Regret

Kapitulo uno

"Sometimes people think if they love a broken person enough, they can be what finally repairs them, but the problem with that is the other person just ends up broken, too."

Habang nagbabasa ako sa mga huling linya ng librong iyon, parang may biglang sumalubong sa aking isipan—mga saloobin na tila kumikirot at umuusig sa aking puso. Subalit, sa gitna ng mga naiisip ko, may boses na biglang sumigaw mula sa likuran.

"Huy, Captain!" tawag ng isa sa mga ka-teammate ko sa volleyball, si Mackenzie.

Mackie, for short. A girl na may napaka-masayang personalidad. Siya ang pinaka-maingay sa grupo, palaging may ngiti sa kanyang mukha, at anak siya ni Senator Imee Marcos.

Nakilala ko siya tatlong taon na ang nakalipas nang lumipat ako dito sa Pilipinas. Dati akong nakatira sa Italy kasama ang aking tita Patricia at mga lolo't lola. Ang mga araw doon ay puno ng masayang alaala. Ngunit nagpasya ang pamilya kong mag-"for good" dito sa Pilipinas.

Habang naglalakad siya papalapit, napansin kong kasama niya si Venezia, na mas kilala bilang Zia. Siya ang pinsan ni Mackie, at dahil sa madalas na pagdalo niya sa mga training namin at mga gala, naging close na rin kami. Nakasuot siya ng isang light blue na t-shirt at maikling denim shorts, na tila tumutugma sa maliwanag na ngiti niya. Anak siya ni Senator Bongbong Marcos.

"Oh, Mackie, Zia, anong ginagawa niyo dito?" tanong ko, sabay isinasara ang librong hawak ko. Ang init ng araw ay tila naglalaro sa mga dahon ng mga puno sa paligid, habang ang mga bata sa kalsada ay masayang naglalaro.

"Na-miss ka kasi namin, Captain!" nakatawang wika ni Mackie, ang kanyang boses ay parang musika sa aking mga tainga.

"Ulol ka, Mackdo! Ano nga ba kasi ang kailangan niyo at dini-disturb niyo ang 'me time' ko?" sabi ko, ngunit sa kabila ng galit na tono, may bahid ng katuwaang naramdaman ko.

"Wag na kayong magbabangayan, please!" si Zia, na may tono ng paminsang pagka-conyo.

"Erine, we were looking for you kasi gusto naming imbitahan ka para kumain ng fishball at kwek-kwek. Nag-crave kasi ako, hehe," dagdag niya, na tila ang kanyang mga mata ay nagniningning sa pananabik.

"Dinadamay niyo na naman ako sa katakawan niyo. Nagda-diet ako, eh," angal ko, ngunit sa likod ng aking mga salita, ang aking tiyan ay nagugutom na.

"Diet mo, mukha mo! May abs ka na nga, nagda-diet ka pa," sagot ni Mackie, na parang sinadyang iangat ang kanyang kilay sa kanyang pahayag.

"Nyenyenye! Sige na nga, libre niyo ako, ha?" nagbiro ako, alam kong sila ang magbabayad.

"Ay wow, Erine! Ang buraot mo! You're so rich na nga, nagpapa-libre ka pa talaga sa amin," tugon ni Zia, halatang nag-eenjoy sa aming banter.

"Pagbigyan niyo na ako! Nag-iipon kasi ako," sagot ko, kahit na ang dahilan ay tila wala namang katotohanan.

"Anong iniipon mo? Sama ng loob?" pabirong tanong ni Mackenzie, na ang boses ay puno ng aliw.

"Oo, iniipon ko lang ang galit ko sa'yo. Konting-konti nalang, mabibigwasan na kita!" banat ko habang inaayos ang mga gamit ko sa backpack ko, na may mga notebook at ilang bolpen na nakakalat.

"HAHAHAHA! Let's just help her, Mack," sabi ni Zia, na tumawa ng malakas, habang ang kanyang mga mata ay tila nag-aapoy sa saya.

Habang naglalakad kami patungo sa nagtitinda ng fishball, naiisip ko kung ano na kaya ang susunod na mangyayari sa "It Starts With Us," ang librong kasalukuyan kong binabasa. Nasa exciting part na ako, ngunit bigla na lamang akong na-interrupt ng dalawa.

"Huy, Katherine Elyse!" tawag ni Mackie, na nagbigay-diin sa aking buong pangalan. Bigla akong napagising sa mga naiisip ko.

"What?!" sagot ko, medyo nagulat.