အခန်း ၇၅ : ငါ့ကိုယ်ငါ လှည့်စားနေမိတာများလား
ယခင်က ကျောင်းသားအချို့သည် ပါရမီကို အပြင်းအထန်ကြိုးစားအားထုတ်ခြင်းဖြင့် ဖြည့်စွမ်းနိုင်သည်ဟု ထင်ခဲ့ကြသော်လည်း ယခုမူ နားလည်သဘောပေါက်သွားလေပြီ။
ပါရမီက အမှန်တကယ်အရေးကြီးလှကြောင်း သူတို့သိလိုက်ရသည်။
အကြောင်းမှာ ပါရမီပါမလာသူများအဖို့ စီနီယာလု ယခုဘာလုပ်နေသလဲဆိုသည်ကို နားမလည်နိုင်ချေ။
အမှန်တကယ်မှာ ယဲ့ချိုးပိုင်တို့လည်း ဤမြင်ကွင်းကိုမြင်ခဲ့မည်ဆိုလျှင်ပင် နားမလည်နိုင်ပေ။
မကြာခင်မှာပင် ဆေးရနံ့က ကျောင်းတော်တစ်ခွင်ကို ပျံ့လွင့်လာသည်။
ကျောင်းတော်ထဲတွင် သိုင်းပညာကျင့်ကြံနေကြသူများက ဤရနံ့ကိုရလိုက်သည့်အချိန်မှာ ငြိမ်သက်သွားကြလေသည်။
အာရုံထွေပြားစေသောအတွေးများအားလုံးကိုလည်း ဖယ်ထုတ်ပစ်လိုက်သည်။
ဆေးဝါးခန်းမမှ ကျောင်းသားများသည်လည်း သူတို့၏စိတ်နှလုံးထဲရှိ ငြိမ်သက်မှုကို ခံစားလိုက်ရသည်။
တကယ်တမ်းတွင် မတိုင်ခင်က သူတို့နားမလည်နိုင်ခဲ့သောဆေးဖော်စပ်နည်းများနှင့် ကျင့်ကြံရေးနည်းဗျူဟာအချို့ကို နားလည်သိမြင်လာသည်။
ဆေးဝါးခန်းမအကြီးအကဲ၏စိတ်ဝိညာဉ်သည်လည်း မြှင့်တင်ပေးခံလိုက်ရသည်။
ဆေးရနံ့လေးတစ်ခုတည်းဖြင့် ယခုလိုအကျိုးသက်ရောက်မှုမျိုး ရှိနိုင်လေသတဲ့လား။
သို့ဖြစ်လေရာ ဆေးဝါးများ၏အဆင့်က ဘယ်အဆင့်လောက်များဖြစ်လေမလဲ။
အားလုံးက လုချန်ရှန်းကို စိုက်ကြည့်နေကြသည်။
ထိုအချိန်မှာ လုချန်ရှန်းက တည်ငြိမ်စွာစကားဆိုလာ၏။
"ဆေးတွေက ပြီးပြီ"
ဆေးမီးဖိုထဲရှိ ဆေးမွှေးရနံ့များ ချက်ချင်းချုပ်ထိန်းခံလိုက်ရသည်။
ပတ်ဝန်းကျင်ရှိဆေးရနံ့များသည် ဆေးပြားမီးဖိုထဲသို့ အမှန်စင်စစ်ပေါင်းစပ်သွားချေသည်။
YOU ARE READING
ငါ့တပည့်တွေက ဘုရင်တွေ
БоевикAdmin ဆီက ခွင့်ပြုချက်မရသေးပါဘူး free တင်တဲ့ အတိုင်း တင်ပေးပါ့မယ် admin တွေ လာပြောရင် ဖျက်ပေးပါမယ်။ Start date -21•4•2024(Sunday) End date-10•1•2025(friday)
