෙ කියලා සෙනේෂ් හිතුවත් සෙනේෂ් ගෙ කකුල් දෙකට පොලොව අහු උනා. සුරංගනා කතාවක තියන සුරංගනාවියෝ බොහොමයක් ඉන්න දිව්‍ය තලයක් වගේ ස්ථානයක් වගේ සෙනේෂ්ට මෙතන පෙනුනෙ. සෙනේෂ් වටපිට බැලුවේ කවුරුත් ඉන්නවාද බලන්ඩ. ඒත් පේන තෙක් මානයක කවුරුත් උන්නේම නැහැ. ඒ ස්ථානය කොච්චර ආකර්ෂණිය උනත් සෙනේෂ්ගෙ හිතට අනියත බියක් වගේම මූසල ගතියක්පාළුවක් දැනෙන්න ගත්තා

"කවුරුත් ඉන්නවාද?"

"කවුරුත්.... ඉන්නවාද? ඉන්නවා නම් උත්තර දෙන්න!! කවුරුත් නැද්දෝ?"

සෙනේෂ් කෑ ගහන ගමන් වලාකුලු අස්සෙන් ඇවිදගෙන ගියා. හාවක් හූවක් නැහැ. සෙනේෂ් ගෙ කටහඬත් වා තලයට මුහු වෙලා දෝංකාරය ක් වෙලා නිකන්ම නොඇසී ගියා. සෙනේෂ් ඒ තලය පුරා ඇවිද්දා. ඇවිදගෙන යන ගමන් සෙනේෂ්ට තමන්ගෙ ඔලුවට ඉහලින් යමක් තියනවා වගේ දැනෙනකොට සෙනේෂ් ඉහළ බැලුවා. ඉහල රිදී පාට ආකාසයක් තිවුනේ. ඒ ඉහල ආකාසය සෙනේෂ් ජීවිතේට ම දැකලා නැති සැරසිල්ලකින් ගෙත්තම් කරලා තිවුනා. පුදුමයකට වගේ තමන් දකින්නෙ මොනවාද කියලා සෙනේෂ්ට තේරුමක් තිවුනා.

"කාල චක්‍රය?"

කුඩා දරුවෙක් කළල අවස්තාවේ ඉඳන් ලොකු මහත් වෙනවා සෙනේෂ් බලාන. ඒ දරුවා වැඩි වියට පැමිණෙනකොට ඒ ඉන්නෙ තමන්ය කියලා සෙනේෂ් ට තේරුනා. ඒ දරුවා හිනා වෙනවා අඬනවා , මැදිහත් සිතින් බලාන ඉන්නවා. වේගයෙන් කාල චක්‍රය ගමන් කලා. එතන ඉන්නෙ තරුණ සෙනේෂ්. තමන් දිහා බලාන හිනාවක් පෑව සෙනේෂ් කෙමෙන් කෙමෙන් මහලු උනා. අංශුවක් වෙනකම් ජරාජීර්ණ වෙලා නොපෙනී වියැකිලා යනවා සෙනේෂ් බලාන. ඊට පස්සෙ නැවතත් පුංචි සෛල බෝලයක්. ආයෙමත් මවකගෙ කුසේ ඉන්න කලලයක්!!.

වේගයෙන් ආත්ම චක්‍රය පසු කරන විඥානය සහ චිත්තක්ෂණ ඔහු වටා වේගයෙන් කැරකෙවුනා.

තමන්ගෙ මනස කැරකෙනවා වගේ දැනෙනකොට සෙනේෂ් අහක බලා ගත්තා. නැවත නැවතත් සංසාරය පුරා ගමන් කරන ආත්ම චක්‍රය දකින සෙනේෂ් ගෙ ඔලුව ආවේ රෝහණ බැද්දගේ මහතා ගෙ ගීතයක්.