Hiding My Husband's Triplets

Chapter 38

Farah's POV

"Ang ganda po ng bahay ni Tito Phoenix, Mommy. Ang laki rin ng bed nya." ani ni Faria.

Tulog na si Calyx at Pixes. Magkakatabi kaming natulog sa iisang kama. This is Phoenix's bedroom. Mukhang sa guestroom ito natulog.

I kissed her forehead when she finally closed her eyes. Malalim na rin ang paghinga nito. Dahan dahan kong tinanggal ang kamay nya sa bewang ko.

I will knock. Yes, I will knock. Kumatok ako ng tatlong beses.

"Leave." aniya. Napairap ako. Hindi mo pa ginawang 'Leave, Farah.' katulad ng sinabi mo sakin five years ago.

"Tomorrow morning, uuwi kami sa bahay ko. Don't worry, hindi kita tatakasan. I will tell them. I promise." hindi ito nagsalita. Idinikit ko ang tenga sa pinto. Sobrang tahimik.

"Phoenix— Sh*t!" biglang bumukas ang pinto. Akala ko ay hahalik ang nguso ko sa sahig ngunit maagap nya akong nahawakan.

Napadausdos ako sa malapad nyang dibdib. His heart...is beating so fast.

"What the h*ll are you doing here, Farah?!'

"Uuwi kami bukas." nagtama ang mga mata namin.

"Fine. Umuwi kayo bukas—"

"Thank you—"

"Pero sasama ako."

"No!"

"Yes!'

"Phoenix—" nagulat ako ng ilapat nya ang labi nya sa labi ko. It was a swift one.

"Sasama ako. Bukas na bukas ay bibili ako ng bahay— scratch that, I will buy a mansion. It's up to you kung mag iimpake ka ng mga gamit nyo, cause I can buy everything that you need—"

"Sandali lang! You are too fast! Ang pinag usapan lang natin ay ang pagtulog namin dito ngayong gabi, then bukas naman ay sasabihin ko sa kanila ang totoo. Wala sa usapan yang sinasabi mo na bibili ka ng mansyon para makasama mo kam— mo ang mga bata." pinilig nya ang ulo nya at mataman akong tinignan.

"Kasama ka, Farah. You and the triplets will live with me. Pagkatapos mong sabihin sa kanila ang totoo, pupuntahan natin ang parents ko." napalunok ako. Ano kaya ang magiging reaction ng parents nya?

"I ahm— I am afraid of what will be their reaction." tumawa ito ng pagak.

"Sana naisip mo yan bago mo sila itago sakin ng limang taon—"

"How about Noah? Alam ba nila ang tungkol kay Noah?" nag igting ang panga nito at nag iwas ng tingin.

"Yes, they knew." nanikip ang dibdib ko.

"When I told them about Noah, tinanong nila kung anong reaksyon mo. I just told them that you are...fine with it." I smiled. Bitterly.

"I want you to meet him one of these days. Gusto ko rin syang ipakilala sa triplets—"

"Naririnig mo ba ang sarili mo? Hindi mo man lang ba iniisip ang mararamdaman nila? Na malaman nilang may kapatid sila pero sa ibang ina?"

Malalim itong napabuntong hininga. Hinawakan nya ang pisngi ko at hinaplos iyon gamit ang hinlalaki nya.

I hate it. I hate how fast my heart races everytime he touches me.

"Noah may be a fruit of mistake but, he's not a mistake." hinigit nya ako at niyakap. Suddenly, all my walls started to crumble.

"They will understand. I will be the one to explain it to them. They will get along with him, I promise. He's a great kid." tumulo ang mga luha sa mga mata ko. Yes, he is. At kapag nalaman nya ito, masasaktan sya ng sobra. I promised him...but then, ito na ang nangyayari.

Ang hikbi ko ay tuluyang naging iyak...hanggang sa naging hagulgol.

"How can you do it, Phoenix? How can you— Five years ago, how can you— with Sasha?!" pinagsusuntok ko sya sa dibdib.

"I knew you love her but...but, the promise you told me five years ago, how can you forgot that?" natigilan ito at napakurap kurap.

"You promised me—" muling naglapat ang mga labi namin. Itinulak ko sya.

"You promised me that you will never cheat. That as long as we are married, you will be faithful to me. Akala ko wala na, pero nandito pa rin yung sakit na ibinigay mo sakin five years ago, Phoenix. Masakit pa rin. Tatanggapin ko ang galit mo pero sana naman, maiintindihan mo na nasaktan mo din ako dati. Nakakag*go lang, Phoenix." pinahid ko ang luha sa mga mata ko at tumalikod na.

Binuksan nito ang pinto at lumabas. Akmang isasarado ko na ito ngunit nagsalita sya ulit...

"Five years ago, I was also hurt when I saw your pictures with Drew— coming out of a motel...together."

(Don't forget to vote after you read this chapter, thank youuu)