Regret

Special Chapter

Katherine's POV

"Do I look okay?" tanong ko kay mommy habang paikot akong umiikot, pinapakita sa kanya ang suot kong damit mula sa lahat ng anggulo. Kulay pula ang dress ko, simple lang pero tama lang ang fit sa katawan ko. Medyo clueless pa rin ako sa fashion kaya parating si mommy ang tinatanong ko, pero tingin ko naman, mukhang maayos ako ngayon.

"Yes, baby, you look perfect," sagot niya, suot ang paborito niyang loving smile—yung tipong kahit anong suot ko, kahit mukhang pinaghalo ng tornado at hangin ang hitsura ko, sasabihin pa rin niyang ang ganda ko. Pero appreciate ko naman, kasi kahit papano, feeling ko Miss Universe ako.

"Can I do your hair?" tanong niya habang hawak-hawak ang isang bobble, may hopeful glint sa mga mata niya. Gusto talaga ni mommy ang moments na ganito—yung inaayos niya ang buhok ko. Siguro kasi ang tagal niyang ginusto na magkaroon ng anak na babae, tapos ayan, sa wakas, nandito na ako.

"Okay," sabi ko, medyo deadma, pero deep inside, alam kong masaya siya kapag pinapayagan ko siyang gawin 'to. Kaya kahit gusto kong ayusin mag-isa, go lang.

Umupo ako sa gilid ng kama, nasa pagitan ng mga binti niya. Agad niyang hinaplos ang buhok ko, yung malambot na galaw ng mga daliri niya na parang sinasabi, "Relax ka lang."

Nakakarelax talaga. Minsan gusto ko na lang makatulog habang ginagawa niya 'to, pero syempre hindi ko papakita 'yon. Para kasi akong pusa kapag hinahaplos ako ni mommy—yung tipong tatamarin na lang ako.

"Try to stay gising," chuckle niya habang nararamdaman niyang halos mag-collapse na ako mula sa ginhawa. Lumipat siya mula sa paghaplos gamit ang mga daliri, kinuha ang brush at sinimulan niyang i-detangle ang buhok ko. Ewan ko ba kung paano nangyaring puro buhol ang buhok ko, samantalang nakatali naman ako buong araw kahapon.

"MOMMY! OUCH!" sigaw ko bigla nang medyo napalakas ang hatak sa isang buhol. Hindi ko napigilan, para akong na-electrocute sa sakit.

"Sorry, baby," sabi niya agad, halatang guilty, sabay halik sa pisngi ko. Pagkatapos no'n, balik ulit siya sa pag-aayos, pero this time mas dahan-dahan na.

"Mhm," huminga na lang ako ng malalim. Ayokong magsalita kasi feeling ko kapag nag-open ako ng bibig, baka humiyaw na lang ako sa sobrang sakit ulit. Pero alam ko namang di sinasadya ni mommy.

Ilang sandali pa, natapos din siya sa paghihiwalay ng mga buhol-buhol sa buhok ko. Mas mabilis din kaysa inaasahan ko, kaya nakahinga na ako ng maluwag. Nung natanggal na lahat ng knots, balik siya sa paggamit ng mga daliri niya. Hinahati-hati niya ang buhok ko, tapos iniintertwine, binubuo ang mga sections ng buhok para maging intricate braid. Ramdam ko pa yung lambot ng mga kamay niya, parang lagi siyang nagpe-pedicure at nagma-manicure, kasi ang smooth ng touch niya. Kung ako yun, malamang magka-scratch na ako sa balat ko.

"All done," sabi niya, tapos tinapik niya ako sa balikat para tumayo. Tumayo ako at pumunta sa salamin. Tumingin ako sa repleksyon namin sa malaking full-body mirror sa kwarto.

Tumingin ako mula kaliwa, tapos kanan, sinisilip ang bawat anggulo. Ang braid ko, parang nag-bloom na bulaklak, maganda at detalyado. Nakakagulat kung paano nagagawa ni mommy 'to. Tumabi siya sa likod ko, nilagay ang kamay niya sa balikat ko habang pareho kaming tumingin sa salamin.

"Ang galing ni mommy," sabi ko sa sarili ko. "Thank you," bulong ko nang mapansin ko kung gaano kaganda yung nagawa niya.

"No problem, baby," sagot niya, sabay peck ulit sa pisngi ko. "Hindi ko kasi nagagawa 'yan sa mga kuya mo," sabi niya habang natatawa, na parang iniisip niya ang possibility ng mga kuya ko na naka-braid.

Napatawa na lang ako. Nai-imagine ko sina Kuya Alfonso at Kuya Luis na naka-braid, tapos naka-long hair. Nakakatawa talaga. Tapos may glitter pa! Nakakatuwa siguro sila tingnan pero sure ako, hindi sila papayag, kahit siguro i-bribe ko pa sila ng bago nilang paboritong milk tea.