Królowa Lodu

30

Obudziłam się wykończona. Rozejrzałam się po sali, gdzie leżałam na łóżku podpięta do kroplówki, tuż obok był Jeongguk.

JK-Dzień dobry skarbie…

Mężczyzna zaczesał delikatnie moje włosy, wymuszając uśmiech.

– Twoje oczy…

Spuścił głowę i przetarł powieki.

JK-Przepraszam…

Powoli usiadłam na łóżku i wzięłam jego dłoń w swoje.

– Naprawdę Ci na mnie zależy?

Spojrzał na mnie.

JK-Oczywiście Hana…

– Ale dlaczego, nikt mnie nie lubi…

JK-Skarbie nikt nie wie, ile przeszłaś, dziękuję, że wyznałaś mi prawdę. Wszyscy inni są nieważni, liczymy się tylko my.

– Ja…

Nie wiedziałam, jak to z siebie wydusić.

JK-Tak ?

– Ja ciebie też kochamy Jeongguk… jesteś pierwszym mężczyzną, dla którego zabiło mi serce. Czuję te całe motyle, bicie serca i mam nogi jak z galarety...

Uśmiechał się szeroko ze łzami w oczach.

– To wszystko jest dla mnie takie dziwne… chce, żebyś mnie dotykał, żebyś przy mnie był…

Rzuciłam się mężczyźnie na szyję, przytulając go z całych sił, jakie miałam.

– Dlaczego spotkałam Cię dopiero teraz. Mogliśmy mieć tak wiele wspomnień Jeongguk…

Zaczęliśmy płakać wtuleni w swoje ciała. Wszystko było tak niesprawiedliwe. Wciąż byłam dziewicą i miałam już umrzeć ? Tyle rzeczy chciałam zrobić, tyle miejsc chciałam zwiedzić. Teraz dotarło do mnie jak bardzo życie przeleciało mi przez ręce.

…

Pod wieczór, gdy było lepiej Hana uparła się, że chce wracać do domu. Lekarz nie był w stanie jej zatrzymać. Sam też w końcu odpuściłem.

Wysiadłem z samochodu i otwierając drzwi pomogłem jej wyjść. Na spokojnie doszliśmy do domu, gdzie od razu odprowadziłem kobietę do jej sypialni.

– Muszę się wykąpać.

JK-Nie ma mowy Hana, ledwo stoisz na nogach.

– Jeongguk jestem kilka godzin po naświetlaniu i Czuję się lepiej. Możesz siedzieć w łazience.

Zauważyłem jak jej blade policzki się zarumieniły.

JK-Nie tym razem skarbie, jesteś zbyt słaba…

– Więc mi pomóż…

Nastała cisza. Nie wiedziałem, co ma na myśli.

JK-Chcesz bym Ci pomógł się wykąpać ?

Pokiwała głową.

JK-Obiecuje, że będę trzymał ręce przy sobie, ale, czy jesteś pewna ?

Była ewidentnie zmieszana.

– Nie wiem, ale chce spróbować zaufać Ci w tej kwestii…

JK-Nie musimy się spieszyć skarbie.

Pocałowałem jej czoło.

– Jeongguk ja nie mam czasu…

Przeszedł mnie dreszcz i przypomniałem sobie słowa lekarza. Objąłem ją w silnym uścisku, pragnąć, by się obudzić z tego koszmaru. Gdybym mógł oddać coś cennego w zamian za jej życie zrobiłbym to. Gdybym mógł nie być przy niej, ale zapewnić jej zdrowie zrobiłbym to.

– Chodź…

Kobieta złapała moją dłoń ciągnąc mnie do łazienki. Nie byłem przekonany co do tego pomysłu.

JK-Hana zaczekaj…

– Jeongguk…

JK-Wysłuchaj mnie… daj mi chwilę.

Wyszedłem z łazienki i wróciłem do garderoby, żeby wziąć krzesło. Położyłem je w łazience, by Hana mogła na, nim usiąść.

– Jeongguk ja chciałam się wykąpać, a nie siedzieć w łazience.

Kucnąłem przed nią.

JK-Dzisiaj to ja się rozbiorę i wejdę pod prysznic z tą różnicą, że ty będziesz patrzeć, jeżeli ten widok będzie dla ciebie komfortowy, to do mnie dołączysz. Jeżeli stwierdzisz, że to za dużo wyjdziesz, ok ?

Myślała przez chwilę, po czym pokiwała głową, zgadzając się na mój plan.

Pragnąłem, by nie robiła niczego wbrew sobie pod naciskiem presji, której została poddana. Pragnąłem jej cholernie, ale nie w ten sposób, nie kosztem jej złamanej psychiki. Była teraz zbyt krucha, by pozwolić jej jeszcze na takie słabości.

__________

Kochani przed nami majówka, więc tutaj się żegnam na tydzień, ponieważ jutro wyjeżdżam. W czasie wolnego postaram się coś naskrobać jednak nie obiecuje, bo nie wiem jak to będzie.

Mam nadzieję, że i wy spędźcie ten czas miło i nabierzecie sił 🥰💜💜💜💜