အခန်း ၉၂ : ကိစ္စပြီးသည်နှင့် ချက်ချင်းထွက်ခွာသွားခြင်း
လုချန်ရှန်း မဟူရာကို တပည့်အဖြစ်လက်ခံလိုက်ပြီးနောက်...
သူ့ကို စံအိမ်တော်ဆီသို့ခေါ်သွားရန်ပြင်နေဆဲမှာပင် အဖြူရောင်တောင်တန်းနယ်မြေ၏အထက်နားတွင် အရှိန်အဝါတစ်ခုပေါက်ကွဲထွက်လာသည်ကို သူခံစားလိုက်ရသည်။
ထိုအရှိန်အဝါတွင် အဆုံးမဲ့သတ်ဖြတ်ရေးဆန္ဒများနှင့် ပြည့်နှက်နေချေသည်။
ဓားဆန္ဒ...
ဘယ်ကျင့်ကြံသူတွေကများ တိုက်ခိုက်နေပြန်ပြီလဲ။
လုချန်ရှန်းမှာ တွေးပင်တွေးမနေတော့ဘဲ ထွက်ခွာရန်ပြင်လိုက်သည်။ သူ ဝင်ရောက်နှောင့်ယှက်ရန်စိတ်ကူးမရှိပေ။
သို့သော် စစ်မြေပြင်နားက သူဖြတ်သွားသည့်အချိန်မှာ ရင်းနှီးနေသောအရှိန်အဝါတစ်ခုကို ခံစားမိလိုက်သည်။
သူ မသိလိုက်မသိဘာသာဖြင့် လှမ်းကြည့်လိုက်၏။
ဘုရားရေ...
အဲ့ဒါ ဟိုကောင်စုတ်လေးယဲ့ချိုးပိုင်မလား..
မဟူရာက မေးခွန်းထုတ်လာလေသည်။
"ဆရာ ဘာဖြစ်တာလဲ"
"ဘာလို့ မျက်နှာကိုလက်နဲ့အုပ်ထားတာလဲ"
လုချန်ရှန်းက ကူကယ်ရာမဲ့စွာပြောလိုက်၏။
"မင်းရဲ့အကြီးဆုံးစီနီယာအစ်ကိုက ပြဿနာရှာပြန်ပြီ"
ထို့ကြောင့် လုချန်ရှန်းလည်း ခဏမျှလေ့လာစူးစမ်းလိုက်သည်။
"ဒီမှာ ခဏစောင့်နေ။ ငါ သွားဖြေရှင်းလိုက်ဦးမယ်"
ဤသို့ဖြင့် သူသည် နေရာမှပျောက်ကွယ်သွားပြီး စစ်မြေပြင်အလယ်ကို အပြေးသွားလိုက်လေသည်။
ထို့ကြောင့် ဤမြင်ကွင်းမျိုး ပေါ်ပေါက်လာရခြင်းပင်။
ယဲ့ချိုးပိုင်ခမျာ တအံ့တဩစကားစလာလေ၏။
"ဆရာ ဒီကိုဘယ်လိုလုပ်ရောက်လာတာလဲ"
ဆရာတဲ့လား...
လျန်ဖန်းနှင့် အတွင်းစည်းအကြီးအကဲတို့မှာ မှင်တက်သွားလေသည်။
YOU ARE READING
ငါ့တပည့်တွေက ဘုရင်တွေ
AzioneAdmin ဆီက ခွင့်ပြုချက်မရသေးပါဘူး free တင်တဲ့ အတိုင်း တင်ပေးပါ့မယ် admin တွေ လာပြောရင် ဖျက်ပေးပါမယ်။ Start date -21•4•2024(Sunday) End date-
