Elimdeki biberonla yukarıya çıkarken bile hala inanmıyordum buna. Ya herşey etim ve tırnağım kadar gerçekti. Ya da ben hala düşlerin içindeydim.
"Hoşgeldiin babasıı."
Kafamı kaşıyarak odadaki sandalyeye oturmuştum. Meg kucağındaki bebekle bana şaşkın şaşkın bakıyordu.
"Minho sen iyi olduğuna emin misin?"
"Meg herşey çok gerçekçiydi.."
Yanıma oturup bana bakıyordu. Kafamı sallayıp kendime gelmeye çalışıyorken elimi tutup konuşmuştu.
"Bak biz ikimiz de iyiyiz. Çok iyiyiz hemde. Sadece bir rüyaydı. Gerçekçiydi ama ben buradayım iyiyim."
"O kadar çaresizdim ki. Gerçekten. Sürekli ağlıyordum ve o kadar kötü bir histi ki. Eksiktim meg. Sensiz çok eksiktim.."
"Kıyamam sana ben."
Koluyla beni sarmış saçlarımla oynuyordu. Tanrım gözlerim..
"Hey koca adam. Ağlıyor musun sen?"
"Gitme tamam mı?"
Çocuğumuzu yatağına koymuş ellerindekileri bırakıp gözyaşlarımı silmişti.
"Sevgilim. Bu hayatın gerçeği. Bir gün birimiz elbet birimizi toprağa verecek. Önemli olan gittikten sonra da eksikliğini hissettirmemek.:
"Beraber ölelim. Acı çekmeyiz hem.-"
"Bunu konuşmayalım lütfen. Sağlıklı bir şekilde büyütelim çocuğumuzu."
Sungbini tekrar kucağına almış ve ellerimin arasına koymuştu. Aman tanrım bu kadar küçük mü bebekler?
"Meg al ben tutamam. Ya çok küçük bu incitirim falan-"
"Sus bak tutuyorsun işte. Sıkma kendini baksana yüzüne."
Gözlerinin içine baktığımda yanaklı bembeyaz bir bebekle yaşamak sanırım çok güzel olacaktı. Bu düşüncem çığlık çığlığa ağlamasıyla değişti.
"Meg! Ağlıyor!! Ya al benden bunu!!"
"Sakin ol öncelikle. Şimdi biraz salla. Yavaşça salla kollarında."
"Ya nasıl yapıcam ki ya!!"
Kollarımın arasından Sungbini aldıktan sonra anında susturmuştu.
"Beni sevmedi."
"Ya saçmalama be."
"Bu gün beraber dışarıya çıkalım mı?"
"Nereye?"
"Sen,ben kızımız. En sevdiğin yere gidelim."
"Sahile mi? Sevgilim bu çok güzel olur!"
"Çocukları da alırız. İçmeye gideriz. Kutlama gibi düşün."
"Hayır sen içmeyeceksin ve bende içmeyeceğim."
"Ama Sevgilim!"
"Hayır!"
"O zaman yurda gidelim direkt."
"Tamam."
Tamam diyelim ki bu gerçekti. Tamam o zaman Emmet ve babamı yok etmem gerekiyordu. Özellikle babamı.
O paranoyak kafasında neler kuruyordu kim bilir. Ya karıma zarar verirse. O zaman gerçekten öldürürdüm onu.
Çalan telefonumla başımı kaldırmıştım. Arayan meg'in babasıydı. Neden durduk yere beni arıyordu ki.
