Kapitulo seis

58 5 0
                                    

Katherine's POV

"Bakit pa kasi sila bumalik? Non ha alcun senso. Seriamente." pa-iling iling kong wika kasi hindi pa ako makapaniwala sa mga nangyari kani-kanina lang. (It doesn't make any sense. Seriously.)

"I mean, it's quite confusing, you know. They gave me up. That's it. Then why show up now?"

"They clearly want to see you, hun." Tita Patricia said while sitting down on the sofa, ako naman nakatayo lang ako habang nakakrus ang braso.

I chuckled.

"Haha! Katawa. They could've come here sooner or later if they wanted to know me. But you set us up, Tita. I had no idea what's coming for me."

"I'm sorry, hun. I just wanted what's best for you, and meeting them is the best of them all."

"I don't hate you for it, Tita. It's just uh- you know- I'm just mad at them for doing it. For leaving me, I just can't take it. It's so heavy for me. But, I feel pity for them. I also want to get to know them but part of me says otherwise. I just don't know." I shrugged my shoulders.

"Malaking turning point lang talaga para sa akin..."

"Sabi ko na nga ba at gusto mo din sila makilala." response naman ni tita.

"Huh? Sinabi ko yun?"

"Yes."

Pagkasara ko ng pinto ng kwarto ko, isinandal ko agad ang noo ko rito. Ibinangga ko ng bahagya ang aking noo sa pinto ng paulit-ulit, habang minumura ang sarili.

"Ang tanga ko" bulong ko, muling ibinangga ang noo ko sa pinto.

"Bobo"

"Why would I even say that"

I hate to be alone there are too many voices talking.

After a few minutes tinigil ko na din ang pag-untog sa aking sarili.

Humiga ako sa kama at ipinikit ang aking mga mata pero kahit nakapikit ang aking mga mata, the scene of earlier was stuck on replay in the theater of my mind.

My naivety, ang pagkagulat, ang galit at ang paraan ng pagtawag ko kay Ms. Irene na "stranger" rang deafeningly loud in my ears.

I groaned again, wincing with embarrassment at the outburst and the tears.
Emotional displays were certainly not my 'vibe' but earlier I just could not fight it back.

I spent the whole afternoon in my own room. I was trying to make myself busy by reading and playing my guitar until I fell asleep.

*brrring *brrring *brrring

Nagising ako nang marinig ko ang alarm clock ko.

It's 7am.

Ang aga pa pala pero alam kong hindi na ako makakatulog ulit kaya I decided na pumunta nalang ng comfort room para maligo.

Pagkatapos na pagkatapos ko, agad akong bumaba para kumain ng almusal. Gutom na gutom na kasi ako.

"Mga 11am ko nalang sya ihahatid dyan. Yes...just text the address... We'll see you both then." rinig kong sabi ni tita sa kausap nya sa telepono.

"Hi po. Good morning." bati ko sa kanya, kaming dalawa lang kasi ang nasa Dining room. Wala si nonna ngayon, pumunta ulit sa bahay ni tita Elvira kahapon after the discussion with Ms Irene...

"Oh Erine... gising ka na pala. I was about to wake you up, may pupuntahan tayo."

"Saan po?" tanong ko.

RegretTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon