_මනෝහර_

06: ඒත් මම පණ පිටින් සඳමාලී

කමෙන්ට් ගෝල් 50

සෙනේෂ් ආයෙමත් කොළඹ ගෙදර යන්න සූදානම් උනේ වැඩ වගයක් අහවර කර ගන්න හිතාගෙන. ලඟ ලඟම අවුරුදු නිවාඩුවත් පාත් වෙන නිසා කොළඹ ගෙදර ගිහින් ටිකක් තමන්ගෙ මල්ලි එක්ක ගත කරන්න ඕනෙ කියන උවමනාව සෙනේෂ් ට තිබ්බා. නිදහසෙ නිවාඩුව ගත කරන්න සෙනේෂ් හීන දැක්කට ඒක මේ කපේදී ඉෂ්ට කර ගන්න පුලුවන් හීනයක් නෙවෙයි කියලා පුලුන් පුරෝපු ඩොල්ෆින් මාලුවෙක් බිම දාගෙන උට පණ ගන්න යාතිකාවක් කරන මනෝහර දිහා බලාන සෙනේෂ් කල්පනා කලා.

"ඕන් නමහ් අමහ් දේව
පණ පණ වර වර ඒස්වාහ් පුහ්!!"

සෙනේෂ් ඔලුවෙ අත ගහගෙන එහෙමම කවුච් එකට පාත් වෙනවා බැල්කනිය අතු ගගා හිටපු මංජු බලාන. මනෝහර කාමරෙ දෙක කරලා තිබ්බ නිසා , ප්‍රසිද්ධ ගායකයෙක් වෙච්චි සෙනේෂ්ට අගෞරවයක් වෙයි කියලා ~ ටීවී එක කුඩු කලාටත් පස්සෙ , යන්න කලියෙන්  මංජු කාමරෙ පිලිවෙලක් කරන්න පටන් ගත්තා. බැල්කනිය අතු ගගා හිටපු මංජු ගෙ කොස්සෙ මොකක්දො සුදු පාට පුංචි බෝලයක් වැදිලා රෝල් වෙලා යනකොට මංජු නිකමට ඒ දිහා බැලුවා.

"මේ මොනවාද මේ? පබලු වගේ?"

තමන්ටම කියා ගත්ත මංජු බිම වැටිලා තිබ්බ සුදු පාට පබලු දෙක තුනක් අතට අරගෙන නළල රැලි ගහ ගත්තා. හිරු එලියට අපූරුවට දිස්නෙ දෙන සුදු පාට බෝල දිහා මංජු ඇස් උඩ දාන බලාන හිටියා.

"මුතු? ඒත් මුතු කොහෙන්ද මෙතනට...?"

තමන්ටම කියා ගත්ත මංජු මනෝහර එක්ක ඔට්ටු වෙන සෙනේෂ් දිහා බලාගෙන හිටියා. ටිකක් වෙලා කල්පනා කරපු මංජු කලිසම් සාක්කුවට බිම වැටිලා තිබ්බ අලු පාටට හුරු සුදු පාට මුතු ඇට සාක්කුවට ඔබාගෙන බැල්කනියෙ දොර ඇරගෙන ඇතුලට ගියා.

"වරුණ දෙයියනේ.. මේ අසරණයාට අනුකම්පාවෙන් පිහිටක් වෙන්න මයෙ හාමුදුරුවනේ. ඔබතුමාගෙ භූමියට අධිපති මොහුට ජීවය දෙන්න මයෙ දෙවියනේ....

ඕන් නම නම වරුණ දේවං...."

මනෝහර කියවන විකාර දිහා ඔලුවෙ අත ගහගෙන බලාගෙන ඉන්න සෙනේෂ් ට දැන් මුතු ඇටයක් ගැන කීවොත් යක්සයා ආවේස වෙනවා කියලා මංජු දන්නවා. ඇරත් ඒකාට විස්වාසයක් නෑ මේ මුතු ද නැත්තං ප්ලාස්ටික් බඩකඩිත්තුවක්ද කියලා. ඒ නිසා මංජු මොකුත් නොව්න ගානට මනෝහර ගෙ නාඩගමට හිනා වීගෙන ඇතුලට ඇවිදගෙන ගියා.