_මනෝහර_

64 : මම උඹට ආදරෙයි!!

කමෙන්ට් ගෝල් 50 ( කම්ප්ලීට් කරන්න හොඳේ...🥺)

වසර ගණනාවකට පෙර

මනෝහර කඳුලු තද කරාන බෝධිය දිහා බලාගත් වනම බලාන උන්නා. කොච්චර රෑ උනත් , හඳ පායලා තිවුනු රාත්‍රියේ ලා හඳ කිරණ වලින් වැහුණු බෝධිය යට මනෝහර ගෙ හිත නිවුනා. ඒකා ඔලුව ගල් කණුවකට හේත්තු කරගෙන හීල්ලුවා.

ඒකාට මතක් උනේම ඒකාගෙ මහත්තයා. බෝ සමිඳු යට හැමදේම අතාරින්න කීවට මනෝහර අතාරින්න බැරි ගානට එයැයිගෙ මහත්තයාට බැඳිලා. බැඳීම් සසර දික් කරන වග එයැයි දැනගෙන උන්නු විත්තිය හැබෑව. සසර දික් වෙනවා නම් ඒ දික් වෙන සසරේ උපදින හැම ආත්මයක් පුරාවටම , නිවන් දකින ජාති දක්වා එයැයි මහත්තයා එක්කලා ඉපදෙන්නයි මනෝහරට උවමනාව.

" මනෝහර දන්නවා , බුදු සාදු ඉන්නෙ ප්‍රාර්ථනා ඉටු කරන්න නොවන විත්තිය... ඒත් බුදු සාදු , මනෝහර වෙන කාට කියන්නද? මනෝහර ගෙ මහත්තයා මනෝහරව ගෙදර එක්කා යන්නවත් ආවේ නැතුවානේ ඔන්න.... මනෝහර එලියට බැස්සා. දවස් දෙක තුනක් පන්සලේ උන්නා. මනෝහර ගෙ යාලුගෙන් විමසලා හොඳින් ඉන්නවාද බලලා පැත්තකට වෙලානෙ මනෝහර ගෙ මහත්තයා. මනෝහර එච්චර පව්කාර ද බුදු සාදු?? මනෝහර පහු ගිය ආත්මයක කරපු පව්කාර කම මොකක්ද බුදු සාදු..? ඉහි ඉහි. මනෝහරට අඩන්න ඕනෙ නැතුවා... ඉහි ඉහි. මනෝහරට මහත්තයා ඕනෙ.. ඉහි ඉහි... ඉහි ඉහි...."

මනෝහර බිම බලාගෙන ඉකි ගහනවා. ආස්රූ කැට සට සට ගාලා වැටෙනවා . මධ්‍යම රාත්‍රි දොලහටත් කිට්ටු වෙන්න ළඟයි ඔන්ඩ. පන්සල් වත්ත මායිමේ කාරුත් නැතුවා. මනෝහර තට්ට තනියමේ නින්දක් අහල පහලවත් නොයෙද්දී ඉකි ගහ ගහ උන්නා. පැල් කොටෙන් එලි බැහැලා මනෝහර ආවේ එයැයිගෙ යාලු පොඩි හාමුදුරුවන්ව හොයාන. මනෝහරට පන්සලේ වැටිලා ඉන්න තැනක් පොඩි හාමුදුරුවෝ දුන්නේ එයැයි ගෙ යාලුවා වෙච්චි නිසා. මනෝහර පන්සල් වත්තට වෙලා හූල්ල හූල්ල ඉන්නකොට කවුදො මිනිහෙක් කඩාන බිඳගෙන එතනට එනකොට නිදිමරගාතෙ උන්නු මනෝහර ගැස්සිලා ගියා.

" තවේෂ් ගෙ මනෝහර නේද මේ?? තවේෂ්ට කරදරයක් මෙහෙ ආව නම්..."

ඒකා කවුද කින්ද මන්ද මනෝහර අඳුනා ගත්තෙ නැතුවා. කටහඬට ගැස්සිලා ගියපු මනෝහර කලබලයෙන් නැගිට්ටා. ඒකාට මතකෙ දැවටුනෙ තවේෂ්ට කරදරයක් යන වචන දෙක විතරයි ඔන්ඩ.